Steeds meer legendarische bands beginnen serieuze leeftijdskapen te passeren. Onlangs zagen we Helmet al 30 kaarsjes uitblazen, afgelopen vrijdag stelden we vast dat indierockers en oldschool lo-fi helden Sebadoh eveneens 30 jaar meedraaien. Dit trio rond de veelzijdige frontman Lou Barlow (Dinosaur Jr., The Folk Implosion, Sentridoh,…) was vooral actief in de nineties met een slordige 9 platen op hun teller en dan viel de platenproductie stil. Stoppen met optreden deden ze echter nooit en dit jaar kwamen ze op de proppen met een wel erg sterke comebackplaat, Act Surprised. Een gezellig gevulde Trix vormde het speelpleintje voor een concert dat vooral de nieuwe nummers zou omarmen. Velen in de zaal hadden de band nog nooit aan het werk gezien wat voor een uitgelaten sfeertje zorgde.
Sebadoh mocht na zowat 32 seconden het geweer al van schouder veranderen want Lou werd meteen getrakteerd op een muur van feedback en een snaar die de strijd staakte. Een andere setlistopbouw, een andere gitaar en meteen een reeks nummers uit de nieuwe plaat dus. Medicate en See-Saw presenteerden een band in topvorm met een erg geconcentreerde en onderschatte drummer Eric Gaffney die vaak de knop van het ontstekingsmechanisme induwde. Jason Loewenstein was bij de start van Medicate al aan zijn t(weede pintje toe. “It says Maze” . Het stoorde zijn gedreven gitaarlijnen helemaal niet en ook de nummers die hij op zang voor zijn rekening nam, doorgaans het steviger werk, klonken stemvast. Barlow repliceerde met een verhaaltje over zijn kennismaking met Duvel. “It’s devilish, I understood why it’s called the devil after a few of those”.
Een Sebadoh-concert, voor de niet-ingewijden, moet vooral opgevat worden als een ode aan de indierock (waarom zijn ze zo geliefd denk je?), waarbij pose en visuals onbestaande zijn. Het mag al eens verkeerd lopen, meer zelfs, het wordt pas echt leuk als het fout gaat. Loewenstein en Barlow nemen – zoals op de albums – een paar nummers op zang en gitaar voor hun rekening, terwijl de andere dan de bas ter hand neemt. Zo wisselt een optreden om de paar nummers van klankkleur want zoals gezegd gaat het hard bij Jason. Phantom en Stunned zijn archetypische Sebadohkillers die wel op de nieuwe plaat staan maar tot hun beste werk behoren. Er klonk voordien wat gemor rechts in de zaal omdat de stem van Barlow niet genoeg tot uiting kwam. Lou legde zelf uit dat dit door de positie van de monitor kwam waardoor ‘the wall of noise’ direct in die richting werd geprojecteerd en dus vooral de mensen links meer van zijn stem konden genieten. Wij stonden in het midden en vonden het gewoon lekker luid.
Een absoluut hoogtepunt was het nieuwe Celebrate The Void, wat alle facetten van de band doet oplichten. Lo-fi ingehouden rock, tempowissels en versnelde gitaren waarbij de bassist de gitarist probeert te overtreffen. Ouder werk werd op gejuich onthaald. Beauty Of The Ride, Soul And Fire (goh ja, misschien maakt dit in een ingetogen jasje meer indruk) en Dreams klonken steviger dan op plaat, het rammelde en het was genieten. De reguliere set werd in stijl afgesloten met het van Bakesale geplukte Careful.
Lou vulde zijn kan water en Jason vulde zijn voorraad ‘Maze’ nog wat aan, en we waren klaar voor de bisnummers. Een briljant License To Confuse maakte de zaal gek wat Jason liet verleiden tot de ‘the best audience we had so far’ uitspraak. Barlow liet diezelfde zaal dan kiezen welke nummer ze als laatste zouden spelen: Ocean of Brand New Love. Er werd geteld hoeveel stemmen elk nummer kreeg. Onnodig te raden wat het gevolg was. Juist, ze speelden beide nummers.
Elke band is op zijn best in de onbezonnen beginjaren waarin alles kan en het gevaar van herhalingsoefeningen niet om de hoek loert. Het is een kunst 30 jaar later nog steeds relevant te zijn. Als we ons de bedenking maken welke bands deze denkoefening met brio doorstaan, dan staat Sebadoh wel erg hoog in dit lijstje. Drang aan vernieuwing is niet nodig als de bandleden elkaar fris houden en dit tot het verbluffend resultaat heeft dat de nieuwe plaat gewoon even sterk klinkt als pakweg Bubble And Scrape. En dat Sebadoh gewoon een uitstekende livereputatie heeft is hiervan het logische gevolg. Tja, was u er maar bij geweest. Barlow maakte nadien nog uitgebreid de tijd voor een babbel, selfie en signeermomentje met zijn gelovigen.
