Toen Concertzaak Mechelen de komst van het nu al iconische Psychonaut aankondigde voor een try-out show voor de World Maker-tour, vlogen tickets vliegensvlug de deur uit en de thuismatch van de Mechelse post-metalband was dan ook instant hopeloos uitverkocht.
Wie erbij was, maakte een avond mee vol meesterlijke magie, verrukkelijk virtuoze strakheid, gulle gitaargloed, geniale grooves en ook emotie, veel emotie. Zeker wanneer die nieuwe songs gepresenteerd werden, na een bewogen twee jaar voor zowel Stefan De Graef (gitaar/zang) als Thomas Michiels (bas/zang), met vreugde en veel verdriet maar ook loutering. En dat dat tot een sterke collectie composities leidde, bleek maandag ten volle, met zes van de tien songs die in Mechelen hun gracieuze première kregen. Wauw!
Na een korte introscape opende de band de set met een absoluut prijsbeest, een ronduit verschroeiend And You Came With Searing Light, met aanvankelijk zachte vocalen van Stefan, met Thomas’ stem meer in een sjamanistische rol, sleepte de compositie zich jagend verder, terwijl ook een verzengende vette groove zich gretig liet gelden.
Een ware traktatie, nog eens zachtjes overgedaan door Stargazer met ingenieus ingetogen en warm delicaat gitaarspel van Stefan, een weerom slepende groove, subtiele bas van Thomas, terwijl drummer Harm Peters het zaakje strak bijeenhield, het werd ei zo na funky zelfs. Oh, en dan die heerlijke screams. En zo waren we al helemaal mee in de wereld van World Maker (het nieuwe album).
“We love you, Mechelen! We zijn zo blij dat we onze nieuwe muziek nu eerst in Mechelen mogen spelen. Zo tof!”, wou Thomas kwijt en toen weerklonk die alom gekende introscape en de zaal werd zowat zot, want wie herkende niet meteen die classic All I Saw Was a Huge Monkey (Unfold the God Man, 2020). Meesterlijk gedaan, en hechter en gebalder klinkend dan ooit, met heerlijk geniaal gitaargegroes, met Harm en Thomas als hyper-strakke rimtesectie.
“Komaan!!!!” riep Stefan en een ronduit fenomenaal en retestrak All Your Gods Have Gone (Violent Consensus Reality,2022) schroeide genadeloos over het welwillende publiek, een absoluut wauw-momentje. Maar dat geldt des te meer voor Endless Currents en Endless Erosion, uit het nieuwe album waartussen het gebald zat. Als eerste hoofdstuk Endless Currents met diens tribale haast Pothamus-iaanse knallende drums met machtige tempo-wissellingen en heerlijk screams en gulle gitaren van Stefan, met Endless Erosion als het magistrale slot tot deze suite.
Endless Erosion, met zijn jazzy vibes en dito percussie-loopjes ook lichtjes psychedelisch én met knipoogjes naar Black Sabbath en dus ook Jazz Sabbath, ha! Erg fraai en subtiel gitaarwerk van Stefan hier ook. Luttele dagen voor World Maker uitkomt (op 23 oktober) hebben we zo al onze favorietjes, verhip.
“Wow, dit was de eerste keer dat we dit nummer ooit speelden eigenlijk”, aldus Thomas, die nog graag even kwijt wou hoe speciaal het is voor de band om uitgerekend nu in Mechelen te staan. Applaus en al heel snel, grote hilariteit.
De introscape verraadde het meteen. Het was zover, tijd voor The Fall Of Consciousness (Unfold the God Man, 2020), verworden tot dé hymne van de band; ook dié riff die je vaak op weg naar huis nog blijft zingen. Zo was het al vaak en nu was dit niet anders. Met dat ene verschil: “Normaal sluiten we hier onze shows mee af, maar nu niet, het is nog niet gedaan”, stelde Stefan ons gerust.
“Deze plaat en hoe ze tot stand kwam, betekent héél erg veel voor ons. We spelen nu ons favoriete nummer, het langste nummer van de avond”, besloot De Graef en het tweeluik bestaande uit You Are The Sky… en …Everything Else Is Just the Weather werd ingezet, ons een stevige krop in de keel en stomp in de maag bezorgend.
Vreselijk mooi, magistraal en vol gevoel gebracht. Stefaan zuinig en ongelooflijk delicaat en fragiel solerende, dan uitgemeten percussie die inviel, prompte baspartijen, machtige keelpartijen ook, de compositie vol slepende kracht van begin tot einde. Slik. Pakkend, ook voor de bandleden zo bleek.
En met zoveel schoonheid werd de set dan toch besloten. Even leek het of het bij deze negen songs gebald in iets meer dan een uurtje, zou blijven, maar het trio keerde toch nog terug. En Stefan: “Allez, omdat jullie het zijn, he! Merci, Mechelen. Nu echt de laatste, we love you!”
En toen klonk de stem van Stefanie Mannaerts door de zaal, spijtig genoeg niet live, de stemmen van Stefan en Thomas wel natuurlijk en een onweerstaanbaar Violate Consensus Reality (Violate Consensus Reality, 2022) was ons deel. Oh!
Wat een thuismatch, wat een feest was deze première van de tour die straks, in een onder meer uitverkochte AB de nieuwe plaat World Maker gaat promoten. Voor zover het nog niet te laat is; maak dat je erbij kunt zijn. Het album ziet bijna het daglicht, wij weten nu al dat het een nieuwe mijlpaal wordt in de bands oeuvre, zoveel is zeker.
