Het Ceramic Dog van Marc Ribot brengt binnen een dikke week hun nieuwe plaat Connection uit. Ter gelegenheid van deze nieuwe release deed de band, tot onze grote vreugde, ook nog Heist-Op-Den-Berg aan. Het trio zakte af naar de Hnita Jazz Club om het eerste seizoen van deze gerenoveerde muziektempel plechtig en met klasse af te ronden. Driewerf jochei!! Ribot gaf aan dat het hier was dat hij met wijlen Jack McDuff op 22-jarige leeftijd ooit zijn eerste Belgische concert speelde en dat er dus veel herinneringen aan deze plaats verbonden zijn.
Het concert, dat zittend plaatsvond, was volledig uitverkocht en met één blik doorheen de zaal was het al snel duidelijk dat Ceramic Dog vooral een ouder publiek wist aan te trekken. Van zij die veertien dagen voorheen, met een smartphone in de hand, de perfecte gepixelde foto probeerden te nemen van de enkels van Harry Styles op de weide van Werchter, was er dan ook niets te bespeuren. Iedereen hield voor de gelegenheid netjes zijn smartphone op zak, en het moet gezegd zijn dat het een verademing was om nog eens op deze manier een concert mee te maken. Of klinken we oud als we dergelijke uitspraken doen?
Tom Barman sprak in de dEUS-documentaire Time Is The State Of My Jeans over het toevoegen van de Ribot-touch op hun debuut Worst Case Scenario. Bijzonder vaag voor wie niet bekend is met het werk van de gitarist. Wie afgelopen maandag in Hnita aanwezig was, weet echter ongetwijfeld waarover Barman het heeft. Marc Ribot liet met zijn Ceramic Dog meesterschap en virtuositeit zien en tegelijkertijd een totale lak een conventies en genres. Gebogen over zijn gitaar, als ware hij zich aan het voorbereiden op zijn gebochelde shift in de torens van de Notre-Dame, perste hij combinaties van jazz, punk, rock, blues, … uit zijn gitaar; ‘oversausd’ met een geheel unieke dissonantie. Ceramic Dog wist genres met elkaar te verweven alsof het zo hoorde te zijn, het ene moment subtiel breekbaar, het andere moment gevaarlijk explosief maar bovenal absoluut organisch.
Gedurende anderhalf uur blies Ceramic Dog ons van onze sokken met hun subliem samenspel. Met nummers als Connection en Soldiers In The Army Of Love werd een tipje van de sluier gelicht van de nieuwe plaat hoewel met, onder meer, Lies My Body Told Me ook de reflectie gemaakt werd naar ouder werk.
Ribot zette voor de gelegenheid ook het gedicht Sometime Jailhouse Blues van wijlen Allen Ginsberg op muziek en ontpopte zich kortstondig tot een volleerd singer-songwriter. Eindigen deed het trio dan weer met het opzwepende Crumbia met de boodschap: “And now we’re gonna do Crumbia so you can all get up and dance.” Dat er weinig gedanst werd, werd door velen ongetwijfeld toegeschreven aan de verzengende hitte in de zaal. Wij zijn er echter zeker van dat vooral het nauwlettend luisteren en kijken van het publiek aan de basis lag van het gebrek aan beweging.
Ceramic Dog zorgde voor een onvergetelijk, verfrissend concert in een prachtig, iets minder verfrissend (lees, de voorgenoemde verzengende hitte) kader. Er staan volgend seizoen overigens nog een heleboel mooie concerten gepland in de Hnita Jazz Club waarvoor wij graag present zullen tekenen, zoals de try-out van DAAU en Rudy Trouvé om er maar eentje te noemen.
Voor de gelegenheid was ook Klara aanwezig om het hele concert, dat je hier kan herbeluisteren, vast te leggen voor het nageslacht.
We hebben je hieronder alvast van de nodige links voorzien om zowel Ceramic Dog als de Hnita Jazz Club op de voet te volgen.
MARC RIBOT’S CERAMIC DOG: WEBSITE – BANDCAMP – FACEBOOK
HNITA JAZZ CLUB: WEBSITE – FACEBOOK
