Welkom in het nieuwe nooit-gedachtland, waar elk optreden een gemaskerd bal is en elke aanwezig hetzelfde alcoholgelparfum draagt. Anders, maar wat een genot om opnieuw de trillingen van live-muziek te kunnen ervaren.
In het uitverkochte café Jan Van Gent, was dat deze keer niet anders. In de reeks Future Belge-optredens die we samen met enkele toffe cafés als Gentse Feesten-surrogaat organiseren, was het Ila die het podium vulde in een intieme setting.
Breekbaar intens liet zangeres / gitariste Ilayda Cicek haar van emoties doordrongen stem horen. Tegelijk ook zo donkerrauw… Een tijd geleden stond ze nog helemaal alleen op het podium, met haar gitaar als verlengstuk van haar lichaam hoog tegen haar hart gedragen. Ondertussen staat ze er met haar band Ila, samen met drummer Cas Kinnaer en gitarist Sam Smeets.
Elk nummer van Ila’s nieuwste ep Montage kregen we te horen, met Kismet als opener. Een track die je aanvankelijk in alle zachtheid meenam. ‘Try to fool…’, want alles neemt toe in een gezamenlijk crescendo naar het einde van de track toe. Chemicals leek vol te zitten van de negatieve emoties die we kennen. We hoorden grimmige kwaadheid, rauwe teleurstelling in een intense schoonheid neergezet.
Hout tegen hout, hout tegen het drumvel, hout tegen het metalen randje… het creatieve kunnen van drummer Cas werd knap hoorbaar in Twenty-Two. Originele en best optimistische ritmes, die als tegenpool van de melancholische vocals en warmezoete gitaren een bepaalde tristesse uitspelen.
Naaktheid werd uitgekleed tot een intens rauwe sound in Nude, die zich nog sterker verder zette in het uitdagende In Vain.
Naast de Montage-tracks kregen we het erg intens Home (van de eerste ep Ila) met zijn triggerende, razende gitaarriff en ook enkele knappe nieuwe tracks te horen, waarin regelmatig Oosters klinkende gitaarpartijen en uitzonderlijk sterke ritmiek opduiken.
De ‘andere opstelling’ van onszelf als publiek – hunkerend naar een live-ervaring, stil uitkijkend, zittend en veel meer écht luisterend – maakte dat de hechtheid van dit trio helemaal tot zijn recht kwam. Voor het eerst was het opmerkelijk mooi om te zien hoe zowel Cas, die als drummer vaak de nummers met knap strak tikwerk inzette, als Sam, die zijn vingervlugheid en spelen met volume en kracht van zijn gevoelig pittige snaren liet horen, binnen de live-setting de tijd en ruimte krijgen om even sterk aanwezig te zijn als Ilayda zelf.
Na dit ongemeen uitstekend optreden, werd het woord ‘Ilafilie’ alvast in ons woordenboek – mét hoofdletter – genoteerd.
Het is uitkijken naar meer… en dat doen wij alvast met de andere Future Belge-optredens deze week. Bekijk het programma hier of op www.futurebelge.be.
