De balzaal van de Vooruit is al meerdere malen het schouwtoneel geweest van Belgisch talent, afgelopen woensdag present: Hydrogen Sea en met Camille Camille als opwarmer. De rust die de Brusselse uitstraalde stond in schril contrast met wat er zich buiten afspeelde. Honderden studenten lieten met de nodige toeters en bellen horen dat ze weer klaargestoomd zijn voor een nieuw academiejaar, maar de 22-jarige zangeres Camille Willemart koos voor een boodschap die rust uitstraalde.
Reeds op haar twaalfde had deze Nieuwe Lichting-finaliste de kunst van het pianospelen onder de knie en aangemoedigd door haar moeder stortte de Brusselse zich in de muziek door te gaan busken. Gepusht door vriendinnen schreef ze zich net voor de deadline in voor de Studio Brussel-wedstrijd en de rest is geschiedenis zoals men zegt. Camille Camille werd geboren en een voorprogramma van de perfectionisten die Hydrogen Sea zijn.
De jonge folkartieste mag een schietgebedje maken voor het feit dat de fans van Hydrogen Sea een luisterpubliek is. Op een zeepbel makende enthousiasteling vooraan op het podium na, hield iedereen zich stokstijf en muisstil om zich over te geven aan de bedroomfolk van Camille Camille. Je kan moeilijk naast Melanie als je het over haar hebt. De hippiepose, de teksten (bijv. over het instinct dat het mensdom dreigt te verliezen) en natuurlijk de akoestische 60’s-folk zoals Dylan het zijn volgelingen heeft geleerd. Wat ons betreft dient er in de toekomst iets meer uitgekeken te worden naar het gevaar en het avontuur wil deze artieste niet verzuipen in het overaanbod van akoestische singersong-writers. Dat het talent er is, werd gisteren met brio bewezen.
Hydrogen Sea. De laatste maanden waren cruciaal voor de band. Niet alleen omdat de tweede plaat Automata van de Belgische band qua schoonheid in vergelijking met het (evenwel) briljante debuut in alles overtreft. Ook omdat Hydrogen Sea niet langer meer alleen draait rond Birsen Uçar en Pieterjan Seaux, maar met de komst van Patricia Vanneste (ex-Balthazar), Joris Caluwaerts (STUFF.) en Steven Van Gelder (Tout Va Bien) een volwaardig vijftal is geworden, en dat merk je ook op het podium.
We hebben altijd zielsveel van de band gehouden, maar alle euvels van vroeger lijken met de nieuwe line-up verholpen te zijn en leiden naar de richting van heerlijk perfectionisme. Stond vroeger Birsen Uçar op het podium net iets te veel in de achtergrond, dan staat ze nu face to face met haar publiek met de grandeur van een diva. En ook Pieterjan Seaux moet met de komst van zijn nieuwe kompanen minder acrobatische toeren uithalen om zowel de synths als de snaren te kunnen bespelen. De charmante chaos van vroeger heeft plaats gemaakt voor excellente synthpop met een jazzy tintje.
Als gezegd moet Hydrogen Sea het niet hebben van een hip radiopubliek, maar naar fans die willen (en!) luisteren. Vanaf de opener You Are Here had iedereen het vlug door dat dit een intiem concert zou worden, maar wat voor één. De stem van Birsen zat meteen goed en de ontroerende, ontzettend knappe, vioolstreken van Patricia Vanneste verrieden dat dit het extra tikkeltje was dat Hydrogen Sea nodig had.
Vertebrate zette de mystieke toon verder. Ligt het aan ons of niet, we weten het niet, maar de rode gordijnen die achteraan het podium wapperden gaven het concert een Twin Peaks-tintje. Niet in het minst door de passionele gelaatsuitdrukkingen van Pieterjan Seaux. Een man verliefd op zijn instrumenten en composities, beter kan het voor een muziekliefhebber niet.
Birsen is eerder bedeesd. Eén van haar weinige bindwoorden gaat over wat we nu moeten denken van die nieuwe Vlaams Minister van Cultuur, maar voor de rest houdt de zangeres het op een gemeend bedankje. Met zo’n geweldige stem moet dat niet meer zijn…
Opvallende vaststelling en dat maakt een band groots. Dat de songs op Automata ijzersterk zijn, wisten we al maanden, maar live weigert de band om ze klakkeloos na te apen. Een ander tintje waardoor de songs een nieuw (ander) leven leiden. Keuze te over. Het door de bas gedreven Sinister of Cold Water dat een ambientachtig Eno-kleedje aangemeten krijgt. Een twist die ook het publiek wist te overtuigen. Mocht u het nog niet anders hebben gelezen: Hydrogen Sea is één van de strafste bands (van ons land).
