Toen het ons een paar maanden terug ter ore kwam dat Himshe op 19 april 2025 zou spelen in Brugge, was het al snel een uitgemaakte zaak: hier moésten we bij zijn. En dat nog voor we weet hadden van het geweldige programma met ook Hackedepicciotto en TJE en de getalenteerde visuele kunstenaars als Peter Jonckheere, Jasper Vrancken en Bert Aeles. Himshe had immers de eer hun eigen On Human Nature-festival te cureren in de Magdalenazaal (MaZ) van Cultuurcentrum Brugge. De band zelf speelde als laatste, als onbetwiste kers op de taart met zowaar een gulle traktatie aan gloednieuw werk. Ja!
We zijn er nog niet helemaal goed van, want wat een immens, intens, indringend en beklemmend avontuur van ongeziene duistere pracht, magisch en machtig was dat! Het nieuwe, wat stevigere werk kwam intens fel binnen en wist ons meer dan te beroeren. Al was het ook geen straf om fan- en bandfavorieten Ideals, Sabrina en zéker Cold nog eens te horen. Wat een avond…
In hun werk poogt Himshe de menselijke uitersten bespreekbaar te maken. In het nieuwe werk onderzoekt de band de wisselwerking tussen muziek, mens en emotie, alsook de therapeutische waarde van muziek in de verwerking van mentale moeilijkheden/ mogelijkheden of het omgaan met fysieke belemmeringen. Meteen ook de insteek voor On Human Nature. Zo past het grafisch werk van Peter Jonckheere, dat altijd uitgaat van muziek en de wisselwerking tussen muziek en kunst mooi in het plaatje, alsook het filmwerk van Jasper Vrancken dat op subtiele wijze psychologische thema’s in beeld brengt zoals het recente project over een muzikant die zijn zicht aan het verliezen is.
Van de muzikale acts viel, behalve Himshe zelf natuurlijk, het duo Hackedepicciotto misschien nog het meest binnen het thema. Het kunstenaarskoppel onderzoekt de levensstijl van muzikanten, hebben hun woonst opgegeven en leiden een nomadisch bestaan. Alexander Hacke en Danielle de Picciotto reizen ook uitsluitend met het openbaar vervoer naar verluidt. Ook de band TJE bij het project betrekken was een evidentie voor Himshe. “Hun muziek heeft een diepe emotionele lading, dat merk je in de sound en manier waarop ze het live overbrengen, en het raakt me op een heel concrete en emotionele wijze”, aldus zangeres en frontvrouw Mishi Erine.
TJE
TJE mocht dus de debatten openen in een gezellig tot jazzclub omgetoverde en goed gevulde Magdalenazaal. Het duurde niet lang voor we helemaal mee waren in de aanstekelijke mix van postrock, dreampop, triphop en indietronica dat het trio met brio de zaal in stuwde. Af en toe vormden de stoeltjes daarbij een belemmering, want bij momenten heel dansbaar.
Luide bassen, dronerige dreunen en akoestische gitaarpracht gingen gepaard met een flinke dosis melancholie, met als filmlaagje erover gelardeerd de beklijvende en/of zalvende zanglijnen van Lindy Versyck. Troostend of net niet. De muzikale blend die TJE bracht, tussen poppy dansbaar en oprecht pakkend en naar de keel grijpend, met dissonantie én dromerige melodieën, sloeg instant aan. Het absoluut mooie stemgeluid van Versyck hielp daarbij ook nog natuurlijk. Dra staat hun eerst album gepland, we kijken er al naar uit!
HACKEDEPICCIOTTO
Een grote trommel, keyboards, basgitaar, glockenspiel, een draailier, viool en autoharp; dat was zowat het instrumentarium voor Hackedepicciotto. Dat en natuurlijk hun eigen stemmen, alvast het minst moeilijke instrument om mee te nemen op hun reizen. Met genoemde instrumenten creëerden Alexander Hacke en eega Danielle de Picciotto een bijzondere klankkleur in MaZ. Goed voor een (d)wars dwingende en intense set, met – hoe kan het ook anders – hier en daar echo’s van de Einstürzende Neubauten, of is dat net de Hacke-sound, die we herkennen van zijn deel in het Berlijnse collectief Neubauten?
Het duo trad om twintig voor negen aan en startte de set met indrukwekkende mooie a capella duozang. Waarna keyboards en effecten, glockenspiel, draailier en de (bas)gitaar het overnamen, mooi en groezelig. Ronduit machtig was Jericho, waarbij pompend luide drums eerst uit het kastje van Hacke kwamen, waarna die letterlijk luid op de trom sloeg. Zware eighties keys volgden, dan weer een geloopte baslijn, en ook de viool van de Picciotto droeg bij tot de aparte klankkleur. En toen deed de autoharp haar intrede in de set, uitmuntend ingezet door Picciotto in The Seventh Day. De machtig zuivere klanken van de autoharp, werden vergezeld door heavy keys en een heftige gitaarlijn van Hacke.
In de volgende compositie was het viool-galore van de Picciotto, afgewisseld met wat gedeclameerde tekst en, heel subtiel aanwezig, de bas van Hacke. “Our last song is dedicated to a great poet: our dear friend Anita Lane”, aldus de Picciotto. En zo werd de set besloten met Lovestuff, opgedragen aan de in 2021 overleden Anita Lane, ooit de muze van Nick Cave en kortstondig lid van The Bad Seeds en net als Picciotto, gastzangeres bij Die Haut. Glockenspiel, de bas van Hacke, en een mooie combinatie van beide stemmen maakten het een mooi eerbetoon aan Lane. Machtig!
HIMSHE
Wanneer de zaallichten opnieuw doofden, even voor de klok van tien, hadden we nog geen flauw benul van wat ons te wachten stond, behalve dan een ongetwijfeld sterke show van Himshe. De twee keyboardeilanden centraal vooraan op het podium, zeg maar de heimat van Mishi Erine en Naomi Sijmons, en het drumstel wachtten ons en de muzikanten op.
Plots weerklonk een stem door de zaal, in de ik-persoon ons verhalend over diens droeve lotgevallen. “Ik belandde in een mallemolen waar zelfs tijd zijn weg vergat, emotioneel zonk ik langzaam weg tot stilte”. Dreigend beklemmende muziek op de achtergrond. Terwijl waren twee mysterieuze silhouetten opgedaagd op het podium, getooid met veren op het hoofd, eerst amper bewegend, dan voorzichtig. Wanneer de passage “…het beeld van een gouden kooi en veren die zich losrukten alsof ze wisten dat ze ooit vleugels waren”, weerklonk, namen Mishi Erine en Naomi Sijmons de veren-tooi voorzichtig af, ze wandelden naar hun keyboards, terwijl de band losbarstte in een manisch en heftig Fiery Femme.
Machtige, luide drums, ijzingwekkende zang en geschreeuw van Erine en Sijmons, spookachtige keys en een ronduit demonisch sfeertje in deze fantastische nieuwe compositie. Wat een immens intense en aangrijpende klankkleur. Heftig. Héél heftig. “De nieuwe Himshe is nog beklemmender, intenser en zoekt nog meer confrontatie”, lezen we in onze notities. De setopener en een al even fantastisch Houseman waren een eerste traktatie uit wat het eerste volwaardige album zal worden. Daarop bouwt de band verder op het On Human Nature-thema en verkent het ensemble alle facetten van het mens zijn, waarbij psychologische thema’s aan bod komen. Nu al een plaat waar we niet op kunnen wachten.
Na een kort “Merci” bij monde van Erine, besloot de band zich nog even op voor ons bekend terrein te begeven en een heel erg intens mooi Ideals, maar heftiger dan dat wij het kenden, was ons deel. Wow!
De band bleef bij de Ideals-ep en zette een bloedmooi Sabrina in, de Einstürzende Neubauten-cover die ze met zoveel onaards brio naar hun meesterlijk hand zetten. Ook weer in de verrukkelijk uitvoering die we zaterdag mochten horen. Zonder cameo van Alexander Hacke, zoals we stiekem hoopten, hij was er nu toch. Het was hem wél gevraagd, vernamen we later.
Na het wonderlijk mooie Sabrina bedwelmde Himshe ons verder in het nieuwe materiaal. Met als eerste, nu al, net als Fiery Femme, een instant favoriet van ons, een verkwikkend, opzwepend en in de maag stompend Heartbeat, donker en groots, dansbaar en beklemmend. Een en al diep duistere pracht als je het ons vraagt. Maar ook Corners, bezwangerd van donkere elektronica en dito sfeer, of het sublieme Ensor en de niet minder beklijvende en innemende composities die My Skin Is en Green Grief zijn, konden meer dan bekoren.
In de nieuwe wereld van Himshe lijkt niets wat het is of is niets wat het lijkt, of net wél. Maar nog steeds zijn het de machtige stemmen van Mishi Erine en Naomi Sijmons die ons leiden naar, door en ín de duisternis, en er weer terug uit, samen met die onmiskenbare gloomy en sfeervolle keys. De gitaren en drums ronken luider. De sfeer is nog intenser. En nog steeds is David Lynch nooit ver weg. De betreurde Lynch zat vast vanuit het hiernamaals goedkeurend te knikken. Wedden?
Of Cold een tweede leven krijgt op het nieuwe album is ons niet bekend. Alleszins past deze desperaat donkere compositie uit Ideals perfect bij de nieuwe setting en sfeer. Ook nu was het moeilijk om niét diep geëmotioneerd te raken, of om het niet effectief koud te krijgen, bij een alweer magistrale uitvoering van deze beklemmend dwingend intense Himshe-classic. Zaterdag kregen Erine en Sijmons vocale versterking van Lindy Versyck (TJE), extra stemmenpracht als kopje troost, zeg maar. Ook nu hielden we het amper droog, opnieuw diep onder de indruk van dit anthem van de band. Hou deze donkere parel aub in de liveset, dames en heren!
En ook de finale was ronduit fantastisch. Met een schandalig aanstekelijk en begeesterend Souls en een duivels fenomenaal machtig Dancing Reckless, waarbij de drums luid knalden, nodigde de band eigenlijk uit tot een donker verboden dansje. Wat een vibe, wat een sfeer, wat een Himshe.
Compleet murw geslagen, volledig van onze melk, nog niet geheel opnieuw klaar voor de wereld, bleven we even zitten. Even bekomen van zoveel schoonheid. Wat was dat, hoe machtig mooi was dit, beklemmend, bedwelmend, immens intens. En ‘gewoon’ heel erg mooi, klaar!
Onbegrijpelijk dat Himshe nog geen wereldwijde bekendheid geniet en overal alles plat speelt. Maar als de wereld, klaar of niet, dat album dra zal horen, wie weet? Wij wensen het Himshe alleszins zo hard toe.
Amper bekomen was het bijzonder aangenaam om nog een drankje te nuttigen en wat na te praten terwijl Klankschap (Christophe Ywaska) zijn origineel gekozen plaatjes op de melomanen losliet in MaZ. En met een brede glimlach werd de terugkeer na een bijzondere avond aangevat. Helemaal bekomen zijn we nog niet, maar dat geeft niet. Alleszins is het uitkijken naar dat album van Himshe.
Wie de band nog live aan het werk wilt zien (zeker doen, geen seconde twijfelen) checkt best regelmatig de website van Himshe.
HIMSHE: Website • Facebook • Instagram
HACKEDEPICCIOTTO: Facebook • Instagram
TJE: Facebook • Instagram
