Sugababes live in België, wie had dat nog durven denken? Maandag was het zover in een vreemd genoeg net niet uitverkochte AB. Vreemd omdat ze de 2 daaropvolgende concerten in een telkens uitverkochte Paradiso zouden spelen in Amsterdam en vrijdag voor een uitverkochte O2 Arena stonden in Londen. Het was het allereerste zaaloptreden in ons land, hiervoor speelden ze tussen 2001 en 2007 op 4 festivals. Wij zagen nog nooit wat in het vakjargon een ‘girlband’ heet live. De discussie of ze als ‘all girl singers’ band ook de geijkte standaardvakjes mogen afvinken om aan dat predikaat te beantwoorden, gaan we hier niet voeren. Hier willen we vooral aantonen dat de 3 dames de fans op een onvergetelijk avondje hebben getrakteerd.
Aangezien we voor de topperiode van de band toch al zowat 20 jaar terug moeten gaan in de tijd is een kleine samenvatting wel op zijn plaats. Het verhaal van Sugababes leest als een script van een film die nooit verfilmd geraakte wegens te ongeloofwaardig. Sugababes zijn Rosa Mutya Buena, Keisha Buchanan en Siobhán Donaghy. 25 Jaar geleden begon hun bijzonder hobbelig avontuur met een vandaag de dag nog steeds waanzinnig straffe song, Overload. Na de debuutplaat One Touch verdween Donaghy uit de band. Toen ze startten waren het nog tieners van 13 en 14 jaar. De monstersuccessen kwamen er vooral met Heidi Range van Atomic Kitten. Een resem superhits en 3 multi-platina-platen maakten de band onsterfelijk in Engeland, waar ze finaal de geschiedenis lijken in te gaan als 4de meest succesvolle girlsband ooit, enkel voorafgegaan door Girls Aloud (waarmee ze Run This Way coverden) en vooral Little Mix en Spice Girls. Het zijn overigens enkel die laatste die méér nummer 1 hits dan Sugababes op hun teller hebben.
Nog twee bandwissels en 2 platen later waren Sugababes in 2009 plots een totaal nieuw trio en de mayonaise pakte niet meer. Een jaar en een totaal geflopt album later was het game over. Meestal werd naar interne ruzies en vechtpartijen, jaloezie en dergelijke verwezen om de vele line-up wijzigingen te kaderen. De verbazing was dan ook groot toen de originele drie Sugababes in 2012 bij Polydor tekenden voor een contract onder de naam Mutya Keisha Siobhán. We vermoeden dat het volledige verhaal dat de 3 kunnen vertellen schokkend moet zijn betreffende de reden van het afscheid aan Siobhán ondertussen 23 jaar geleden. Het is behoorlijk Disney of Broadway dat ze elkaar terugvonden en dat het originele powertrio van weleer toch de juiste match bleek te zijn, in 2012 op leeftijden rond de 28 jaar. Het is zelfs nog straffer dat het trio een juridische strijd streed en won om de rechten op de originele bandnaam terug te winnen, met succes. In 2018 traden ze terug onder de naam Sugababes op.
Eind vorig jaar verscheen een album getiteld The Lost Tapes, met opnames van 10 jaar geleden . Het trio speelde in de lente op een paar Britse festivals en lanceerde nu een mini-tour met in totaal slechts een handvol concerten. Brussel was het eerste optreden na hun Londense show in de O2. Het moet voor de drie ontzettend veel betekend hebben daar te staan en hun concert in de AB weerspiegelde perfect hoe ze zich voelen nu ze “back together & stronger than ever” zijn. Vorige week brachten ze zelfs een nieuwe single When The Rain Comes uit. Keisha vertelde over hun comeback dat ze het gevoel hadden dat hun verhaal niet eerlijk verteld werd en er puntjes op de i gezet dienden te worden. Allemaal goed en wel natuurlijk, maar hoe krachtdadig is hun verhaal? Er is veel tijd verstreken, waren de 3 nog bekwaam om de fans van 20 jaar geleden in vervoering te brengen. Let me tell you, het is een dikke 3-voudige ja!
Wij waren er bij in de AB, maar niet toen ze hitparadegeschiedenis schreven. Toen waren we naar bands als At The Drive-In aan het luisteren en zeker niet naar hitparadepaardjes. Tijden veranderen en anno 2023 beseffen we net als de die-hard fans dat de meiden een erg gedenkwaardig palmares aan onvergetelijke hits verzameld hebben. In Brussel zouden we 80 minuten lang de ene grote meezinger na de andere voorgeschoteld krijgen. Sugababes blijven hun stijl ook nu nog trouw. Optreden doen ze in een lange comfortabele slodderbroek met sportschoenen eronder; speciale effecten en kunst –en vliegwerk is evenmin aan hen besteed. De enige visuals werden gebracht door de horizontale stroboscooplichten die ingewerkt zaten in de tribune, waarop de sessiemuzikanten een wel erg strak geluid produceerden en de hits op toch heel knappe wijze in elkaar lieten vloeien. Wat we wel nog kregen is een piekfijn verzorgd pakket schattige choreografieën die op geen enkel moment als tienerachtig overkwamen maar wel als cool en goed bevonden.
Push The Button was de eerste superhit die het optreden meteen een vliegende start gaf. Ook de 2de song op de setlist kwam van het album Taller In More Ways. Eén van onze favorieten Red Dress had de fans al meteen op temperatuur gebracht. Rondkijkend zagen we fans met de ogen dicht en de armen gestrekt uitbundig meezingend, breedlachend foto’s nemen en gewoon genieten. “Cos I’m cooler than the red dress, I’d rather catch a guy on my own” is niet meteen een doordenker, maar naar een Sugababes plaat luisteren we vooral voor de groove en de vibe. Dit was 80 minuten lang ‘a trip down memory lane’, zeuren was derhalve uit den boze. Het dansbaar axioma werd hoog gehouden met Hole In The Head. Het woord hit gaan we niet meer gebruiken want we hoorden alleen maar superhits. Dat het nummer ‘co-written’ werd door Miranda Cooper en Brian Higgins (de Xenomenia-tandem achter Girls Aloud) is onmiskenbaar aanwezig en dat nummer is live echt een bommetje.
Tijd dan voor een woordje uitleg van Siobhán. 25 Jaar geleden waren ze als tieners voor het eerst en ook voor het laatst in Brussel, voor een shoot met Anton Corbijn. Ze kondigde dan een nummer aan dat net als het later gespeelde Today van The Lost Tapes afkomstig is. De song Flatline is één van de beste songs die ze samen hebben gemaakt, alle bezettingen inbegrepen. Het is de zowat perfecte popsong met een sprankelend refrein en hemelse harmonieën. Het vormde onderdeel van vier songs op een rij die louter door dit drietal werden geschreven. Collectieve gekte overrompelde de AB toen het drietal zich op barkrukken posteerde want de fans wisten dan al dat het Overload-time was. De cool waarmee ze hun behoedzaam en afgemeten lichaamsbewegingen synchroon brachten, maakte dat deze oersong nog sterker binnenkwam. Of je nu wel of niet je neus optrekt voor popmuziek is niet aan de orde want werkelijk iedereen zal toegeven dat dit een briljante song is. Die dus waarmee het voor hen allemaal begon een kwarteeuw terug.
Drie fantastisch gebrachte hits kwamen langs vlak voor de ultieme finale werd ingedanst. Op plaat maakte Too Lost In You nooit veel los bij ons, maar live was het een echt hoogtepunt. Op eenvoudig verzoek van Keisha gingen honderden smartphonelichtjes de hoogte in en we kregen een meezingmoment van jewelste. Misschien een goed moment om te onderstrepen dat de drie verdraaid goed bij stem zijn. Het was in zang en dansmoves in de eerste plaats Donaghy die het meeste indruk maakte, maar wat dan gezegd van de imponerende uithalen van Keisha in Stronger? Hierover straks nog meer. De choreo van de Adina Howard cover Freak Like Me, de grote doorbraaksong 21 jaar geleden, was knap en futuristisch cool. Even verdwenen ze om in een onweer terug te komen voor hun nieuwe single When The Rain Comes. We durven stellen dat dit het minst sterke nummer van de avond was, maar kijk, ze hebben samen opnieuw muziek gemaakt en het simpele feit dat hen dat zo gelukkig maakt, kan alleen maar de fans doen hopen op meer.
Round Round was de kroniek van een aangekondigd collectief oorgasme en met de zeemzoete ballad About You Now zetten Sugababes een punt achter een uniek optreden zonder enig moment van zwakte. Zoals ze in Stronger inderdaad zongen: “I’ll be the one who stands here longer than the rest. When my landscape changes, rearranges, I’ll be stronger than I’ve ever been”. Het was mooi om zien hoe ze mooi voorbereid alle kanten van het podium bestreken. De choreo tijdens Overload en hun vertraagd dansen met de microstatieven was net zoals het hele optreden tegelijk cool en schattig. Was dit het beste popoptreden in jaren? Neen, maar niemand in ons land heeft tot deze week Sugababes ooit in de originele bezetting zien optreden, en als ze 25 jaar na datum nog in staat zijn om deze prestatie te leveren, in de eerste plaats vocaal, dan hebben ze hun dikke hits en platina verkopen ruim gewettigd. Dikke pluim aan de strak spelende band die de nummers echt in een rock-vibe drenkten. Dikke pluim ook voor Siobhán die aantoonde dat de Sugababes suikerarmoede hebben geleden tijdens haar afwezigheid.
Sugababes facebook
Sugababes website
Sugababes instagram
