Foto’s: Hannelore Dieleman
Met Het Langste Jaar bracht Het Zesde Metaal in 2024 haar zesde plaat uit, en dat enkele maanden na het overlijden van bandlid en multi-instrumentalist Tom Pintens, die het album nog afwerkte als producer. Kasper Cornelis werd ondertussen toegevoegd als gitarist/ toetsenist. Ondertussen is de band een theatertour door de Vlaamse culturele centra aan het afronden. We waren er al bij in De Vooruit te Gent, nu ook in Cultuurcentrum Lokeren.
Het Zesde Metaal, zijn Wannes Cappelle, Filip Wauters, Tim van Oosten, Sander Verstraete en dus nu ook Kasper Cornelis. Ze betraden druppelsgewijs het amper verlichte podium. Toch altijd een beetje vreemd, om een band die geregeld ook de festivalpodia inneemt, in een zittende zaal aan het werk zien. Het gevaar van een te statische set of gebrek aan interactie met het publiek loert steeds om de hoek. Maar deze setting leek wonderwel te passen bij wat Het Zesde Metaal in petto had.
Opvallend was de veelheid aan (minder bekende) instrumenten, waar het publiek tussen nummers door via Wannes op een bijna ludieke manier over werd ondervraagd en onderwezen. Naast de traditionele drum, gitaar, bas was er ook de lapsteel (op poten deze keer) en pedal steel waardoor de drummer rechtstaand moest drummen, wat een hele prestatie bleek te zijn.
West-Vlaamse liedjes, vaak met een sombere ondertoon. Zo kennen we de band. De sfeer tijdens deze tour werd nog iets grimmiger, wat mede vertaald werd in de sobere belichting en integere set. Wannes Cappele deze keer meer niet dan wel op gitaar, waardoor hij meer dan anders in de emoties kon duiken.
We kregen herbewerkte versies van klassiekers zoals Ploegsteert, nieuwe arrangementen en elektronische toetsen in een show opgebouwd rond Het Laatste Jaar. Maar vooral een heel fragiele, kwetsbare sfeer waarbij de zanger tussen nummers door soms bijna sarcastisch verwees naar hoe verkeerd het in de wereld aan het lopen is. De cover Duizend Soldaten van Willem Vermandere, een song die nog steeds gruwelijk actueel lijkt, sloot daar wonderwel bij aan.
De ingetogen sfeer werd naar het einde deels doorbroken met de klassieker Naar De Wuppe, dynamischer en meer up tempo in opzet, met een publiek dat het refrein enthousiast meezong, maar ook daar kwam de zweem van deels ironische maatschappijkritiek deels boven hangen. Wie kan tegenwoordig nog naar het nieuws kijken zonder het gevoel te hebben dat het steil bergaf gaat met het mensendom?
Een tedere set, een aandachtig publiek, een intieme setting. Het Zesde Metaal wist het publiek diep te raken met hun ingetogen, maar krachtige performance.
Het Zesde Metaal website/ facebook/ instagram
