Lokeren beleven op de voorlaatste dag van 10 dagen feest. Op het podium van de Lokerse Feesten grote namen met niemand minder dan rocklegende Arno en de jongere generatie rockers van Triggerfinger. Op de Fonnefeesten stond de legendarische heren van 10cc. Een band met een indrukwekkend oeuvre die vandaag de dag nog steeds nieuwe bands beïnvloedt, dus wij gingen eens een kijkje nemen of deze band anno 2019 nog steeds relevant is.
De line-up van zaterdag zag er veelbelovend uit. Humo’s Rock Rally winnaars 2018, The Calicos, hadden de moeilijke taak om het festival in gang te trekken. De band heeft met hun singles Our House, Driftwood en Runaway Kid al bewezen dat ze songs kunnen schrijven met rijke arrangementen en met een uniek weids geluid. Live klinken deze nummers nog straffer dan op plaat! Deze band is enorm goed op elkaar ingespeeld en brachten een intense set waar we serieus van onder de indruk waren. Quinten Vermaelen ’s mooie fluwelen stem kan veel aan en dat in combinatie met de mooie pedalsteel klanken van Aäron Koch is a match made in heaven. The Calicos wordt wel eens het Belgische antwoord op The War On Drugs genoemd, wij zijn het niet helemaal eens met deze stelling, want deze Belgische band brengt meer diversiteit in hun songs. Wij kijken reikhalzend uit naar het album van deze mannen want het zijn gewoon klasbakken!
Vervolgens kregen we Nele Needs A Holiday, een vrouwelijke band rond zangeres, componist, actrice, regisseur en columnist Nele Van Den Broek. Ze brengt haar nummers over relatieproblemen op een komische manier. De humor is nogal voorspelbaar en de songs stellen niet erg veel voor. Normaal brengt Nele haar show in culturele centra en theaters en daar kan dat misschien bekoren, maar op een festival komt dit niet over. Na drie kwartier waren we super blij dat Van Den Broek en haar band het podium verlieten. Met een overload aan clichés trokken we de verdere avond in.
Als afsluiter van de avond kregen we Graham Gouldman’s 2019 versie van 10cc. Gouldman is nog het enige originele lid van de band en wordt bijgestaan door gitarist Rick Fenn (bij de band sinds 1976), drummer Paul Burgess (ook sinds 1976 bij de groep), gitarist Iain Homal (sinds 2014 aangesloten) en keyboardspeler/gitarist Keith Hayman. Allemaal muzikanten die hun sporen verdiend hebben bij grote namen zoals Cliff Richard, Jeff Lynn, Jethro Tull en Mike Oldfield. Vanaf opener The Wall Street Shuffle wisten we dat Gouldman zijn manschappen goed uitgezocht had. We werden weggeblazen door een verbluffend geluid. Fenn is een fenomenale gitarist met een fantastische sound, wat Burgess met zijn drums doet is magisch en dan die samenzang is gewoon subliem. Gouldman is nog steeds goed bij stem en doet unieke dingen op zijn bas.
Als we sceptisch zijn, dan kunnen we zeggen dan deze mannen al jaren dezelfde songs brengen dus moet het wel goed zijn, maar uit onze ervaring weten we dat wanneer een band al jaren niets nieuws uitbrengt dit ook serieus kan tegen vallen… Bij 10cc is dat dus zeker niet, de songs stonden als een huis, met de hits als uitschieters: het wondermooie I’m Not In Love, Dreadlock Holiday, een a capella versie van Donna en de glamrock afsluiter Rubber Bullets. Volgend jaar kan je ze nog op 22 april in Het Depot in Leuven en op 24 april in het Oostendse Kursaal aan het werk zien. Je moet niet twijfelen om een ticket te kopen 10cc is nog steeds de moeite.
