Kippenvel. Niet alleen de winning-goal van Casper Nielsen in de Champions League zorgde voor sensatie. Pelle d’Oca – kippenvel dus – zal de naam zijn van de tweede plaat van Ada Oda, het behoorlijk uniek postpunk-ensemble uit Brussel met de overtuiging van een magma spuwende Etna. We opteren natuurlijk voor deze vulkaan als metafoor omdat de zangeres, Victoria Barracato, Siciliaans bloed door de aderen voelt stromen en ze de teksten passioneel in het Italiaans neerzet. Vurig is per definitie het meest voor de hand liggend adjectief om het geluid van het kwintet te omschrijven.
Distributeur PIAS stelde haar kelderconcertzaal open voor een try-out concert waarvoor weinig invitaties de deur uit gingen en Ada Oda kon spelen in een soort winters gezellige woonkamerachtige opstelling waarbij enkel de Albero di Natale, de kerstboom dus, ontbrak. Het podium lieten ze rechts liggen en ze stonden met materiaal en goesting gewoon in de zaal tussen de genodigden klaar voor een allereerste keer kippenvel voor publiek. De avond kaderde in een muzikale reeks genaamd BXLOVESMUSIC dat de ambitie heeft om maandelijks een Brusselse band een podium te geven. Ada Oda bewees natuurlijk dat je dit niet al te letterlijk moet nemen.
Het blijft een band waarvan je denkt dat die evengoed als De Olijke Vrienden, Amici Diverdenti dus, gedoopt konden zijn want hun onderlinge drive en samenhang lijkt er één te zijn om samen door het vuur te gaan. De Vijf van Enid Blyton als het ware voor wie oud genoeg is om deze avonturenreeks te kennen. Alex De Bueger drumt in alle schemerrust op de achtergrond maar vooral Clément Marion op bas en Aurélien Gainetdinoff op gitaar zijn een opzwepende factor voor frontvrouw Barracato. Ze richtte het collectief ooit op met César Laloux, die voor een keer links van haar stond opgesteld, en vertelde dat ze best wel nerveus was om de nummers voor het eerst te spelen en zingen.
Alles verliep vanaf de eerste noot echter wonderwel. Victoria lijkt dan ook geboren om volk te mennen en op te zwepen en hoewel Ada Oda naar hun norm eerder bedaard aan deze oefenmatch begonnen, kwam de gevoelstemperatuur steeds hoger te liggen. Natuurlijk zijn niet al hun songs ‘spring-in-‘t-velden’. Figlia d’Europa had het wel over limoncello maar zoetplakkerig klonk dit nummer nog niet. Het is nochtans vintage Ada Oda maar wel gans anders dan de vorige olijke avonturen, zoals in Niente Da Offrire. Het nieuwe Vecchia Storia gaat misschien wel over de vulkaan want is dat niet een trotse oude dame en vecchia betekent oud.
De geweldige zanglijnen van Victoria maskeren natuurlijk dat het geluid van de band een soort collage is van de beste invloeden van The Cure en Gang Of Four, wat op zich alleen luid toegejuicht kan worden. Vrolijk, gevat en opzwepend. Je krijgt hier gratis een paar adjectieven extra voorgeschoteld. Grappig was het einde van het nummer dat zo onverwacht kwam dat niemand het besefte. De blik in de ogen van de bandleden was goud waard. Settembre kabbelde achteloos voorbij om dan ruwe diamanten aan te kondigen zoals de nieuwe geweldige single Immobile. De clip is als vanouds hilarisch en ziet de band op een parking van een supermarkt of iets dergelijks spelen terwijl een oudere man en vrouw in een oververhitte discussie onder een loden zon verwikkeld zijn, gewapend met verse groenten.
Sotto La Conciglia, mantengo la calma… “Onder de schelp blijf ik kalm”, zingt Victoria. Ook dit nieuwe nummer klinkt aanstekelijk zomers maar is vooral een oorwurm eerste klas met geniale gitaarriffs. Geweldig gedaan dit! Onweerstaanbare indierock besloot de try-out in de vorm van het geniale La Gioventù. Pijlsnelle hyperkinetische rock volgens de leer van B52’s kreeg alle genodigden aan het dansen. We zaten niet in een regeringsvorming dus lang moest niet onderhandeld worden om de band te overtuigen nog een gezwind bisnummer te spelen.
Ada Oda wist ook deze keer niet hoe het met hen zal aflopen. Non So Che Cosa Ne Sarà Di Me klonk als een bevrijding en deed zowel band als publiek gek worden. Eén ding staat vast, een liefde in waakvlam-modus, Un Amore Debole, zal Ada Oda nooit worden. Als de maskers afvallen gaan Victoria en haar mannen nog steeds voluit. Op de nieuwe plaat zal de gloeiend hete magma van vulkaan Barracato nog lang niet gestold zijn. Iemand nog een limoncello? Hou nog een klakje over voor de passage van de band in de AB op 10 april, want dan stellen ze hun nieuwe plaat officieel voor.
