Home Lijstjes De eilandplaten van DIRK BRYSSINCK

De eilandplaten van DIRK BRYSSINCK

by Nel Mertens

Op 1 februari lanceert Luminous Dash opnieuw de gratis concertjes. We beginnen meteen met een double bill: Human Without Gravity en Nel & JP. Deze laatste wordt wel gevormd door Nel Mertens en Jean-Paul De Brabander, maar live is er de bijkomende schoonheid van het vioolspel van Dirk Bryssinck.

Dirk Bryssinck is de bezieler van het mooie Villa Voortman-project en beroert dus ook bij de Villa Voortman-band regelmatig gevoelige snaren. Maar dat doet hij met vuur en passie ook bij de balkanband The Holy 7 en sinds kort ook regelmatig bij het electropunkpoëzieproject NEL & JP. Een violist die het experiment niet schuwt. Als je met hem praat, denk je dat geen enkele vraag moeilijk is voor hem, behalve dan misschien de vraag welke drie platen hij zo meenemen naar zijn eiland…

Dirk: “Dat is een hele moeilijke vraag waarbij je het principe van ‘Kill your darlings’ moet toepassen. Ik hou van heel veel van muziek en van heel veel muziek, gaande van poprock (in brede zin) tot klassiek, jazz en ‘wereldmuziek’. Maar als ik er dan toch maar drie kan meenemen kies ik voor twee rockplaten en één met Balkanmuziek.”

© Hannelore Dieleman

THE VELVET UNDERGROUND & NICO – The Velvet Underground & Nico (1967, Verve Records)
De eerste lp is de legendarische The Velvet Underground & Nico, een lp die ik zowat van buiten ken en die als 16-jarige een sterke aantrekking op mij had, onder andere ook vanwege het controversiële en provocerende karakter. Andy Warhol had een grote invloed op de productie van het album en beschouwde zichzelf ook als de manager van de groep. Een groep met sterke persoonlijkheden zoals het Duitse fotomodel Nico, John Cale en Lou Reed. Op muzikaal gebied wisselen melodische poprock en snerpende avant-garde elkaar af. Dit vooruitstrevende geluid van het album wordt toegeschreven aan violist, pianist en bassist John Cale.

Hoewel het album destijds geen groot succes werd (mede doordat vele radiostations weigerden de muziek te draaien vanwege de harde teksten van Lou Reed) wordt het tegenwoordig gezien als een van de meest vooruitstrevende en invloedrijke albums aller tijden.

De lp was een avantgardeproject dat flirtte met vele domeinen van de kunst. Naast de experimentele rockmuziek zijn er ook de literaire, poëtische kwaliteiten die heel wat taboethema’s aansnijden zoals heroïnegebruik en sadomasochisme. Er is ook de link met film en fotografie en de beeldende kunst en popart van Andy Warhol waarbij we meteen denken aan de iconische hoes met de knalgele banaan op een witte achtergrond. Op de originele uitgave was die banaan een sticker die een andere vleeskleurige banaan verhulde! Besluitend kunnen we stellen dat The Velvet Underground & Nico aanvankelijk grotendeels werd genegeerd, maar thans bekend staat als een van de belangrijkste albums in de rockgeschiedenis.

IGGY POP – Lust For Life (1977, RCA Records)
De tweede lp die ik zou meenemen is het, voor mij althans, eveneens legendarische Lust For Life van Iggy Pop. Misschien ook vanwege de samenwerking met David Bowie van wie ik ook grote fan ben. Bowie wilde als vriend Iggy van zijn verslaving afhelpen en maakte de lp met hem in 1976 in Berlijn. Dat was ook het begin van de Berlijnse punkbeweging. Samen met zijn band The Stooges wordt Iggy terecht omschreven als de voorloper of beter nog de Godfather of Punk. Zo schijnt hij ook één van de eersten te zijn die het ‘stagediven’ introduceerde.

Johnny Yen uit Lust For Live schijnt een verwijzing te zijn naar een roman van William S. Burrroughs die als vertegenwoordiger van de Beatnik-generatie ook mijn fascinatie draagt. De beatgeneratie was halverwege de 20ste eeuw een sociale beweging die een anti-materialistische levensstijl onderschreef. Ze verwierpen de conformiteit en het consumentisme en drukten zich uit via verschillenden vormen van kunst zoals literatuur, poëzie, muziek en schilderkunst.

Goran BregovicTales and Songs from Weddings and Funerals (2002, Mercury)
Als laatste lp kies ik voor Balkan-muziek. Een aantal jaren geleden startte ik een zevenkoppige Balkanband op, The Holy 7, en sindsdien ben ik zeer gefascineerd door de ritmes, sferen en kruisbestuivingen in die muziek. Zo zijn er de asymmetrische maatsoorten (7/8, 13/8; 17/8,…) opgebouwd rond verschillende combinaties van snelle en trage beats.

Ook de afwisseling tussen melancholie en manie zoals in de muziek van Goran Bregovic en zijn Tales and Songs from Weddings and Funerals vind ik zeer aantrekkelijk. Het verwijst naar de films van Emir Kusturica met hartverscheurende thema’s en dito muziek. Ook heel moeilijk om hier één lp op te noemen of één muzikant of groep.

Misschien moet ik verwijzen naar de soundtrack van Latcho Drom met de muziek van Tony Gatlif. De film volgt de reis van de Roma vanuit India over Egypte en Turkije naar de Balkan, Spanje en Frankrijk. Of de versmelting van de Balkanmuziek en gipsy-swing met de Arabische muziek, de flamenco en de Joodse Klezmer. Of de reden waarom muziek zo helend en verbindend kan zijn, een prachtige diversiteit en tezelfdertijd universaliteit. Muzikanten aller landen, verenigt u! Voilà!

NEL & JPThe Holy 7Villa Voortman

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More