Luminous Dash houdt van Belgische muziekjes, maar dat wist je al! Uiteraard de nieuwe dingen, maar ook uit het verleden. Daarom hebben we een nieuwe reeks uit onze hoed getoverd waarbij we aan artiesten vragen wat volgens hen de beste Belgische platen zijn. En aan wie kunnen we dit beter vragen dan aan Gerry Vergult aka Fred Angst en zelfs aka Fred A. Binnenkort verschijnt de nieuwe langspeler van Fred Angst, maar speciaal voor Luminous Dash dook hij eerst in zijn Belgische archieven.
Fred: “Een haast onmogelijke opdracht om er slechts 10 te kiezen uit zeker 100 van mijn favoriete Belgische albums, maar hier toch een poging.”
DE KOMMENISTE – 1000 TITELS (1980)
De Kommeniste waren hun tijd ver vooruit. Hun hoekige postwave was origineler en avontuurlijker dan tijdgenoten The Kids of De Kreuners, maar voor het publiek was hun muziek nog te ‘moeilijk’. Bovendien stond de Belgische muziekindustrie nog in zijn kinderschoenen en bijgevolg moesten ze hun ambitie beperken, waardoor ze er in 1980 al mee ophielden, zonder evenwel nog hun enige lp op te nemen die inmiddels een cultklassieker is geworden en een inspiratiebron voor vele bands waaronder Aroma Di Amore.
T.C. MATIC – T.C. MATIC (1981)
Toen T.C. Matic debuteerde was dat meteen een donderslag bij heldere hemel. Vòòr 1980 kon je niet echt spreken van een rockscene in België. Wij hadden geen Golden Earring, Shocking Blue of Gruppo Sportivo. Je had al wel punk gehad, maar dat bleef marginaal. T.C. Matic was een gamechanger en zou de deur inbeuken van de conservatieve muziekwereld. Topmuzikanten waren dit, die plots het warm water heruitvonden: straffe riffs, potige sound en tonnen attitude. En toch op en top Belgisch, but not as we knew it. Arno en co straalden van zelfvertrouwen en fuck off wie daar niet tegen kon.
MENSEN BLAFFEN – RAVEN (1988)
In de jaren 80 was het commerciële zelfmoord om alternatieve rock te brengen in de eigen taal. Want dat was de taal van de Tura’s en de Verminnens. Alleen Arbeid Adelt! kwam er mee weg. Het waren dan ook slechts een paar eigenwijze hemelbestormers die het waagden, zoals Aroma Di Amore en Mensen Blaffen. Die laatsten brachten slechts één full album uit, maar wat voor één. Deze plaat kan zonder schaamte naast Sonic Youth staan.
GORKY – GORKY (1992)
Luc De Vos was een icoon, een volksheld, een geweldig songschrijver én de rockster van Wippelgem. En net als een paar artiesten van hierboven, werd zijn debuut met Gorky meteen een meesterwerk, vol met songs die ondertussen klassiekers geworden zijn: Anja, Lieve Kleine Piranha, Boze Wolven, Soms Vraagt Een Mens Zich Af, en natuurlijk Mia dat het nationale volkslied van de stad Gent werd!
dEUS – WORST CASE SCENARIO (1994)
Daar waar in de jaren 80 de Belpop hoogtij vierde, werd in de jaren 90 de lat een stuk hoger gelegd. Ondanks het succes en de originaliteit van T.C. Matic werden toch weer de klassieke liedjes het best door het publiek onthaald. Belpop bleef dan ook louter een binnenlands fenomeen. Daar bracht dEUS voor altijd verandering in. Met muziek die nooit de hitparade zou halen wisten ze een contract te versieren bij Island, een Brits label. De hype was geboren en met hun debuut leverden ze meteen ook één van de absolute klassiekers uit de Belgische rock af.
SOULWAX – LEAVE THE STORY UNTOLD (1996)
En met de De Waele broeders erbij hebben we meteen de absolute top drie uit de Belgische nineties. Ook hun debuutalbum was meteen een schot in de roos. Zij zouden zichzelf hierna blijven vernieuwen, en nu vandaag staan ze er nog steeds met hun unieke mix van rock en electronica.
MILLIONAIRE – OUTSIDE THE SIMIAN FLOCK (2001)
Wie dEUS zegt, moet ook Millionaire vernoemen. Frontman Tim Van Hamel was immers een tijdje lid van dEUS, net als zijn Evil Superstars-collega Mauro Pawlowski. Maar het debuut van Millionaire moet nauwelijks onderdoen voor Barman & co. Van Hamel weet immers pakkende en meeslepende altrocksongs uit zijn mouw te toveren, zoals Champagne en She’s a Doll.
AROMA DI AMORE-SAMIZDAT (2012)
Het zou getuigen van valse bescheidenheid als ik ook niet mijn eigen band zou vermelden in dit lijstje. Want uiteindelijk, ook al wordt Aroma Di Amore vooral geassocieerd met de jaren 80, maakten wij onze beste muziek in deze eeuw, waaronder deze Samizdat.
DE PORTABLES – THE KILLING HORIZON (2016)
Ook uit Gent: de Portables. De zwaar onderschatte band rond Jürgen De Blonde (aka Köhn). Veelal meticuleus uitgewerkte (voornamelijk) instrumentale muziek waar Tortoise of Mogwai best jaloers op mogen zijn. Maar in hun 37-jarig bestaan (1997-2024) werd succes nooit hun deel, wellicht ook door hun gebrek aan ambitie en hun verregaande zelfrelativering. Wat ook zeer tot uiting kwam door de humor in hun titels, zoals Uuflakke Space Station, Col Phillins of Goldilockdown at Nicolruyt en Hubo (!)
CONDOR GRUPPE – GULLIVER (2022)
Condor Gruppe laat zich inspireren door Italiaanse seventies filmsoundtracks (in het bijzonder spaghettiwesterns), worldgrooves, de Krautrock van Can en surfmuziek. Nieuw, retro, tijdloos, bezwerend. Instrumentaal en psychedelisch. Ze behoren tot de niet voor één gat te vangen niche die zich beweegt tussen alle genres, zoals ook Dans Dans, Kameel of Compro Oro. Ze brachten tot nu toe 4 schitterende albums uit waarvan Gulliver het meest recente is.
FRED ANGST : Facebook Instagram
