Dit jaar bestaat het bookings/promotiekantoor TOUTPARTOUT dertig jaar. Op hun webpagina vermijden ze te denken in hokjes en houden ze het gewoon op “good music”. Dat zeggen ze allemaal natuurlijk, maar voor TOUTPARTOUT werd het wel een handelsmerk. We hadden een gesprek met oprichter Steven Thomassen in zijn Gentse hoofdkwartier.
Alles begon dertig jaar geleden op een kamertje in Sint-Truiden. Vertel!
Steven: We hadden destijds een zeer actieve jongerenorganisatie in Sint-Truiden die vaak optredens organiseerde. Ik was toen vijftien of zo en daar zaten ook mensen als Caroline Gennez of regisseur Michaël Roskam bij. Ze noemden ons destijds zelfs de zwartjassen van Sint-Truiden en zelf speelde ik ook in een bandje. Door zelf dingen te organiseren kwamen we in contact met L&S Agency die toen bijvoorbeeld bands als Noordkaap deed.
Toen ik in het laatste jaar van het LUCA zat, werd ik stagiair bij het productiehuis dat ook Het Huis Van Wantrouwen met Mark Uytterhoeven en Wouter Vandenhaute deed. Toevallig was ik voor hen aan het werk in Antwerpen toen plots Rhyme Cut Core – destijds een naam door de Humo’s Rock Rally – een concert had afgezegd. Er ontstond wat “paniek” en omdat ik ondertussen toch heel wat mensen kende, kwam ik met het idee om Chew a Bone in de plaats te zetten. Onmiddellijk kreeg ik de vraag of deze band ook een tv-optreden wilde doen en die mannen waren zo enthousiast dat ze me vroegen of ik hun manager wilde worden. Van het één kwam het ander en Chew a Bone speelde zowat elk jeugdhuis in België plat. Ik raakte ook nog betrokken bij de Hoodoo Club uit Hasselt. Ik combineerde dat allemaal met mijn werk, dat was schrijven voor Het Belang Van Limburg en werken als freelancer voor Paul Jambers, VTM… TOUTPARTOUT was toen nog een VZW, zeg maar een hobbyclubje waarin ik al mijn tijd en energie stak maar ik kon daar natuurlijk wel niet van leven.
En dat succes is stapsgewijs gegroeid?
Inderdaad. Na drie jaar heeft het Nederlandse Konkurrent me gevraagd of ik de promotie wilde verzorgen van labels als SUBPOP en Matador in België. Hiermee zat ik natuurlijk aan de bron van het internationale muziekgebeuren en kon ik ook concerten van bijvoorbeeld The Notwist organiseren. Maar ook dat moest ik toen nog combineren met mijn job als freelancer bij de televisie.
Van in het begin was TOUTPARTOUT dus gericht op de internationale muziekscene?
In de eerste plaats richtte ik mij natuurlijk op de Belgische scene, maar het was zeker niet zo dat ik me enkel wilde richten op de Belgische muziek. Voor mij ging het vooral om de liefde voor de bands en met de power die ik toen had om die aan het publiek voor te stellen.
Toch ging het blijkbaar gemakkelijk dat internationale bands met een Belgische booker wilden werken.
Ja maar, toen ging het ook alleen maar om België. Op een bepaald moment moest ik voor mijn job het eerste seizoen van Big Brother promoten en ik voelde toch dat ik mezelf wat aan het verloochenen was. Toen begon ik in Hasselt een platenwinkel om toch een inkomen te hebben, ook al was dat zeker niet zo simpel. Rond de periode van 2003 ben ik dan met bandjes als Swearing At Motorists begonnen, ook al had ik toen nog een vrij beperkt netwerk, maar ook dat groeide toen Kurt Vile en Beach House erbij kwamen. Dat waren toen nog wel kleine acts, maar ze werden groter en zijn toen bij mij gebleven. Ik zorgde ook voor die mensen. Om kosten te besparen, koos ik niet voor een hotel, maar liet ik ze bij mij slapen en kookte ik voor hen. Die bands hebben nooit vergeten dat ik hun toen soigneerde.
Het is duidelijk dat jullie meer zijn dan een bookingskantoor, de liefde bij TOUTPARTOUT druipt eraf.
Het is wel zo dat er een band is met de muzikanten waarmee ik werk in Europa.
Is die er niet, dan stopt het meestal ook wel. Dat is ook niet meer dan logisch. Als een band in Europa tourt dan zitten die mensen vaak voor een maand in een busje vast en als verantwoordelijke wil je toch dat die mensen het heel fijn hebben. Ik ga niet beweren dat ik van iedereen de beste vriend wil zijn, toch vind ik het belangrijk dat er een connectie is.
Ook al doe je het nu al 30 jaar, toch is het duidelijk dat je nog je energie wil steken in het promoten van nieuwe bandjes.
Zeker en vast. Vaak is dat zelfs nog het plezantste. Ik moet daar niet flauw over doen. Grote bands zijn financieel uiteraard het meest interessant, maar de grootste kick blijft nog altijd dat wanneer jezelf iets goed vindt, je ook iemand anders kan overtuigen. Ik deed dat in mijn platenwinkel, dat gaf me een goed gevoel en dat is nog steeds niet veranderd.
Met een band werken die commercieel interessant is, maar waarmee er geen klik is. Dat doe je dus niet?
Neen, want dat werkt toch niet. Dat zou veel te doorzichtig zijn. Mensen zouden vlug doorhebben dat ik afstand van mezelf doe. Wat niet wegneemt dat ik een zeer brede smaak heb.
Klopt. Een TOUTPARTOUT-geluid bestaat niet, maar een TOUTPARTOUT-stijl wel.
(Knikt uitbundig ja). Ik snap je, ik krijg dagelijks mailtjes van bands die vinden dat ze perfect passen op TOUTPARTOUT. De vraag is natuurlijk wat dat TOUTPARTOUT-geluid precies is, want ons genre loopt toch tamelijk breed. Destijds met South San Gabriel werden we aanzien als een alternative country-bookingsmaatschappij, maar sinds we met Brutus en Amenra werken, krijgen we veel aanvragen van metalbands binnen. Zelf zie ik me helemaal niet als een metal-agency en bij uitbreiding zie ik Amenra of Brutus ook niet als metal.
Ondertussen is TOUTPARTOUT ook meer dan Steven. Je hebt een hele crew rondom je. Als er beslissingen vallen, worden die dan door iedereen genomen?
De mensen die hier werken zitten eigenlijk op de één of andere manier op dezelfde muzikale lijn. Ons concept blijft nog altijd het indie-verhaal. Moesten we echt een commercieel bedrijf zijn, dan liep hier ook iemand rond die zich bijvoorbeeld toelegt op hiphop of techno, maar dat is dus niet het geval. Alles moet in het plaatje plaatsen. Niet alleen de bands waarmee we werken, maar ook de mensen die bij TOUTPARTOUT werken. Sommige managers denken in de eerste plaats aan geld verdienen, maar dat past niet in ons straatje. In eerste instantie draait het om bands die goede muziek willen maken. De muziek komt bij mij op de eerste plaats en of het al of niet een succes wordt, is de volgende stap.
Hoe heb jij de coronajaren ervaren. Stortte jouw wereld niet in elkaar?
In het begin natuurlijk wel, want ik wist niet wat er op me afkwam. Ergens was het een welgekomen rustpauze. Mijn werk stopt nooit, ik sta er ’s morgens mee op en ik ga er ’s avonds mee slapen met natuurlijk ook soms stress als gevolg. Nu zou ik niet kunnen zeggen dat ik een break van vier maanden neem, want mijn bands zouden ergens anders naartoe gaan. Maar bij de pandemie was iedereen verplicht om op de pauzeknop te duwen. Het was een ideaal moment om over alles na te denken, ook over TOUTPARTOUT. Voor corona werkte ik meer met zelfstandigen, nu is zo goed als iedereen vast in dienst is. Er was ook de steun van de overheid en ik had het geluk dat ik een financieel gezonde firma heb. Ik had geen hoge vaste kosten meer en kon het me permitteren om het eventjes rustig aan te doen. Ik heb me voldoende geïnformeerd en had eigenlijk vrij vlug door dat de gevolgen van de pandemie twee jaar zouden duren.
Ik heb mijn platenlabel LABELMAN terug opgestart tijdens de covid en ik ben zelfs opnieuw begonnen met hier in mijn huis opnieuw een platenwinkeltje te beginnen. En lekker met mijn fiets die platen aan de mensen bezorgen zodat ik toch nog contact had met de mensen. Het was ook niet zo dat er tijdens corona geen muziek meer werd beluisterd. Integendeel. Zelf was ik wel geen al te grote fan van al die streamingconcerten, maar je kon het ook verstandig aanpakken en sommige bands deden dat ook.
Je platenlabel loopt dat samen met TOUTPARTOUT?
Nu wel. Financieel hou ik daar niets aan over, dus ik combineer dat met TOUTPARTOUT. Zoals ik al zei, ben ik steeds blij om mensen nieuwe muziek te laten ontdekken en dat principe geldt ook als je een plaat uitgeeft.
Bands beweren dat je zonder manager en zonder booker nergens komt.
Sorry, maar dat is dus dikke zever (schiet in de lach). Ik krijg ook mails van bands die twee keer gerepeteerd hebben en me contacteren en zeggen dat ze een booker willen. Tja, dan denk ik, “jongens toch, draai eerst eens wat kilometers.”. Leer ook eerst eens hoe alles werkt. Zorg eerst dat je in een paar cafés en jeugdhuizen staat en leer hoe het gaat.
Vroeger moest je nog de moeite doen om een cassette op te nemen, die in een enveloppe steken en dan naar de post gaan. Nu is dat een copy-paste zaak geworden. Soms krijg ik mails van bands die gewoon hun mails niet nalezen waarin bijvoorbeeld nog de naam van de vorige staat naar wie ze hebben geschreven. Tja, zo werkt het niet, hé. Ik heb ook helemaal geen tijd om daar allemaal naar te luisteren, soms baseer ik me gewoon op de bandfoto die online staat of mee is gestuurd (lacht).
Is het nu niet moeilijker voor de bands. Je hebt nu alles, maar zoek het maar uit!
Ja, dat is juist. Nu gaat het sneller. Bands winnen nu De Nieuwe Lichting en staan de volgende maand al in de AB. Ik weet niet of dat nu goed of slecht is. Vroeger moest je stappen nemen en de kroon van je carrière werd dan een podium op Pukkelpop. Ik denk soms dat bands dat nu iets te snel willen.
De filterfunctie is weg…
Zeker. Vroeger had je bijvoorbeeld een circuit van jeugdhuizen. Dat is nu wat weggevallen. Op die manier kon je iets opbouwen. Een band als ’t Hof Van Commerce waar ik vroeger mee werkte, heeft ieder jeugdhuis plat gespeeld en op die manier bouw je natuurlijk wel een basis op.
Ga jij zelf nog op scouting?
Weinig. De meeste nieuwe dingen die ik binnenkrijg, gaan via via of door referenties die ik vertrouw. Als Kurt Vile mij een band aanraadt, dan zal ik daar wel naar luisteren omdat ik zijn smaak waardeer, maar je zal mij zelden aantreffen op een showcasefestival.
Welke tips geef je aan nieuwe beginnende bands?
Veel repeteren. Speel je eigen quality control en vraag je af of je wel goed bent. Ligt mijn talent dan toch niet ergens anders als het niet goed loopt? Zelfkritiek kan nooit kwaad en probeer eerst zelf iets. Wees niet vies om te spelen voor 100 euro zodat je zelf iets kan opbouwen.
Mooie raad, Steven! Tot op het volgende verjaardagsfeestje! Wees er alvast bij op 29 en 30 november. In samenwerking met Democrazy en VIERNULVIER worden het Wintercircus, de Theaterzaal en Concertzaal van De Vooruit het decor voor een mini-festival met op de podia een aantal van de beste alternatieve bands uit de TOUTPARTOUT-stal.
Op vrijdag 29 november treedt DIIV samen op met TAKH in de concertzaal van de Vooruit. In de theaterzaal brengt de unieke singer-songwriter Jessica Pratt haar betoverende geluid, terwijl het Wintercircus wordt gevuld met het zware gitaargeweld van Endlingr, Briqueville en Cobra The Impaler.
Op zaterdag 30 november nemen Psychonaut en Ronker het podium in de concertzaal van de Vooruit over. Joe Gideon en CHVE – Colin H. Van Eeckhout zorgen in de theaterzaal voor een bijzondere double bill, terwijl de Australische Jess Ribeiro en Britse indiesensatie King Hannah het Wintercircus afsluiten.
