Sander Geudens, Evert Cleenders en Nils van der Plancken. Samen vormen ze Men In Tears. Synthpop die anders is dan synthpop, of omdat het met de woorden van de Compact Disk Dummies te zeggen: “Eindelijk iets heerlijk anders! Spannend, ingehouden en tegelijk heerlijk eclectisch”. Deze winnaars van de Jonge Wolven 2019 zijn één van de bands die dingen naar de grote prijs van Sound Track. Een kennismaking zoals dat heet!
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Wij, de Men in Tears, zijn door een dodelijk virus de drie enige overgebleven mannen op aarde. We hebben geen enkel biologisch of maatschappelijk nut meer in een volledig door vrouwen gerunde wereld. Enkel muziek biedt een beetje troost.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
We leerden elkaar kennen op het conservatorium in Antwerpen. Sander (frontman en songwriter) studeerde daar kleinkunst, Evert (gitaar en bassynths) klassieke piano en Nils (toetsen) compositie. We hielden van dezelfde idiosyncratische dadrock en besloten samen een band op te richten. Na een tevergeefse en uiteindelijk gestaakte zoektocht naar een geschikte drummer en bassist besloten we om voorlopig als synthpop trio door het leven te gaan (gelukkig speelden we alledrie toetsen) en dat bevalt ons voorlopig wel.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Alle drie zijn we al heel jong gebeten door muziek. Ik denk dat dat in eerste instantie klassieke muziek was, en dat hoor je nog wel een beetje in wat we doen. Nils was in een vorig leven zelfs nog laureaat van de Koningin Elizabeth-wedstrijd voor compositie.
Wat maakt volgens jullie de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Het lijkt erop dat veel jonge, Vlaamse artiesten op zoek gaan naar melancholie. Hetzij in donkere, r’n’b getinte electronica (Oscar & The Wolf, Faces on TV, Warhola, …), hetzij in verstilde songs (Tamino, Portland, …). Dat maakt de bands bij wie het allemaal wat speelser en wat avontuurlijker mag zijn erg verfrissend. Denk aan bands als Shht en STUFF., en ook onze meer kleurrijke synthpop.
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven moeten worden?
Onze muziek ademt een grote voorliefde voor de avontuurlijke popmuziek uit de jaren 70 en 80. ELO, 10cc, Prefab Sprout, Yellow Magic Orchestra, Tears for Fears, het fantastische Belgische Telex …
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
We noemen onszelf gemakkelijkheidshalve een synthpopband maar dat genre dekt zeker niet de volledig lading. We willen gewoon zo perfect mogelijke popmuziek maken, en zijn door omstandigheden nu vooral met synths, drumcomputers en vocoders bezig. Maar dat recept kan in de toekomst wel eens volledig veranderen…
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Ariel Pink. Zijn manier van “zijn” op het podium, zijn muziek die alle kanten op stuitert en zijn algehele weirdness…. In de livevideo hieronder weigert hij on the spot om Fright Night te zingen, wat een vrij surrealistische kijkervaring oplevert (de backings en band gaan namelijk gewoon door). Progrock met een punkattitude, zoals het hoort.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
Ik ken in België eigenlijk geen enkele andere band die doet wat wij doen. Een mix van bizarre Engelse humor, barok gearrangeerde popnummers, theatrale performance en een heel breed stijlenpalet dat je telkens op een verkeerd been zet zijn daar volgens mij de belangrijkste ingrediënten voor.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
We willen nu vooral veel zelf materiaal releasen. Alles is DIY: videoclip(s), artwork, singles, … Er staat zelfs een volledig zelf geproducete langspeler te popelen om het levenslicht te zien. Als we voor die plaat hulp zouden krijgen van een label dan zou dat geweldig zijn. Bij deze: iemand interesse?!
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Geography van Tom Misch. Tal van spelletjesavonden zijn door dit jonge talent on repeat gevuld en het is een van de zeldzame platen die zowel aandachtig en als achtergrondmuziek kan worden beluisterd.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
The Lamb Lies Down On Broadway van Genesis (sorry)
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste is muziek maken vanuit een wit blad. Het minst mooie is geen camionette en roadies ter beschikking hebben als je met die muziek wilt gaan opreden. bummer
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
De prachtige ziel van de onlangs overleden Mark Hollis (Talk Talk).
