Mats en Jasper Mulier zijn samen PELICAN DEALER. Een collectief dat met volle plezier met de versterkers in het rood speelt en dat hebben we graag! Onlangs brachten de Leuvenaars met New Frustrations een keigoede single uit. 100% rock-‘n-roll. Een praatje met de band.
Beginnen doen we met de vraag die jullie al honderd keer hebben beantwoord: waar komt de naam Pelican Dealer vandaan?
Jasper: Twee weken voor onze eerste show, als voorprogramma in de AB, hadden we nog steeds geen bandnaam. De tijd begon echt te dringen, want de promo moest gemaakt worden. Na een repetitie sloten we onszelf op om een naam te bedenken. Op een gegeven moment liepen twee gesprekken door elkaar. Iemand zei iets over een pelikaan, iemand anders over een dealer, en voilà: Pelican Dealer. Het klinkt gewoon goed en blijft hangen. Tame Impala is uiteindelijk ook gewoon ‘Tame Impala’. Het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn.
Mats: Inderdaad! Soms moet je het niet te ver zoeken.
Wie jullie hoort, denkt meteen dat jullie je ziel hebben verkocht aan rock-‘n-roll. Wat betekent rock-’n-roll voor jullie en wie zijn jullie voorbeelden?
Jasper: Het zit er bij ons al in van jongs af aan. Met onze derde broer hadden we hiervoor een punkrockband. Zo stonden we als 10- en 14-jarige jongens shows te spelen, vooral in het Belgische punkrockcircuit.
Mats: Die scène heeft ons echt gevormd, zowel muzikaal als qua mentaliteit. Het draait om gelijkheid, energie, authenticiteit en gewoon gaan. Het mooiste aan rock-’n-roll is die intense beleving, zowel bij de band als bij het publiek. Dat is altijd waar het om draait voor ons.
Mats: Qua voorbeelden is het nogal moeilijk om specifiek iets op te noemen. We klampen ons niet vast aan één specifiek genre tijdens het beluisteren van muziek. Bij mij komt het vooral in fases.
Luid maar melodieus lijkt wel jullie motto te zijn.
Jasper: Absoluut! We hebben altijd een zwak gehad voor catchy elementen, en die proberen we zoveel mogelijk in onze muziek te verwerken. Het is niet altijd makkelijk om dat evenwicht tussen die twee werelden te vinden, maar die uitdaging maakt het net zo interessant. We willen muziek maken die zowel blijft hangen als een energieke vibe heeft. Uiteindelijk komt het altijd neer op datgene wat we zelf het liefst horen.
De kern van de band bestaat uit twee broers. Ik neem aan dat jullie er al lang mee bezig zijn?
Mats: PELICAN DEALER bestaat uit ons als twee broers, samen met Daan Pyfferoen en Stanny Rijckaert. Het is geweldig om dit dag in dag uit te kunnen doen met je broer en maten.
Jasper: Mats en ik spelen al samen sinds kinds af aan, dus zijn we op meerdere vlakken op elkaar ingespeeld. Het handige aan broers in een band is dat je ongefilterd kan zeggen wat je denkt. Dat kan confronterend zijn en zorgt soms voor verhitte discussies, maar meestal werkt het juist verfrissend en gaan dingen zo sneller vooruit.
Mats: Het coole is dat dit zover gaat dat we elkaar zonder woorden kunnen begrijpen. We weten allebei perfect wat we willen en waar de band naartoe moet. Dat maakt de workflow interessant.
Hoe reageren de ouders dat hun twee kinderen zwichten voor de power van de rock-‘n-roll?
Jasper: Onze ouders hebben ons altijd gesteund. Vroeger reden ze heel België rond om ons naar shows te brengen. Dat is echt niet vanzelfsprekend en we zijn hen daar enorm dankbaar voor. Nu komen ze nog vaak kijken, en het is fijn om te weten dat ze nog altijd achter ons staan. Het voelt goed om die steun vanaf het begin te hebben gehad.
Mats: Klopt als een bus.
Jullie lopen al een tijdje in het vizier, onder meer door Sound Track. Hoe belangrijk is zo’n concours?
Mats: Het is echt een mooie duw in de rug. Het helpt om meer op de radar te komen en geeft je een bepaald kwaliteitslabel. De uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt natuurlijk nog steeds bij de artiest zelf. Tijdens het Sound Track-parcours hebben we wel al enorm veel gehad aan de steun van Het Depot en het advies van VI.BE. Het biedt een soort van ruimte om verder te kunnen groeien.
En toch ondanks alle lovende woorden, doen jullie het rustig aan. Een doelbewuste keuze?
Jasper: Stay tuned!
En natuurlijk is er binnenkort jullie eerste ep. Kan je er iets over kwijt?
Jasper: We zijn vooral excited! Het is spannend om te zien of mensen zich kunnen terugvinden in onze muziek. We hebben er hard aan gewerkt, dus het is altijd een beetje nerveus afwachten. We hebben ook enorm veel zin om ermee de wereld in te stappen en veel te gaan spelen.
Mats: De ep moet nog uitkomen, maar we zijn ondertussen alweer bezig met het schrijven aan nieuwe dingen. 2026 staat al snel voor de deur!
Onlangs vertelde Reinhard Vanbergen mij dat een debuut heel belangrijk is omdat je in je leven maar één keer je debuut kan maken. Voelt dat ook zo?
Jasper: Ik snap zijn visie, maar langst de andere kant is een band als een persoonlijkheid die zich door de tijd heen ontwikkelt. Een debuut is zeker een mooi begin. Wat minstens evenveel telt zijn de dingen die daarna volgen. Het debuut is slechts één zaak in een veel groter verhaal.
Denken jullie dat je op je eerste ep jullie definitieve geluid hebben en kan dat veranderen?
Jasper: Nee, een echt definitief geluid is niet echt iets waar we naar streven. Wat we wel hebben, is een ruwe, spannende en melancholische vibe. Dat blijft iets in ons geluid, en daar blijven we ons in ontwikkelen. We weten wat we willen en dat gaat altijd door in alles wat we maken. Het zal dus altijd blijven veranderen, maar die essentie van ruwe, vuile melancholie blijft.
Ik neem aan dat jullie zoveel mogelijk willen spelen. Lukt dat een beetje?
Mats: Er staan al mooie dingen gepland voor 2025. Meer nieuws daarover volgt snel.
Jullie hebben best wel een internationaal geluid. Lonken jullie naar het buitenland of is het te vroeg daarvoor?
Jasper: Dat is een groot compliment. Dat is ook iets waar we naar streven. We hebben al een aantal keer in Nederland gespeeld en zijn daar heel warm ontvangen. Het is natuurlijk belangrijk om eerst alles hier op te bouwen voordat we verder kijken naar het buitenland. We willen een sterke basis neerzetten in ons eigen land, maar de reacties uit Nederland en andere plaatsen geven ons zeker zin om daar ook meer te doen. Voorlopig blijven we gefocust op hier, maar de ambitie is er zeker!
Wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Jasper: Dat verandert wel door de jaren heen, maar er zijn twee platen die voor ons altijd terugkomen.
Mats: The Next Day van David Bowie. Het blijft een album dat echt een indruk nalaat. De vibe in dat album blijf ik heel vet vinden. Maar zoals Jasper zegt, veel is in fases.
Jasper: Lonerism van Tame Impala. Het zit vooral in de mix van het psychedelische en melancholie die ik altijd blijf waarderen.
Facebook – Instagram – Bandcamp
