Met Something is Announced by your Life! heeft Lost Under Heaven een fantastische plaat afgeleverd. Met de hulp van tweelings-vlam Ebony Hoorn, die Nederlandse is, kunnen we ons interview met Ellery James Roberts in vertaling publiceren.
Proficiat met het nieuwe album! Jullie hebben de afgelegde weg gedocumenteerd sinds jullie onafhankelijkheid en opstart van de Patreon community. Hoe voelt het nu deze mijlpaal eindelijk is bereikt?
In de week nadat het album uitkwam, voelde ik wel wat gewicht van de schouders afglijden, opgelucht dat we het konden loslaten. Rond de zomer van 2021 deelden we op Patreon inderdaad mee dat de plaat afgewerkt was. Ik had de ambitie om dit album tegen de lente / zomer van 2022 uit te brengen. Maar, het leven lijkt soms veel op een spel van slangen en ladders… en dat verhinderde ons dat initiële doel te bereiken. Uiteindelijk heb ik mijn verwachtingen moeten bijstellen en kwam het een jaar later dan gehoopt. Een groot stuk van de weg die de plaat heeft afgelegd, van creatie tot release, bestond uit overgave en aanvaarding dat de dingen zijn wat ze zijn. Dat zijn nu net twee deugden waar ik vaak mee worstel. Door die ontgoocheling en zelfreflectie als gevolg daarvan, is het soms lastig om me erdoor te navigeren. Maar zoals altijd hebben de ervaringen me rijker gemaakt en bepalen ze mee het verloop van het volgende hoofdstuk, wat dat ook mag worden. Ik ben erg trots op deze plaat, het documenteert een kantelpunt in ons leven samen en symboliseert alles wat we overwonnen hebben. Ik vertrouw erop dat degenen die het moeten horen het op het juiste moment zullen ontdekken.
Er werd bewust gekozen voor een niet-traditionele manier om de plaat beschikbaar te maken. Ze is in eerste instantie enkel beschikbaar via Bandcamp en jullie website, maar niet via de streamingdiensten zoals Spotify, Tidal, Apple Music etc.
De vrijheid die we onszelf gegeven hebben door alles in eigen beheer te doen, heeft ons toegelaten verschillende manieren uit te proberen om onze muziek te gaan delen met de wereld. We hebben geëxperimenteerd met Web 3.0, dingen die exclusief zijn voor de Patreon abonnees etc. Over het algemeen heerst het gevoel dat de muziekindustrie een kreupel bedrijfsmodel is geworden, waarbij artiesten regelmatig aangemoedigd worden zich te laten uitbuiten in ruil voor wat restjes aan het einde van de voedselketen. Een eigen label opzetten motiveerde ons om wat dingen anders aan te pakken, het volledige album is beschikbaar voor iedereen die om onze kunst geeft en actief de artiest wil ondersteunen. Anderzijds door meer mogelijkheden te bieden aan de “toevallige voorbijgangers” op de dominante platformen om ons werk te “ontdekken”. We hebben altijd al een weerstand gevoeld om het spel mee te spelen en we hebben moeten leren leven met de consequenties van bepaalde keuzes, of ze nu goed of slecht uitdraaien. Ik zou willen zien dat onze muziek meer mensen bereikt. De hedendaagse cultuur probeer ik met zo veel mogelijk positieve energie te benaderen maar het blijft allemaal wel enigszins ver van mijn bed. Dus we proberen ons eigen pad te maken en alle uitdagingen te zien als een opportuniteit om te groeien!
In de podcast met Monika Bravo hadden jullie het over kunst en validatie. Zoals je zei, deelden jullie de laatste jaren al wat nummers op Patreon, maar optredens lijken een eeuwigheid geleden. Ellery, jij hebt het album zelf geproducet. Jullie hadden duidelijk een visie en gingen er gewoon voor, hoe beangstigend dat ook kon zijn?
Ik zou durven zeggen dat zowel Ebony als ikzelf een zeer koppig zelfvertrouwen hebben waarbij we vastberaden vasthouden aan onze ideeën en ze willen vorm geven, ongeacht de omstandigheden. Terugkijkend hadden we misschien… oké, we hadden zeker wat hulp kunnen gebruiken bij het uitbrengen van de plaat. Maar we hadden een visie en hielden vol , erop vertrouwend dat we de juiste mensen op het juiste moment zouden tegenkomen.
Gedurende een paar maanden probeerde ik wat contacten te leggen, met weinig resultaat. En ik hou er helemaal niet van om constant ergens achteraan te moeten hollen of het gevoel te hebben dat ik anderen nodig heb om mijn dromen te realiseren. Er heerste altijd al een robuust individualistisch-wildewesten-gevoel in mij, een ideaal van zelfvoorziening. Ik heb geprobeerd te balanceren door een community te vinden én te koesteren, en door open en kwetsbaar te zijn met onze aanpak. Ik geloof dat onderlinge afhankelijkheid een hoger ideaal is dan onafhankelijkheid, want niemand is een eiland… maar voor iemand met mijn natuur van eenzame Steenbok in combinatie met mijn vurige primaire energie is het moeilijk geduldig te zijn! Het is een leerproces om belangstelling te hebben voor wat het universum me probeert te vertellen en tegelijk aandacht te hebben voor het ritme en verloop van dingen.
Om het meer over de creatieve visie te hebben, zoals je al zei was dit de eerste plaat die ik volledig zelf geproducet heb. Maar om eerlijk te zijn vind ik zoveel plezier in de oneindige mogelijkheden van creatie dat dat helemaal niet beangstigend voelt. Ik hou van het werk in de studio en hoe je de nummers tot leven voelt komen. De laatste 18 maanden vond ik dan weer wel erg moeilijk, omdat alle andere zaken, nodig om een plaat uit te brengen, mijn tijd en aandacht wegnemen van muziek schrijven en opnemen. Zoals ik al zei: ik geef toe dat ik daar zelf voor gekozen heb, en ik heb veel lessen geleerd wat ik wel en niet wil doen in de toekomst!
Er is altijd een balans geweest tussen de zang van jullie beiden op de vorige platen. Op dit album lijkt het soms op een conversatie tussen jullie, alsof de nummers ook zo tot stand kwamen?
Inderdaad, deze plaat had een veel geleidelijker ontstaan omwille van de tijd die we samen in de vreemde lockdown-wereld-in-overgang doorbrachten. We maakten thuis muziek en gingen hierover constant in gesprek! Ik denk dat we nieuwe facetten van onze stem hebben ontdekt, hoe die tegenover elkaar staan en elkaar aanvullen. Momenteel werken we aan een nieuw project dat erg sober is, met slechts een harmonium en gitaar om onze stem te ondersteunen. Ik ben alvast erg enthousiast over wat we samen aan het creëren zijn. Het is opnieuw voor een groot deel mijn vooropgestelde ideeën loslaten over hoe een nummer zou moeten zijn. Vroeger schreef en maakte ik alles op een relatief dictatoriale, vaste manier. Terwijl er zo veel meer voldoening zit als je de spontaniteit van co-creatie toelaat!
In het bijschrift voor Something is Announced by your Life! staat er “a soundtrack to metanoia” te lezen. Je hebt al gerefereerd naar de vorige platen als eerder dystopisch in tegenstelling tot dit album dat veel optimistischer klinkt. Is er een sociale boodschap?
Dit is iets waarover ik, sedert een jaar of zo, probeer te schrijven, maar ik heb het moeilijk de juiste woorden of taal te vinden. Het ontdekken van de term “metanoia” heeft me geholpen een diep woordeloos weten aan te duiden. Dat ontstond na een aantal diepgaande ervaringen die in 2019 begonnen en fundamenteel mijn perspectief op het leven en de relatie die ik heb met de wereld rondom mij hebben veranderd.
In de christelijke traditie staat metanoia meestal synoniem voor “berouw” maar de originele betekenis is eerder iets zoals “vermeerdering van inzicht”. Voor mij karakteriseert dit de beweging van “jezelf zien als een geïsoleerd individu in een onverschillige cosmos” naar “het diepgewortelde gevoel dat je leeft, het bewustzijn dat doordringt en de levenskracht die alles in de schepping bezielt”. Dan pas heb je een gevoel van thuis te komen en ergens te behoren. Dat is iets waar ik het grootste gedeelte van mijn volwassenheid van vervreemd ben geweest. Deze ervaringen lagen aan de basis van het nieuwe album en bleven zich ontvouwen.
De “boodschap” is niets nieuw en ik ben erg voorzichtig om niet over te komen als een evangelist of zo, het is aan ieder om er zelf iets in te vinden dat je aanspreekt. Mijn enige boodschap gaat erover halsstarrige dogma’s en geloofssystemen los te laten en je wat meer over te geven aan het mysterie van het leven.
Wat veel moed en veerkracht vereist. Ik zie dat de cirkel rond is.
Je hebt een mooi stuk geschreven in het The LYF Archives kunstboek dat je samengesteld hebt met je vroegere bandleden van WU LYF. Hoewel ze verschillen, is er een lijn van Go Tell Fire to the Mountain naar de blauwe vlam op de hoes van Something is Announced by your Life?
Dat klopt. Het maken van The LYF Archives begon kort nadat Something is Announced was afgewerkt. Daarbij kwam ik tot inzichten die plots veel verklaarden, en die ik sindsdien heb trachten te verwoorden. Ik stond er niet bij stil toen het album de naam kreeg, maar zowel Go Tell Fire als Something is Announced proberen de vinger op “iets” te leggen dat je moeilijk uitgelegd krijgt. Dat ben ik inderdaad beginnen symboliseren met de metafoor van “de vlam”. Dan werd er mij een lijn helder, de rode draad die doorheen mijn werk loopt.
Mijn werk is “gewoon” de materialisatie van mijn persoonlijke expressie, dit is iets waar ik in de nabije toekomst nog wel meer over wil schrijven en praten. Met de metafoor van de vonk wil ik “soul-making” aanduiden. Ieder van ons wordt geboren vol potentieel, de essentie van de ziel is een vonk, en door onze keuzes of ervaringen, kan die groeien tot een krachtig vuur dat anderen kan inspireren en aansteken. Dat is het innerlijke licht “that will set world on fire” waarover het gaat in Get Spooky. Ik besef nu dat dit mijn levenswerk is, de afgelopen jaren en de platen die ik maakte zijn een heel proces geweest om te begrijpen hoe ik die vonk in mezelf en anderen kan voeden en gebruiken… Als alles zo helder voor me staat en ik daar terug het besef van krijg, geeft me dat een enorm gevoel van doel en opwinding voor wat de toekomst kan brengen.
Dankjewel voor het inspirerende gesprek!
Dankjewel voor de doordachte vragen, die laatste hielp me echt om iets onder woorden te brengen waar ik al een paar weken over loop te denken…
Congratulations on the new album! You have both documented some of the journey towards getting the record out since you started being independent and creating the Patreon community. How are you feeling about this milestone now it’s finally here?
In the past week since the album’s release I have felt somewhat of a weight lift from me, the sweet relief of letting go. As we have been discussing in some detail with our Patreon community, the album was finished by the summer of 2021, and I held the ambition to have it out in the world by the spring/ summer of 2022. However, the game of snakes and ladders that life frequently comes to resemble kept me from actualizing those initial goals, and in many ways confounded my expectations for the record’s eventual release a year later. A big part of this album’s journey, in its creation and its release, has been the practice of surrender and acceptance. Two virtues that I am frequently finding resistance to. Sitting with disappointment and consequential self judgements have been hard for me to navigate on the threshing floor of life, but as ever the experiences have deepened me and will inform whatever the next chapter comes to be. I am very proud of this record, it documents a pivotal moment in our life together and symbolizes the achievement of persevering through challenging times. I trust that those who need to hear it will discover it in ripe timing.
You choose a non-traditional approach putting it out on streaming services. The album is currently only available in full on Bandcamp, but not on Spotify, Tidal etc.?
The freedoms we have afforded ourselves by self releasing this record have enabled us to explore different approaches to sharing our music, experimenting with the web3 space, making Patreon-exclusive works and so on. There’s a general sense that the music industry is “broken” as a business model, with artists often encouraged to exploit themselves in exchange for scraps at the bottom of the food chain. Seeing its workings up-front through setting up our label gave us the motivation to try something a little different, making the full album available to anyone who cares enough about the art to actively support its creators, and to allow more opportunity for “discovery” to those with passing interest on dominant platforms. We have always held an innate reluctance to “play the game” as it is handed down to us and have lived the consequences of our choices, for better or worse ! I would like to see our music reach more people and I try to maintain a positive energy of engagement, but I feel alien to so much of contemporary culture, so we endeavor to pave our own crooked path embracing every challenge as an opportunity for growth !
In the podcast with Monika Bravo you talked about art and validation. You’ve shared some songs on Patreon the last couple of years but it seems live playing has been ages. Ellery, you also produced the record yourself. Clearly you had a vision about this record and just went for it, how daunting it may have seemed?
I would say that both me and Ebony have a general head-strong self assurance that sees us stick to our guns with determination and make things happen regardless of outer circumstance. In retrospect we probably, OK… we definitely could have benefited from some more assistance in the release of the record, but we had a vision and persevered on our own, trusting that the right relationships will come to us when the moment was right. I tried reaching out to people for a few months, but to no avail, and I really don’t like the energy of chasing or feeling like I “need” others to realize my dreams. There’s always been this rugged wild west sense of individualism within me, an ideal of self sufficiency. I have tried to counter this by finding and nurturing community, and being open and vulnerable with our process. I do believe interdependence is a higher ideal than independence, for truly no man is an island to himself in this web of life… but my lonely goat Capricornian nature coupled with a lot of fiery first house energy makes it difficult for me to be patient! I have been trying to become more attentive to the nudges from the universe, more attuned to the flow and rhythms, but this is indeed an ongoing practice!
To speak more directly on creative vision, as you mention this was the first record I produced entirely on my own, but to be honest I find such joy in the infinitude of possibility of creation that it did not feel daunting at all. I loved working in the studio and feeling the songs come to life… In truth I probably have found the past 18 months difficult, for my time and attention has been taken away from writing and producing music and kept busy with the other side of the business… As I have discussed, I acknowledge this was a circumstance of my own creation, and I have learnt many lessons of what I do & don’t want to be doing in the future!
There has always been a balance between both of you sharing vocal duties on previous records, but on this record it almost feels like you are having a conversation, as if the songs also evolved like this?
Indeed, for this record had a much more gradual emergence given the time spent in the strange liminal world of lockdown playing music together at home and in constant conversation! I think we discovered new dimensions of our voices and how they oppose and complement each other; we are currently working on a new project that is very stripped back, just harmonium and acoustic guitar backing our voices, and I am very excited by what we have been creating together. Once again there is a big part of letting go of my preconceived ideas of how a song should be, in the past I wrote and produced everything in a relatively dictatorial, fixed manner, there is so much more joy in embracing the spontaneity of co-creation!
The tagline for Something is Announced by your Life! Is “a soundtrack to metanoia”. You have referred to the previous records as being rather dystopian in contrast to this album being far more optimistic, is there a social message?
This is something I have been trying to write about for the past year or so, but I struggle to find the right words or language. Discovering this word “metanoia” has helped me point towards what is a profoundly wordless knowing born of a series of profound experiences that began in 2019 have fundamentally changed my perspectives on life and the relationship I have with the world around me. In the Christian tradition Metanoia is usually translated as “repentance” but in its original meaning it expressed something along the lines of “going beyond the mind you have now” For me this characterizes the movement from the perceiving yourself as an isolated individual in an indifferent cosmos to the viscerally felt aliveness and interconnection with the consciousness that permeates and the generative life force that animates everything in creation… A sense of coming “home” and belonging that I had been estranged from for most of my adult life. These experiences both informed the initial creation of the new record and have continued to unfold… The “message” then is nothing new, and I am cautious to come across as “evangelical” or whatever, for it is for each to find and relate to in their own way. My only message is around letting go of the crutches of dogma and belief systems and surrendering to the mystery of being.
Which takes a lot of courage and resilience… I see we’ve come full circle.
You wrote a beautiful piece in The LYF Archives art book that you put together with your former band mates in WU LYF. While different, is there a line from Go Tell Fire To The Mountain to the blue flame on the cover of Something is Announced by your Life?
True it is. Shortly after finishing Something is Announced…, creating The LYF Archives commenced, in the process I came to several numinous insights, which I have been trying to articulate, to communicate ever since. I hadn’t realized at the time of naming, but both Go Tell Fire & Something is Announced… encourage the verbalization of an ineffable “something”; which indeed I have come to symbolize with the metaphor of the Flame. Suddenly a clear line appeared to me, that golden thread that is woven throughout my art, which in itself is just my personal expression being brought into form. This is something I am looking to write, to speak on in the near future, the annunciation, but for now I’d like to offer my sense of “Soul making” framed with the metaphor of the spark: Each of us is born with a luminous seed of potential, the spark of soul essence, and through our choices or experience it can be cultivated into a powerful flame, whose light in turn may inspire others to catch a fire, this is the light inside of thee, that will set this world on fire that Get Spooky croons to. I realize now this is my life’s work, and these years, the creation of all my records have been a process of coming to understand how to both nurture and utilize this flame in myself and others… When I am brought into this state of clarity, or remembrance, these thoughts bring such a strong sense of purpose and excitement for what the future may bring.
Thank you for the inspiring interview!
Thank you Jan for such thoughtful questions, the last one really helped me begin to articulate something that has been on my mind for the past few weeks…
LUH*international / BANDCAMP / INSTAGRAM
