Het is een vreemd plaatje, dit Spectral. We zagen er een beetje naar uit omdat we de voorgaande platen van het Zwitsers-Finse trio Sum of R best te pruimen vinden maar met deze weten we het zo nog niet goed.
Reto Mäder (ook Ural Umbo en RM74) is nog steeds het boegbeeld van dit project en hij houdt er wel van om het allemaal een beetje ingewikkeld te maken. Ook met de bandleden trouwens, die dan wel en dan weer niet bijvoorbeeld in Dark Buddha Rising opduiken. De ene komt, de andere gaat, het lijkt wel een constante in de muzikale loopbaan van Mäder. Niet dat hij er veel last lijkt van te hebben. Het lijkt eerder dat de medewerkers/ muzikanten staan te springen om met hem in zee te gaan en zijn universum, waar ritualistisch aandoende psychedelica de strijd aangaat met doom en krautrock, van een bijdrage te voorzien.
Bij een eerste beluistering van Spectral waren we behoorlijk compleet het spoor bijster. Moesten al die verschillende stemmen wel die de heerlijk angstaanjagende muziek kwamen verstoren met hun diversiteit? Moest Juno Vanhanen (Oranssi Pazuzu, Grave Pleasures) echt komen opdraven voor de single Solace of was het gewoon gebruik maken van de opportuniteit om even mee te liften op de populariteit van diens band? Na een paar keer opnieuw de oren te luister te hebben gelegd, snappen we het al wat beter. Mäder zoekt een stem die past bij zijn visie en zo komen ook G. Stuart Dahlquist (Asva, Sunno))), Goatsnake, Burning Witch) en de Noor Vicotnik in het vizier om een bijdrage te leveren.
Allemaal goed en wel trouwens, maar we blijven vooral de nummers zonder gasten en stem het beste de intentie van deze band weer te geven. Donkere deuntjes die een breed spectrum behelzen en ook zonder input van buitenaf overeind blijven. En toch, we blijven twijfelen want elke keer we de plaat draaien, komen we tot een andere conclusie.
Een groeiplaatje zoals ze het eufemistisch stellen. Het zou zomaar kunnen want zelf gaan we alleen nog krimpen gezien onze jeugdige leeftijd.
