Een behoorlijk experimenteel en tegelijk boeiend werk is dit Archetypes van het vanuit Ierland (ook het label is Iers) opererende duo Nathan Sherman en Alex Petcu. Sherman bespeelt de viola en Petcu percussie, waarmee ze vijf nummers brengen die op hun vraag werden gecomponeerd door een stel verwante geesten.
Nick Roth, Ann Cleare, Benjamin Dwyer, Siobhan Cleary en Sherman zelf componeerden een stuk dat speciaal voor het duo werd gecomponeerd met de bedoeling dat het allemaal samen op dit album zou verschijnen.
Altviool en percussie blijken uiteindelijk te beperkend voor het duo. Opener Sophia x Bythos, een compositie van Nick Roth, werkt met een versterkte altviool, licht en een aquarium. Roth heeft er zich in gespecialiseerd om water te gebruiken als een muzikale component, in een zoektocht naar het onderbewuste zoals Jung het in zijn ideeën verwoordde. Het stuk bouwt rustig op om dan uiteindelijk met een stevige solo op de altviool tot een einde te komen. Het is wonderbaarlijk welke klanken zo allemaal worden geproduceerd zonder dat het gemaakt of gekunsteld klinkt.
Elk van de vijf stukken heeft zo zijn verdienste, het ene al wat meer spelend met stilte en lange noten, het andere al wat intenser op de hersencellen inbeukend. Wat de vijf nummers met elkaar gemeen hebben, is een ongebreidelde fantasie om de instrumenten op minder evidente manieren te hanteren en te laten klinken en er toch heel coherente composities als eindresultaat uit te halen.
Een keer komt een menselijke stem opduiken, in het boeiende Laganton van Benjamin Dwyer, waar de leider van een kleine gemeenschap aan de westkust van Latangai (Nieuw-Ierland, een eiland bij Papoea Nieuw-Guinea) aan shark calling deed, de laatste van zijn stamboom die het deed. Het is die stem die we doorheen het stuk horen en dat klinkt behoorlijk intrigerend.
Archetypes is dan ook geen voor de hand liggend album maar voor wie een beetje moeite wil doen en aandachtig luistert, wordt ruimschoots beloond.
