Isambard Khroustaliov en Ben Carey doen heel precies wat de titel van hun plaat belooft: anderwereldse klanken produceren die ze hebben ontlokt aan allerlei zelf gemaakte veldopnames die ze met volle overtuiging hebben bewerkt tot een wel heel verrassend en inspirerend album dat bol staat van verrassingen en dwingt tot ver- en bewondering voor wat beiden hebben gerealiseerd.
Hoogstaande elektronische experimentele muziek gemaakt door twee bevlogen geluidskunstenaars, waarvan eentje uit Groot-Brittannië en eentje uit Australië (Carey).
Die veldopnames dienen trouwens met een korrel zout te worden genomen want in dit geval is het niet letterlijk bedoeld. Het gaat over gecreëerde territoria, over in elkaars weg lopen, elkaar beijveren om beter te doen dan de ander, als stukken veroverd heelal dat wordt gewonnen en geëxploreerd.
Het gaat over ruimte, geïnspireerd door een verhalenbundel van de Poolse schrijver Stanislaw Lem getiteld The Cyberiad (Het Kosmisch Avontuur). Het boek is al net zo bevreemdend als ’s mans klassieker Solaris maar leent zich beter om er een soort soundtrack voor te maken die niet zo is bedoeld.
Met behulp van een arsenaal aan al dan niet iconische instrumenten zoals ARP 2600, Buchla 200e, Destiny Plus 16 Psyche en Moog ONE weet het duo ons vanaf de eerste noten van opener The Computerised Bullfrogs mee te nemen in hun imaginaire wereld, net zoals Lem het deed toen we het grootste deel van zijn in het Nederlands verkrijgbare oeuvre doorlazen. We waren heel gefascineerd door de overdaad aan ideeën die de man, zelfs in zijn kortste verhalen, wist te stoppen zonder dat ze als vergezocht overkwamen.
Het is diezelfde teneur die we terug horen op deze vier lange stukken tellende plaat. Aandachtig luisteren levert het meeste op natuurlijk, maar zelfs als we zouden proberen ook met iets anders bezig te zijn, houden de klanken van het tweetal ons dermate geboeid dat het niet lukt. Ze dwingen om te luisteren en dat is wat ons betreft altijd een pluspunt. Instagram
