Night Air is een Kortrijks minifestival waar men kan ronddwalen en surfen tussen klassieke, elektronische en experimentele muziek. De overlappende programmatie van de artiesten maakte het ons niet gemakkelijk om keuzes te maken voor het schrijven van een verslag. We waren helemaal niet van plan om ons hoofd hier en daar eens binnen te steken, wat sfeer te opsnuiven en dan vervolgens verder in de onvoorspelbaarheid te gaan rondneuzen. Uit de tien sets met onder andere Ann Eysermans, Azione_Improvvisa, Ine Claes / Kamikamka, Julien Libeer & Vincent Caers, Sjors Van der Mark, Ursina Maria Braun, Michael Schmid & Raphaël Hénard, Frederik Croene & Karl Van Welden, The Third Guy ft. Stijn Demeulenaere en William Basinski, kozen we vier concertjes.
Flirten met uitersten
Klassiek pianist Julien Libeer liet zich verleiden om samen met de elektroakoestische muzikant Vincent Caers op een experimentele manier in de pianopartituren van J.S. Bach en Béla Bartók te duiken. De eerste vijftien minuten van hun set werden we werkelijk wegblazen door de wisselende elektronische pulsen en het intense pianowerk. Een wereld van uitersten walste doorheen de ruimte die gevuld werd met barokke piano-interpretaties en pulserende soundscapes en drones. Het duo speelde een soort kat-en-muis spel door regelmatig de piano en machines afwisselend te laten (s)preken. De muzikale grenzen werden ruim afgetast door de noise en elektronische ‘Umbraphonics’ effecten van Caers te laten versmelten met het bombastische pianospel van Libeer. De grommende drones produceerden een duistere sfeer die een extra luguber laagje kreeg door Libeers’ gestaar (en rijzende haren) in het niets tijdens het elektronische haakwerk van Caers. De set had heel wat verrassende wendingen en werd vergezeld door de kleurrijke achtergrondbeelden van partituren. We kregen een boeiend optreden met knetterende geluidssculpturen waar traditie en experiment samensmolten tot een ware klankvulkaan.
Blik naar de hemel
De Zwitserse celliste Ursina Maria Braun speurt met eigen composities naar de grenzen van haar instrument. Braun is een passionele muzikante die haar cello op een heel diverse manier laat klinken. We werden ondergedompeld in emotionele set met kamermuziekstukjes, klassiek geïnspireerde en vrije klankvormingsontwerpen. De celliste toverde zowel krachtige als ingetogen resonanties tevoorschijn en leek op sommige ogenblikken compleet in trance te verzeilen met haar instrument. De gezichtsuitdrukkingen tijdens het snarenspel spraken voor zich. Halverwege de set leek het even erop dat de Zwitserse dame zich al snaren plukkend naar het rijk van de verveling zou begeven. Gelukkig gebeurde dit net niet. Tijdens de tweede helft van haar optreden werden de strijkstokken bijna compleet aan flarden geschuurd. Braun bekommerde zich daar niet om, ze maakte voor haar laatste nummer nog een sterke vuist en sloot letterlijk met de blote knoken op de snaren haar geslaagde voorstelling af.
Krachtige pianostoten
Ja, de coronaperikelen weergalmen nog steeds tot op de dag van vandaag onbewust door. Ook bij de Belgische pianist Frederik Croene tintelen de coronavingers nog na. Croene komt voor de tweede keer naar het Night Air festival en maakt bij deze gelegenheid gebruik om zijn laatste en toch wel opmerkelijke album Solastalgia voor te stellen. Net voor zijn set kregen we op papier (dankbaar) de nodige info over het concert. Croene liet zich met zijn piano-escapades bijstaan door beeldkunstenaar Karl Van Welden. De vier gebrachte stukken (solopiano) uit het album werden integraal gespeeld door Croene (in een donker hoekje) en begeleid door Van Weldens’ videowerken. De bewegende scheepsbeelden stamden uit het coronatijdperk waar de quarantainesituaties op aanmerende vaartuigen schering en inslag was. Croene speelde op een sublieme wijze het volledige Solastalgia album. Halverwege leek het wel of de vleugelpiano een onderhoudsbeurt nodig had. Croene begon nogal zenuwachtig te friemelen onder de vleugel. Waarschijnlijk zaten er nog wat snaren gekneld door het enthousiasme van Julien Libeer. Croene kreeg het euvel opgelost en kon zijn abstract pianospel verder tot leven brengen. Enkele nieuwsgierigen werden (helaas) door Croene’s experimenteel getokkel in een onaangename geluidservaring geduwd. Voor ons mocht dit concert echter nog langer duren. De transcendente sfeer die deze klankervaring te weeg gebracht was aan de hoge kant. De tijdsperceptie tijdens de set werd niet door alle aanwezigen op hetzelfde niveau ervaren. We hadden het gevoel dat het vijftig minuten durende concert gereduceerd werden naar twintig minuten en vergaten daardoor om nog enkele sfeervolle foto’s te maken.
Brillante arrogantie
William Basinski is een levende legende in het avant-garde -en ambientwereldje. De goed gevulde Kreun was daar getuige van en verwelkomde de bijna vijfenzestigjarige Amerikaanse multi-instrumentalist. Instrumenten bracht Basinski echter niet mee. Met een ‘Top Gun’ zonnebril op de neus en zijn laptop liet Basinski ongegeneerd en vrijpostig een drone van vijftig minuten op het publiek los. Tijdens de grommende soundscapes staarde de avant-garde componist als een coole dandy naar de aanwezigen. Met de oogjes net boven de glinsterende bril bleef Basinski zo goed als onbeweeglijk in de fraai gebrachte belichting staan. Alleen maar het hoofd van de meester bewoog traag van links naar rechts onder het duister gezoem. Drones afspelen (Basinski deed zelfs de moeite niet om aan de knoppen te draaien) voor een staand publiek werkt ook niet echt. De meeste aanwezigen gingen op de koude betonnen vloer zitten en tripten lekker onder de arrogant geworpen gelaatsuitdrukkingen van Basinski. Als toemaatje speelde hij Subterraneans, een cover van David Bowie die Basinski (op saxofoon) samen met Alva Noto en Martin L. Gore van Depeche Mode als EP uitbracht.
Night Air is het eclectische broertje van Festival Kortrijk dat georganiseerd werd door het Wilde Westen & Kunstencentrum BUDA. Dit fascinerende minifestival bekoort, grijpt naar de keel en trapt de bezoekers doelbewust uit hun eigen luistercomfortzone met uitdagende muzikale acts. We kijken alvast schuimbekkend uit naar de volgende editie.
Website Julien Libeer – Facebook – Instagram
Website Vincent Caers Umbraphonics
Website William Basinski – Facebook – Instagram
Website Wilde Westen – Website Buda
