Home Belgisch Luminous Belge

Luminous Belge

by Pieter Walcarius

Revolvergeweld, transformaties, kapotte disco en een fonkelende 80’s gitaarsolo, aanstekelijke elektropop en een fris, knisperend rocknummer met drums die de energie er stevig inpompen. Jawel ook deze week een nieuwe Luminous Belge met louter muziek van eigen bodem.

Artiesten deze week zijn Tuff Guac, Amatorski, Ratmosphere, Lepopski en Echomoon!

Na het debuut Green And Handsome (2020), de Rock Rally finale én de Otis Redding cover Sitting On The Dock Of The Bay in 2022, werd het even stil rond het soloproject van Rafael Valles Hilario. Uiteraard had hij ook nog z’n eigen label Belly Button Records label te bestieren. In dit kersverse jaar komt hij echter op de proppen met een gloednieuwe single die de komst van een nieuw album Swanky Love (22/3) aankondigt.

Bijna exact drie jaar na debuutsingle Mr Hidden, komt er een andere meneer als een slecht acterende superheld aandraven. Mr Fear is alvast soulvoller en warmer dan wat erop het fuzzy en ’twangend’ debuut werd tentoongespreid. De meerstemmigheid maakt het catchy als een Luna Park grijparm die net een pluchen beer heeft gescoord, het geheel een behoorlijk fijne deun die we zelfs met revolvergeweld niet meer uit ons hoofd krijgen.

Na het tweede Amatorski album From Clay To Figures bracht Inne Eysermans nog drie prachtige singles Hear Me, Walking With A Passer-By #1 (met Saskia de Coster) en Welcomeuit. Daarna werd het heel stil rond dit project. Op 1 maart verschijnt evenwel eindelijk de derde Amatorski langspeler Curves And Bends, Things Veer. Het album werd vernoemd naar Timothy MortonAll Art Is Ecological en legt de focus op de verhouding tussen mens en natuur, tijd en fenomenen.

Come To Dust is de eerste single uit het nieuwe album, het is geïnspireerd op een gedicht van de illustere sciencefictionschrijfster Ursula K. Le Guin. Het nummer gaat over de transformaties die op onze planeet plaatsvinden en heeft opnieuw die typische geheimzinnige Amatorski vibe die tegelijkertijd zalvend aanvoelt.

Amatorski klinkt op deze single heel vertrouwd maar ook vernieuwend en maakt misschien wel de comeback van het jaar.

Dit voorjaar gaat Amatorski op tournee om het album live voor te stellen. Voor de shows maakte beeldend kunstenaar Winnie Claessens verschillende miniatuur installaties waarin natuurlijke objecten, materialen of texturen gebruikt werden. Scenograaf Lucas Van Haesbroeck wekt die installatie op wonderlijke wijze tot leven aan de hand van camera’s en projecties.

Een zijdezachte stem die “Pistache” in je oor fluistert, een zwoel ritme dat zachtjes op gang golft: je zou bijna vergeten dat Ratmosphere dit nummer midden in de winter uitbrengt.

Ratmosphere omschrijft zichzelf als een groep die “flirt met kapotte disco en fonkelende 80’s gitaarsolo’s”. Die solo krijgen we inderdaad te horen (en ligt heerlijk in het gehoor), de fluisterstemmen doen dan weer eerder denken aan de tijd dat Serge Gainsbourg met disco experimenteerde op Sea, Sex and Sun

Het viertal is er op korte tijd in geslaagd een eigen geluid te creëren, met samensmeltende stemmen en snaren en de juiste dosis kitsch, die zoals het hoort met het hoogst mogelijke sérieux wordt behandeld. 

Vorige maand debuteerde de Gents/Oostendse band Lepopski met de verbluffende single Ice Cream waarin het viertal een knappe psychedelische vibe neerzette die klonk als de 60’s Pink Floyd meets Tame Impala. Het was tegelijk ook de eerste teaser van de debuutep die op 19 januari overal zal te beluisteren zijn.

Vandaag krijgen we nog een tweede voorproefje van die ep en dat klinkt volledig anders dan de vorige single. Do You Ever Listen? is aanstekelijke elektropop waar ja onmogelijk kan op stilzitten. Geen psychedelica deze keer maar wel gedreven drums en sprankelende synths. Alleen in de onverwachte break laat de band iets heel bijzonders horen.

Zalig hoe Lepopski ons telkens kan verbazen met een nieuwe sound en steeds opnieuw iets heel strafs neerzet. Op 26 januari kan je dit straffe viertal aan het werk zien in Muziekclub De Zwerver in Leffinge.

Echomoon is het muzikale alter ego van Mona Echo Perwez (jawel, kind van Kloot Perwez, maar wel een ferm en krachtig persoon als in: helemaal zichzelf). Niet zo ver gezocht dus, dat muzikale pseudoniem, maar er schuilt wel een fijn verhaal achter hun tweede naam ‘Echo’. Voor de mama was het een verrassing, maar toen papa Perwez terugkwam van de geboorte-aangifte bleek hij daar plots geïnspireerd te zijn geweest door de Echo Mona-converter die hij destijds in de opnamestudio gebruikte. Er zat dus al van bij de start een muzikale lading achter de naam.

Mona groeide op in een muzikaal nest, vol popgeschiedenis, maar vooral ook vol punk en new wave. Backstageruimtes, podia en studio’s waren vaak het decor waarin Mona mocht groot worden. Een warm, creatief nest. Maar toch geen garantie voor onbezorgd opgroeien, zo blijkt: “Ik ben non-binair en wat mensen daarover denken is hun probleem. Ik heb te lang gevochten om me daar nog door te laten beïnvloeden. Ik heb altijd geprobeerd mezelf aan te passen aan anderen en mijn ADHD te verbergen (ze noemen het ‘maskeren’) en dat maakte me heel ongelukkig. Ik kreeg ernstige anorexia en heb 7 jaar lang voor mijn leven moeten vechten. Ik heb mezelf nog kleiner gemaakt dan ik al was in een poging onzichtbaar te worden. Mijn schooltijd was een hel, maar ik schreef het van me af, wat ook tot dit project leidde. Ik heb mijn eerste single, ik ben er nog steeds en ik hou van mijn pure zelf. Als volbloed ADHD’er kan en wil ik niet voor één ding kiezen, ik ben een creatieve alleskunner en houd van mode. Ik maak mijn kleding vaak zelf en vind het leuk om mezelf elke dag opnieuw uit te vinden.”

Kunst ontstaat meestal niet vanuit geluk. En laat Echomoon gerust het kunstwerk van het leven in muziek omzetten. Want het klinkt verdomd goed! Krachtig en rebels klinkt hun stem in debuutsingle Kids Are Cruel, waarvoor Mona zich liet bijstaan door Guus Fluit, die voor de muziek zorgde.

Stomende gitaren, en iets wat naar blazers neigt, openen Kids Are Cruel groots. Een opsomming van ongenoegen tegenover één van de andere kinderen wordt er door geraasd, waarna een catchy refrein volgt waarin de wraakactie wordt toegelicht. Een fris, knisperend rocknummer met drums die de energie er stevig inpompen. Eentje zoals we er al té lang geen meer hoorden!

Veel luistergenot!

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More