Een prachtig nummer dat je meteen persoonlijk meeneemt naar je eigen jeugd, fear of missing out, een dromerig nummer, declamerende en betoverende brede arrangementen. Een vat vol gevoelens deze week in onze Luminous Belge.
Artiesten van dienst zijn Augustijn, Compact Disk Dummies, Velvet Jesus, Nel & JP en Noémie Wolfs.
Het was alweer een tijdje geleden dat we het meemaakten maar Augustijn bracht eerst het album Vier uit om daarna pas de singles te lossen. Het is een beetje ingaand tegen wat we gewoon zijn maar daarom niet beter of slechter. Het valt wél op en dat is maar goed ook.
Want Steenkerke, zo heet de nieuwe single, is een prachtig nummer dat je meteen persoonlijk meeneemt naar je eigen jeugd. Dat komt door de details in het lied. Je wordt gekatapulteerd naar het charmante dorpje Steenkerke waar Augustijn opgroeide en onvermijdelijk glijden daarna je gedachten af naar je eigen jeugd in pakweg Sint-Ulriks-Kapelle of een ander klein dorpje.
Het waren de tijden voor de smartphone en we waren gelukkig met niets. Pure nostalgie dus.
Het is één van de mooie pareltjes van de hand van Augustijn, de man die we rustig laten verder kabbelen in wat hij allemaal doet. En dat is veel. Hij schrijft teksten, maakt muziek, maar doet zelf ook de opnames en mixt uiteindelijk alles ook zelf af.
Het nummer Steenkerke is een heel rustig, melancholisch en braaf nummer maar wie Augustijn al live bezig zag met zijn band, weet dat hij nog veel meer in zijn mars heeft. Wij weten dat ook, getuige daarvan dit verslag van één van zijn optredens.
Ook de clip van Steenkerke is heel mooi gemaakt en versterkt het nostalgische gevoel. De clip werd gemaakt met hulp van AI, wat ze vroeger zeker niet hadden, ook niet in Steenkerke. Maar zo zie je maar dat de kleine jongen uit Steenkerke als volwassen man mee is met zijn tijd en alles gebruikt wat zijn creatieve geest kan gebruiken.
Compact Disk Dummies, het Belgische muzikale duo bestaande uit de gebroeders Coorevits, verrast fans met hun nieuwste single FOMO (Fear of Missing Out). De zomerse track is het resultaat van een creatieve sessie in Den Haag, waar ze samenwerkten met componist/producer Wieger Hoogendorp en inspiratie putten uit verlangen, afgunst en de angst om iets te missen.
De single belicht het innerlijke conflict van FOMO, waarbij het verlangen om uit te gaan en de angst om iets leuks te missen strijden met het comfort van thuis blijven. Lennert Coorevits onthult zijn eigen strijd met FOMO en hoe dit gevoel soms leidt tot een avond lang scrollen op de bank.
Wat in deze single opvalt, is het gebruik van een 12/8e maatsoort, wat een klassieke seventiesrocker-vibe aan het nummer geeft, vergelijkbaar met Blockbuster van Sweet. De pulserende ritmes, vuile synths, gitaarwerk en catchy refrein met “ooh ooh ooh”-zang brengen een nieuw geluid voor Compact Disk Dummies, dat anders is dan hun eerdere song There’s No Sex Without You.
FOMO weerspiegelt de kenmerkende Compact Disk Dummies-sound met een vleugje disco, dankzij hun samenwerking met Wieger Hoogendorp. Het nummer werd samen met Jasper Maekelberg verder verfijnd en gemixt door Michael Declerck. De aanhoudende bas-synthlijn en de herkenbare stem van Lennert Coorevits geven het nummer een stevige groove met een vleugje rock-‘n-roll, waardoor het een mogelijke radiohit is.
Even dachten we dat de heren van Belated Promise Ring het licht hadden gezien toen ze hun groepsnaam veranderden naar Velvet Jesus, maar blijkbaar het was omdat ze afscheid moesten nemen van Matt Swanton (intussen vervangen door Dries Debie) en omdat de vorige groepsnaam te soft klonk en Velvet Jesus vet klinkt. Nu ze dat softe imago van zich hebben afgeschud, krijgen we een heuse Halloween-single.
Volgend jaar verschijnt er een nieuw album, of moeten we nu zeggen ‘debuutplaat’ (?), van Velvet Jesus waar we al het straffe instrumentale Qatar uit te horen kregen. Skeletons is het tweede voorproefje en gaat erover dat je soms op zoek moet gaan naar je eigen ruggengraat. Tja, de link met Halloween is er dus wel min of meer…
Skeletons is opnieuw een ijzersterke compositie met warme, brede arrangementen. Het wijkt toch een beetje af van het dromerige postrock kantje dat te horen was op de eerste single. Het nummer klinkt wel nog steeds dromerig door de warme aanpak en de knappe stem van Anton Fannes. De geweldige outro maakt dat het tot een heel straf pareltje.
Het is hun eerste ep en dat is altijd zo’n beetje je grote teen in het water stoppen om te voelen of het wel warm genoeg zal zijn. Het is proberen. En het is de ladder op, naar verder, naar vooralsnog onontgonnen gebied.
Maar goed, Nel & JP zijn aan het verkennen en daar horen fouten bij gemaakt te worden, maar fouten maken ze niet op dit, Honger. Hun ep, zes songs rijk en niet één staat er verkeerd op.
Traan zet de toon: een wall of sound met beats die tikken zoals een wekker tikt – dat is wat JP nu eenmaal doet – en er is de tekst en de stem van Nel, niet dat ze zingt, nee, ze declameert, last pauzes in, laat haar teksten werken.
Idem dito in Ik Beken. misschien wel de beste tekst van Nel terwijl gestoorde dingen de achtergrond verstoren. Maar helemaal verstillend mooi is Slapeloosheid waarin Nel door het raam staart – het zeikt buiten – en heel nadrukkelijk een Angel Of The Morning is. Of een angel, het is aan jullie, nu.
En het is aan hen om het nu verder te brengen dan dit. Zoek het zelf uit. Daar zijn de gekende kanalen voor.
Met het album Hunt You bewees Noémie Wolfs dat ze de heren van Hooverphonic niet nodig heeft om indruk te maken. Helaas kwam opvolger Lonely Boy’s Paradise uit net voor de corona-miserie. Na haar release show in de Ancienne Belgique ging het land in lockdown. De plaat kreeg dan ook niet de aandacht die het verdiende. Wolfs bleef echter niet bij de pakken zitten en trok zich terug in haar thuisstudio samen met partner Simon Casier (Balthazar, Zimmerman). Het resultaat van hun huiselijke vlijt krijgen we nu te horen.
Voor het eerst was Noémie betrokken bij zowel het schrijven als het producen van de nummers waardoor het een heel persoonlijk album is geworden. De nummers vertrokken vanuit een bepaalde emotie of een visie; dat merkt en hoor je evenals haar liefde voor betoverende, brede arrangementen. Om die arrangementen vorm te geven deed Wolfs beroep op een lading strijkers van het ensemble Casco Phil. Wietse Meys (Zimmerman, Warhaus, Balthazar,…) schreef de arrangementen die het gehaal omzwachtelen met een warme jas.
Wolfs vertelt het verhaal van twee geliefden die niet met maar ook niet zonder elkaar kunnen leven. Dat klinkt dramatisch, toch zijn de nummers op dit album niet zwaar op de hand. We horen pittige pop noir met een eigen gezicht die zeer catchy en dansbaar is. En al wordt er gespeeld met veel keyboard-arrangementen, toch klinken de liedjes nooit echt koel en afstandelijk door de warme stem van Noémie en de strijkers die af en toe om de hoek komen kijken.
In Love Me Love Me Not en Moonlight horen we het kenmerkend basgeluid van Casier, op die manier drukt hij ook zijn stempel op de plaat. Toch is het vooral de magische samenwerking die voor sprankelende songs zorgt vol vuur. De dramatische kant van het album komt enkel boven in het ietwat bombastische In My Wildest Dreams en het bijzonder mooie afsluitnummer Bad Luck.
Met Wild At Heart levert Noémie Wolfs weer een topplaat af die toch weer anders klinkt dan de voorgaande albums maar toch weer dat unieke Wolfs aspect heeft. Live gaan de songs van deze plaat zeker voor vuurwerk zorgen.
Veel luistergenot!
