Het verhaal van Tijgers is er één van vallen en opstaan. Opgericht in 2013, maar overschaduwd door de dood van één van de leden: Stijn Sterckx, tevens de echtgenoot van Hannelore Bedert. Na bezinning en zich afvragen hoe het verder moest, besloten de vier broers om verder te doen waar ze mee bezig waren. Zich aan elkaar vastklampen en een lp opnemen waarop nummers staan waar Stijn nog aan meeschreef, waarschijnlijk precies zoals hun kameraad het zou willen.
Tijgers ontstond aan de toog van het café, dat is dan ook de plaats waar de beste ideeën beginnen. De mannen wisten maar al te goed waar hun beperkingen lagen, bijvoorbeeld het feit dat ze maar drie akkoorden kunnen spelen of de vaststelling dat hun Engels zo beperkt is dat ze besloten om in het Nederlands te zingen.
Eerlijk dus en zo klinkt hun muziek ook. Het is moeilijk om niet aan De Kreuners te denken als je de single Zwijg Stil hoort. Daar schamen ze zich niet voor en dat moet ook niet, want de drie eerste lp’s van De Kreuners behoren nog altijd tot het beste van de Belpop. Fact!
Zelf voegen ze daar ook nog een vleugje punk aan toe en droppen ze hun eigen stijl als Vlaamse kleipunk. Of ze hebben het over de Ramones, wat ook niet zo gek is, want Tijgers kiest duidelijk voor de rechttoe rechtaan methode. Geen moeilijk doenerij. Moet ook niet, denk aan Belgian Asociality. Cultuurprijzen zullen ze er niet mee winnen met deze meebrul-Nederpunkpop, wel zouden ze er gerust een festivaltent mee in vuur en vlam kunnen zetten.
