Ze willen zo graag The Velvet Underground zijn dat het pijn doet. Maar goed, The Underground Youth is dan ook goed, ze hebben al wat kilometers op de teller (hun elfde lp komt uit in augustus) en ze tellen de kilometers op hun kilometerteller niet langer in hun Manchester maar in Berlijn, waar ze nu prominent resideren en waar Bowie en Iggy in de jaren zeventig zich een weg doorheen de stad snoven.
Ja, dat majestueuze, dan teutonische, die grandeur… het zit er allemaal in. Goeie single? Zeer zeker. Gaat het de Berlijnse Brandenburger Tor in brand zetten? Dat nu ook weer niet.
Hun ding live doen is ook al niet hun ding, ze spelen dit jaar nog vier keer maar niet bij ons. Dan is dat maar zo. Soms hoort men zich – bescheiden – neer te leggen bij dingen. Zanger/gitarist Craig Dyer is geen Lou Reed. We gokken erop dat hij dat van z’n eigen weet. En dan is alles weer in orde en oké en peis en vree, toch?
