Wie herinnert er zich The Plastic Fish Factory nog? We schrijven 1997 als Kurt Vanpeteghem, de briljante gitarist van Mad Dog Loose, besloot om andere muzikale horizonten op te zoeken. Met resultaat. The Plastic Fish Factory (PFF) – best een coole bandnaam – werd in het leven geroepen. Een leven dat op muziek werd gezet met behulp van rauwe americana. Tunes die eerder in de stoffige Midwest bedacht leken te zijn dan in Gent-centrum.
Altijd eenvoudig, nooit simpel. Goed voor een intimistische maar recht-voor-de-raap-mix van blues en country van de weinig gepolijste soort. Toeters noch bellen. Echo’s van Tom Waits, Jonathan Richman, Alex Chilton en aanverwante grootheden tekenden manifest present.
Het PFF-album Get Out kwakten Kurt & co in het najaar van ’97 op de markt. Voordien had de wereld al mogen kennismaken met de debuutsingle Come Inside. Drie akoestische nummers op dat cd’tje. Drie maal een boeiende lo-fi cocktail van bluesy folk en soul. Vooral I’ll Only Do Time With You, het laatste nummer, maakte indruk. De schorre vocals en het weemoedige accordeonspel van Kristel Eggers bleek een magische combinatie.
De thema’s die de Gentse band aansneed, vielen vooral samen met het nachtleven in al zijn – euh – aspecten. Naast drinken, reizen, laaiende liefdes en gedwongen afscheid nemen. Mooi in al zijn soms brute eenvoud en daarom brengt de Gentse independent Wagonmaniac, zoveel jaar na datum, zowel single als album, weer uit.
De single werd in november al (her)uitgebracht, het album komt er eind deze maand aan. Een passend eerbetoon aan een inspirerende Gentse muzikant waarvan we veel te vroeg afscheid hebben moeten nemen.
RIP Kurt Vanpeteghem [21 maart 1966 – 3 mei 2022] – slachtoffer van zinloos geweld.
