Over een onverwachte comeback gesproken! Vaak worden The Names vergeten als mensen het over Belpop hebben, ook al zijn deze Brusselse postpunkers de enige Belgische band die een – kortstondig – platencontract hadden met Factory Records. Dat labeltje met dat kleine groepje dat Joy Division heet dus. De groep mocht twee tracks opnemen met de legendarische producer Martin Hannett, wat de aandacht trok van de al even legendarische dj John Peel bij wie ze een sessie mochten opnemen, alweer één van de weinige Belgische bands die dat kunnen zeggen.
Het grote succes bleef helaas uit, wel verscheen Swimming. Een van de beste Belgische platen ooit en verschenen op Les Disques Du Crépuscule, het label dat onder andere werd opgericht door Annik Honoré van wie we nooit de juiste relatie met Ian Curtis zullen kennen.
The Names verdwenen nooit echt, wel met bepaalde wissels en zelfs een andere naam: het ietwat ongelukkig gekozen Jazz. Maar nu zijn ze terug met een heel nieuwe plaat: Encore! die, zeg maar, zeer onder de radar is gebleven. Daaruit wordt een nieuwe ep getrokken waarop niet minder dan drie versies van Swimming With Brian Jones terug te vinden zijn. Of dat nu per se moet, is een andere kwestie.
Brian Jones is de iconische Rolling Stone die in 1969 in zijn zwembad verzoop. Niemand die weet wat er toen gebeurde. Moord of zelfmoord, of kwam hij gewoon ongelukkig in de problemen door zijn astma? Het zijn één van de vele mysteries in de rockgeschiedenis waar volop over gespeculeerd wordt.
In het geval van de Brusselaars levert het een aardige track op. Het sluit wel niet onmiddellijk aan bij de traditionele Names-sound, want die hebben ze al jaren afgezworen om te kiezen voor een eigentijds geluid die zowel aansluiting vindt bij het heden als het verleden. Omkijken terwijl je vooruit rijdt dus. Niet de gemakkelijkste keuze, wel degene die het meeste siert.
