Hij leeft nog. Hij die kruisbeelden omgekeerd om zijn vleermuizennek hing en zo vanaf 1969 doodsklokken liet galmen met zijn groepje Black Sabbath. Die overdag leefden in het ondergrondse van kerkhoven – een dieet van maden en lijkvocht – maar de nachten waren van hen en daarin, losgeslagen door weer en wind, vonden ze heavy metal uit.
Om maar te zeggen dat Ozzy Osbourne, 73 inmiddels, een persoonlijkheid was en is en indien niet akkoord vraag het aan dealers en managers van stokerijen allerhande. Maar hij leeft dus nog, en wenst dat te bewijzen met een nieuwe lp.
Die heet Patient Number 9, wat hij waarschijnlijk ook was, maar, belangrijker: de gastenlijst is bepaald indrukwekkend te noemen. Jeff Beck, Tony Iommi (zijn vroegere maatje bij Black Sabbath), Josh Homme, Chad Smith, Duff McKagan, Robert Trujillo, de nog maar net dode Taylor Hawkins en we kunnen er meer opnoemen maar de zwarte inkt is op. Kan gebeuren.
Wat ook kan gebeuren: Brit Ozzy strompelt al decennia doorheen zijn ‘mansion’ in L.A. waar rock-‘n-roll eerst veilig ontsmet dient te worden alvorens losgelaten. En zo klinkt de single, dit, One of Those Days, dan ook.
Eric Clapton (die waren we nog vergeten) soleert zich bewusteloos op dit plaatje dat het zeer goed zal doen bij lui die bandana’s dragen en graag wat extra gas bijgeven, maar het blijft gewoon plat, netjes, alles zo ver mogelijk verwijderd van het gevaar, het uitheems geduister van wat ooit Black Sabbath was.
Hij gaat volgende zomer toeren. Maar niet hier. Terwijl hij hier, Europeaan in Europa, hoort te zijn. Kom terug, Ozzy. Je leeft nog.
