Lil Alia wil rappen, net al alle andere artiesten met ‘Lil’ voor hun naam. Eén probleem: ze is te zacht voor de hiphopwereld. Haar teksten gaan niet over blingbling of protest, maar over aardbeien en sjaals breien, ze draagt liever roze dan zwart en verkiest Fristi boven alcohol. En toch is ze vastbesloten om het te maken.
Een unieke soort hiphop-cabaret, dat is wat Lil Alia brengt: haar optredens zijn een aaneenrijging van episoden uit het leven van een artieste die oprecht wil rappen over broze en emotionele onderwerpen, maar botst op de verwachtingen van labelbazen, concertorganisatoren en publiek. Vol humor en zelfrelativering, voor wie het nog niet helemaal doorhad. Zo is ook de videoclip van haar eerste single Fristi in de Moshpit opgevat. Of had je nog niet gezien dat de rapster ook de rol vertolkt van de platenbaas, die haar afserveert met de woorden: “Daar raak je nergens mee, rappen over liefde en kruidenthee”?
Uit alles blijkt dat Lil Alia een bijzondere liefde koestert voor hiphop (niet voor niets schreef ze een masterproef over vrouwelijke Nederlandstalige rappers), maar zich tegelijk ook bewust is van de tekortkomingen en hardnekkige stereotypen van het genre en de bijbehorende scene. Die gaat de rapster (die je ook gewoon kent als een derde van BLOND) te lijf in haar act. Wie die context niet meekrijgt, zal meer dan één wenkbrauw optrekken bij het beluisteren van haar muziek, maar wij kijken alvast uit naar meer avonturen van deze hilarische hiphopheldin.
