Dit heeft héél wat voeten in de aarde gehad. Toen ik op 7 mei 2019 een gesprek had met Dobber Beverly en Cammie Gilbert, n.a.v. het optreden van hun band Oceans Of Slumber in De Casino, lieten beide me muziek van een nieuw project horen. Ver verwijderd van wat ze met OOS deden, ook al zat die donkere toon erin en natuurlijk de machtige stem van Cammie. Het project had een naam (ik laat die achterwege omdat die niet meer van toepassing is en ik destijds alles in vertrouwen mocht horen), een eerste single stond klaar alsook een compleet album dat zou verschijnen op 20 september van dat jaar. Ik was meteen mee en kon de muziek zelfs linken aan een label. Ik sprak erover met beide partijen, zette een eerste contact op waaruit bleek dat dit inderdaad een match was én … tja, er gebeurde nu éénmaal van alles waardoor het project ‘on hold’ werd geplaatst.
Dood en begraven dachten we toen, maar kijk, onder de monniker Cammie Beverly komt het er nu toch van. De eerste single House Of Grief is alvast een getrouwe, zij het geremixte en vollere, weergave van destijds. Derde single Paraffin blijft ook trouw aan de versie die vijf jaar geleden voor het eerst mijn oren streelde. Enkel de stem van Cammie is wat meer naar de voorgrond gehaald. Het nummer klinkt lieflijk donker, maar heeft een giftige ondertoon omwille van de thematiek. Net als het titelnummer en ook de tweede single laat Cammie horen wat een prachtige zangeres ze is. Opnieuw zit de sfeer van de song in de southern gothic/dark pop richting. Als toetje krijgen we er nog een song bij. The Traveller is één van de twee nummers die destijds het album niet haalden. Nochtans opnieuw een mooi liedje, wat soberder met vooral akoestische gitaar ter ondersteuning van de zang.
