Voor velen zal Wolf Vanwymeersch altijd die ene Van Jet met zijn eclectische en intrigerende gitaarspel blijven. De realiteit is echter dat deze muzikale octopus al heel wat meer muzikale wapenfeiten dan The Van Jets op zijn kerfstok heeft, waaronder bij bands Elefant, Waldorf en nu met zijn eerste solo-plaat The Early Years.
Dat heel wat muzikanten worstelen met hun existentie is een bittere realiteit. In veel gevallen proberen ze de voorgenoemde worsteling in vorm en geluid te gieten in een poging vat te krijgen op hun realiteit. Volgens ons is dit een beschrijving waar ook The Early Years van Wolf Vanwymeersch zeker onder te categoriseren valt. Op deze plaat vinden we een melancholische terugblik op de jeugd van Vanwymeersch met verhalen van hoop, verlies en troost. Bekijk overigens ook zeker de mini-documentaire Wolf van Anton Coene voor een unieke blik in het creatieve brein van deze gitarist.
Telkens wanneer we Vanwymeersch horen zingen, kunnen we niet anders dan aan David Bowie denken. Niet om dat hij de grootmeester schaamteloos probeert te kopiëren maar omdat het kenmerkende vibrato in zijn stem ons wat aan de doorleefde stem van Bowie zelve.
De plaat start met The Hog. De track is doorspekt met melancholie en lijkt, gevoelsmatig, een ode aan de onbezorgde kindertijd van weleer. Akoestische gitaar staat centraal in het nummer hoewel een breed scala aan andere geluiden, waaronder dat van violen, The Hog van de nodige diepgang en statigheid voorzien. Een mooie starter van de plaat waarbij meezingen onvermijdelijk lijkt.
Vanwymeersch is een gitarist met een kenmerkend geluid en hoewel dat binnen de bands waarin hij actief is en was al wel eens durfde variëren, kan je zijn geluid uit de duizend herkennen, zo ook op track On A Sunday Afternoon. Door het gebruik van verschillende stemhoogtes lijkt het overigens bijwijlen wel alsof Vanwymeersch verwikkeld is in een dialoog met verschillende gedaantes van zichzelf. Een nummer waar het gegeven singer-songwriter centraal staat en tegelijkertijd elk genrecliché doorbroken wordt.
Een hoge falsetstem zet de start van Fall From Grace in en een basgroove en gitaararpeggio’s vormen het canvas voor de breekbare stem van Vanwymeersch. Fall From Grace geeft een enorm rijke indruk maar tegelijkertijd wordt er dan ook weer spaarzaam omgegaan met de instrumentatie. Tijdens de break gooit Vanwymeersch even alles dicht om de focus echt op de vocalen te leggen. De kracht van eenvoud wordt ons al snel duidelijk.
Drama I opent met een sprankelende akoestische gitaar, desondanks merken we aan al dat moois een wrang randje. We moeten bij momenten dan ook wat aan Needle And The Damage Done van Neil Young denken qua sfeer. Hoop en zwaarmoedigheid leveren een titanenstrijd tegen elkaar tijdens het nummer. Ook bij dit nummer horen we opnieuw noties van violen, hoewel we, gezien de voorgeschiedenis van Vanwymeersch, ook best kunnen geloven dat het hier een ‘ebow’ is die gebruikt wordt. Eindigen doet het Vanwymeersch met het geluid van meeuwen in de verte, een referentie naar zijn overleden vader zo blijkt en een voorbode van het volgende nummer.
I’m Wide Awake gaat van start met een mooi staaltje fingerpicking en krijgt voorzichtige noties mee van viool. En hoewel het nummer enorm rijk start, is het geheel, op de break na, heel sec en sereen. In I’m Wide Awake lijkt Vanwymeersch afscheid te nemen van zijn vader en hem gerust te stellen bij zijn overgang naar het eeuwige. Eindigen doet het hij dan weer met het geluid van kraaien, een metafoor voor de dood.
In Who Can Tell laat Vanwymeersch zijn kenmerkende falset nog eens de hoogte in gaan. Bij momenten versmelt zijn stem als het ware met de akoestische gitaar, wat in een mysterieus en bovenal mooi geheel resulteert. Dit alles in combinatie met percussieve elementen en een licht optimistische baslijn maakt dat hokjes denken bij dit nummer niet aan de orde is.
Likelihood doet ons wat aan Closer To The Edge Of Sound van Biezen denken. Het nummer draagt een zekere geladenheid in zich mee maar we voelen toch vooral een boodschap van hoop aan. Een episch nummer in zijn eenvoud en voor ons één van de favorieten van deze plaat.
De tekst van nummer When You’re Old And Grey And Full Of Sleep komt van het gelijknamige gedicht van Yeats. Een parlando op een bed van instrumentatie hoef je daarentegen hier zeker niet te verwachten. When You’re Old And Grey And Full Of Sleep is een downtempo bijna drone-achtig geheel waardoor het contrast met diens voorganger bijna niet groter kon zijn.
Door het gebruik van banjo krijgen we sporadisch impressies van country in Part Of Me. In de break lijken we dan weer een kleine allusie naar The Future van The Van Jets waar te nemen. In Part Of Me laat Vanwymeersch nog maar eens zijn veelzijdigheid als gitarist aan het licht komen. Bovendien is het dan ook nog eens een erg aangenaam nummer waarvan we zeker zijn dat het ook in de betere theaterzalen op zijn plaats zou zijn.
Met Friendly Is Better heeft Vanwymeersch een gezapig nummer dat ergens tussen uptempo en downtempo lijkt te zweven. Net zoals bij veel van de voorgaande nummers lijkt Vanwymeersch, bewust of onbewust, in te zetten op herkenbaarheid. Onder fast moving consumer goods zouden we Friendly Is Better, met een dergelijk scala aan auditieve nuances, dan weer zeker niet rekenen.
In I Gathered Everyone horen we opnieuw die sprankelende, verfrissende gitaar van weleer waar we zo van houden. Denk aan de breekbaarheid en warmte van Everlong van de Foo Fighters maar met een toets van folk. In vergelijking met voorgaande nummers is de instrumentatie overigens heel summier maar het nummer komt des te krachtiger over. Voor ons hét nummer van deze plaat. Luisteren en ervaren is de boodschap!
Op slottrack Come As You Will neuriet Vanwymeersch mee met de fingerpicking die hij met zijn akoestische gitaar voorziet. Wat bij aanvang een track zonder vocalen lijkt, wordt uiteindelijk opnieuw een platform voor het kenmerkende timbre van deze multi-instrumentalist.
Dat we over heel de lijn ‘gewauwd’ zijn van The Early Days is misschien een brug te ver, desalniettemin zijn we wel rotsvast overtuigd van de kwaliteit die op het album terug te vinden is. Met The Early Days hebben we een meer dan degelijk album ter ore gekregen waarin de emotionele geladenheid absoluut één van de sterktes is. Verder is het ook duidelijk dat Vanwymeersch met zijn bakken ervaring een doorwinterde muzikant is die weet hoe een nummer moet worden opgebouwd en emotie zonder moeite weet te vervatten in dynamiek.
The Early Days ademt de stijl van Vanwymeersch maar tegelijkertijd wijkt het, door onder meer het gebruik van akoestische gitaar, dan ook weer voldoende van het paadje af om verfrissend te klinken.
Hieronder hebben we je alvast van enkele relevante links voorzien om je van jouw aanschaf te verzekeren.
WOLF VANWYMEERSCH: FACEBOOK – BANDCAMP
9000 RECORDS: FACEBOOK
CONSOULING RECORDS: FACEBOOK – WEBSITE
