Zot op alles wat Belgisch is? Groot gelijk, en dan is Belgian Nuggets de ideale schatkamer om in te graven. We weten het ook wel, er bestaan massa’s Belpopcompilaties, maar vaak lijkt het erop alsof de makers niet meer dan 100 singles in hun achterhoofd hebben bij het samenstellen ervan.
Bezieler Tony Vandenbogaerde, en tevens vader van Mayway Records, gaat veel verder. Net zoals hij dat zo’n zes maanden geleden op de eerste editie deed, heeft nu ook de Kortrijkzaanse muziekmaniak 20 songs van bands gevonden waarvan de meeste mensen geen weet hebben, of het ondertussen al lang vergeten zijn.
Een cd met heel wat ontgonnen goud dus. De eerste band zal misschien nog wel herinneringen oproepen, hopen we toch voor Barbie Bangkok. Destijds waren ze één van de Belgische beloftes die terecht bejubeld werden, maar ze zijn jammer genoeg wat onder de radar gebleven. Kindjes uit Gent en (hoe kon het ook anders) begonnen bij Kinky Star. Jaren na datum eigenlijk nog even fris als Soulwax.
Simi Nah, bekend bij de zwarte meute, maar daarbuiten een nobele onbekende. Jammer, want de Française die een tijdje in België woonde weet als geen ander hoe je met Visage en Mylene Farmer moet flirten om uit te komen bij een onweerstaanbare new wave-classic zoals dat heet.
Door zijn solosucces wordt Dead Man Ray wel eens vergeten. Hoewel onvoorspelbaar (ook als Daan), kon hij ook met deze band een hit schrijven, ofschoon we nog altijd niet weten waarom Copy Of 78 het succes van Chemical niet kon evenaren, ook al is deze single minstens even sterk.
Ook weten we niet waarom Piano Club het hier niet doet. Deze synthpopband uit Luik had wel een hitje te pakken met Girl On TV, maar we wensen je veel succes toe om Vlamingen te treffen die meer kennen dan dat. Ontdek ze hier nog eens met Across The Street waarop je de stem van Catherine De Biasio hoort, de tweelingzus van Melanie.
The Germans is een band die het zich nooit gemakkelijk heeft gemaakt, maar geen seconde over zijn eigen voeten is gestruikeld zoals in dit door Pascal Deweze geproducete Bones.
België heeft veel, maar als je er over nadenkt niet zo veel postpunkbands in zijn rangen. Confuse The Cat is één van de weinigen en nog wel met Geert Piessers van Reiziger die op dat moment tegen kanker vocht.
Sue Daniels is voor de meeste een nobele onbekende. Deze ontdekking van Rudy Trouvé trad nooit live op en gaf maar één interview in zijn leven. Wel nam hij een lp met Mauro Pawlowski en Elko Blijweert op. Constant (Raving) doet je denken dat hij de Vlaamse Beck kon zijn.
Black Shark is nog zo’n band waar bijna niemand weet van heeft. De band bracht in 2007 de gelijknamige ep uit. Garagerock om u tegen te zeggen…
Bij een naam als Sugar Kane verwacht ieder normaal mens dat Sonic Youth-adepten uit de speakers zullen knallen. Maar deze band die in 1996 nog in de finale van de Rock Rally stond, maakt gewoon zeemzoete indiepop en wordt door samensteller Tony terecht met The House Of Love vergeleken.
Delavega. De band rond Elke Bruyneel (die het tegenwoordig als Lucy & The Birds doet) had succes met hun jazzy pop, maar deze instrumental (Nostalgia) is toch iets anders. Ideaal om op weg te dromen en neigend naar perfectie.
Paper Fox was het alter ego van de Gentse Rein De Paepe. Een artieste die iets deed dat tussen new wave en singersongwriter lag. Doomy en tegelijkertijd hoopvol inspirerend.
De Legende was één van de vele projecten van Aroma Di Amore-boegbeeld Elvis Peeters. Deze groep vormde hij samen met Geert Corbeels van Men 2nd. Zoals bij alles van Peeters voelt het hier ook net aan alsof je tussen de fanfare zit op de beroemde boot die een paar uur later tegen een ijsschots zou varen. Al dansend naar de dieperik.
Red Elmo is een bandje uit Kortrijk. Voor wie zich graag met de voetnoten van de Belgische muziekgeschiedenis bezighoudt, bij deze band zat Bram Van Beneden die later SX zou oprichten. Dit jazzy stukje werd geproducet door Bert Libeert van Goose.
Bij De Bossen zitten we alweer in de kelders van de Kinky Star. Antwerpenaren die met Dead Moon speelden. Een knappe drumster (iedereen sprak erover) en indierammelrock waar je wild van werd. Ideaal om eens te herontdekken.
Stuffed Babies On Wheels is nog zo’n band die tot heel wat moois in staat was, maar nu wat vergeten is. Een psychedelische trip met een tussenstop in de 70’s.
Party At Vanzetti’s is een rauwe blues van ene Bart Vanneste. Een naam die geen mens kent tot op het moment dat hij besloot om als komiek Freddy Devadder door het leven te gaan.
Met Vive La Fête vinden we nog wat meer Kinky Star op deze verzamelaar. Douze Novembre is een iewat experimentele (daarom niet minder verslavende) song uit de debuut-ep Je Ne Veux Pas die Els Pynoo en Danny Mommens op het Gentse label uitbrachten.
Basics zijn dan weer vetkuiven uit Tielt. Rock ’n roll met zelfs de verplichte woordjes All Shook Up in het refrein.
Toen Kyoko Baertsoen Hooverphonic verliet, richtte ze Lunascape op. De band kreeg nooit de strepen die ze verdiende, maar Dream Scenario is een aangrijpende track die je erop wijst wat je hebt gemist, of wat je nog eens uit je platencollectie kan halen.
Mauro Pawlowski is bijna een rode draad in de Belgische muziekgeschiedenis. Overal stoot je wel ergens op hem, The Unreachable is er eentje uit de onvolprezen (we drukken ons nog zacht uit) Black Europa van één van zijn ontelbare projecten, in dit geval Mauro Pawlowski & the Grooms.
