Vorig jaar omschreven we Théo Deslo’s debuutplaat Lonesome als “de ideale soundtrack voor een nachtwandeling.” De melancholie droop van de toetsen en kringelde door Theo’s stemgeluid. Zijn nieuwe ep Nice Weather For Socks klinkt veel zonniger, al sluimert er hier en daar nog steeds wat tragiek.
Met een tijdmachine komt opener Magic Baby onze oren binnen geflitst. De synthesizers doen je immers even denken dat we in de jaren tachtig beland zijn, maar op een sprankelende manier. Zonovergoten en verfrissend tegelijk: het klinkt tegenstrijdig, maar dit nummer is het. Met een refrein dat aanvoelt als een plotse opklaring op een bewolkte dag.
Jammer dat het daarna aan Watchman is, dat iets te veel sleept. Théo’s heerlijke stem verdwijnt daar ook in de effecten. Socks Off klinkt als een tussendoortje: niet alleen omdat het minder dan twee minuten duurt, ook omdat het net iets te veel kermisklanken bevat. Eleventh Hour is opnieuw pure klasse: openhartige tekst, meeslepend ritme, schitterende opbouw.
Met de melancholische ballade Future Ghost wuift Théo ons uit. Net wanneer je denkt dat het stilaan mag eindigen, tovert Théo nog een prachtige melodie uit zijn piano die hij versiert met atmosferische geluiden en zang die van ver weg lijkt te komen, alsof we in de hartverscheurende slotscène van een film zitten. Zo één die je meteen na het einde volledig opnieuw wil bekijken.
