Vorig jaar kregen we van The Riddle het debuutalbum The Tree Deep In The Forest (via het label Wool-E-Discs) te horen, dat Kennet De Bondt met zijn onemanband als demo in 2017 al onder vrienden verspreidde. Hij is nu aan zijn tweede album The Moon Is Hollow toe. Dat zijn geluid recht uit de jaren tachtig lijkt te komen, geeft hij graag mee. En dat is ook in deze 12 nummers sterk te horen. Verwacht dus geen vernieuwend geluid, maar laat je meenemen in de dynamiek van de jaren tachtig, dansend in een bui van heimwee.
In Another Lovesong steekt De Bondt niet onder stoelen of banken dat The Cure een grote invloed heeft gehad op de muziek die hij schrijft. De knappe gitaarlijnen hebben wellicht een affaire gehad met die van Friday I’m In Love, wat bewijst dat dit een fijne track is!
We weten allemaal dat ‘misschien later’ even vaak ‘nooit’ betekent. En toch weerklinkt die teleurstelling niet in Maybe Later, want The Riddle weet in vrijwel elk nummer op dit album een melancholisch optimistische sound neer te zetten. Inhoudelijk weerspiegelt Mirror On The Wall iedere frons van veroudering en de vraag waar de jaren heen vlogen en wat ze ons brachten. Instrumentaal is dit een dynamisch wervelend nummer met sterke riffs en een sterk aanwezige synths- en drumpartij.
My Demons droeg Kennet op aan alle pubers die hun weg zoeken in het soms pijnlijke opgroeien en de emoties die ermee gepaard gaan. Met een steelgitaarsolo in de stijl van High Hopes (Pink Floyd). Het is dan ook een meer ingetogen nummer waarin het geworstel van de ziel zijn passende geluid krijgt. Over arrogantie en ijdelheid wordt gezongen in I won’t Remember Your Name. Hoe vaak worden we niet bevolen door mensen die er uiteindelijk niet toe doen en weinig zoden aan de dijk brengen? Een onverbloemde mening wordt uitgezongen en ‘so shut up’ heeft nooit eerder zo goed geklonken.
Live And Dream, want soms kan het leven nogal overweldigend zijn. De in mekaar wervelende synths worden hier knap in het ritme gehouden door sterk afgebakende, repetitieve gitaren. Qua tekst sluit Something I Will Never Be hierbij aan, want hoe besluit je of je de snel veranderende, moeilijk te volgen wereld moet lossen of vastgrijpen om in dat ritme mee te kunnen draaien? Ook hier horen we opnieuw de sterke invloed van The Cure in gitaar- en drumwerk. De synthlijnen zijn in de intro erg nadrukkelijk aanwezig, maar worden mooi overgenomen wanneer Kennet de zang in zet.
Soms is ‘ik hou van je’ onvoldoende. Omdat je het al te vaak gebruikte. Als woorden tekort zouden schieten om je liefde uit te drukken, is er More Than Heaven, de échte lovesong van het album, waar de meligheid bijna vanaf druipt. Niet meteen ons ding, maar dat zegt vooral veel over hoe romantisch we zelf zijn, vrezen we. Ook Twelve Sugars heeft iets van een ballade, hoewel het deze keer niet over de liefde gaat, maar over altijd net dat beetje meer willen, steeds één extra suikertje in je koffie… tot je beseft dat hij plots ondrinkbaar is geworden.
Volgens ons is er een nieuwe theorie geboren in het hoofd van Kennet De Bondt, die wij schrijvers misschien wel beter in onze oren zouden knopen: hoewel er veel wordt gelezen, geschreven en gehoord, blijkt slechts weinig echt van belang te zijn. Met een combinatie van drie goed gekozen woorden kan je er meestal wel komen: Three Words. De afsluitende titeltrack The Moon Is Hollow draagt af en toe een fijne echo op de zanglijn mee, die het nummer samen met opvallende gitaarsolootjes als korte intermezzo’s kenmerken.
De stem van De Bondt klinkt op dit tweede album betoverend zuiver en zelfzekerder dan op zijn debuutalbum. The Moon Is Hollow is de perfecte voeding voor eigthiesliefhebbers en is digitaal beschikbaar via Bandcamp. Je kan The Riddle live aan het werk zien op 27 maart in Dkantine in St-Agatha-Berchem en op 31 mei in de BlueNotePub in Halle.
