Home ReviewsAlbum Reviews STRANGEWAYS – Strangeways (Eigen Beheer)

STRANGEWAYS – Strangeways (Eigen Beheer)

by Didier Becu

Een intrigerende, wat rammelende, bas. Invallende drums die perfect het ritme aangeven, gevolgd door een gitaar die zowel voor de melodie als de nodige energie zorgt. En dan is er nog die interessante stem van Simon Verpoest. De ingrediënten voor het recept kunnen niet meer eenvoudig dan dit, al duizend maal en meer gedaan, maar bij Strangeways werkt het wederom.

Op de draaitafel (geen woord van waar, want de release bestaat alleen maar op cd)  ligt de debuut-ep van Strangeways. De te gebruiken term? Laten we het voorlopig maar gewoon op indierock houden, want er moet heel wat uitleg bij wil je de essentie van dit trio snappen.

Opener Tea, Frustration & Suicide legt meteen de schizofrenie van de band bloot: er is zowel adoratie voor het Amerikaanse noisegeluid als voor het genie van de Britse indiemuziek. Je wil namen? Artic Monkeys, Husker Dü en Dinosaur Jr. Zonder namen: frustratie die in een krachtige gitaarsong wordt omgetoverd, waar je zelfs eventjes stil van wordt.

Greece On Ebay (de naam hoeft geen uitleg) bevat “moeilijke” songstructuren. Wij kwamen bij Television (of zoiets) terecht. Fout of juist? Niemand die het weet, maar als je de song verschillende keren speelt, valt het op hoe briljant die wel is.

Niet alleen de gevangenis is de Manchesterlink in de groepsnaam, ook het muziekgeluid van de Britse grootstad zit erin, zeker in het punky Cardboard Boxes dat dezelfde kracht uitstraalt van wat The Fall in de jaren 90 uitspookte, en nog eens overgoten wordt met de melancholie van Strangelove (ook al is dit niet meer dan namedropping, gewoon omdat geen enkele band zijn inspiratie uit Strangelove heeft gehaald!)

Zit Kim Deal bij Strangeways? Neen, het is gewoon (nou ja) Emeric die van jetje geeft op Untitled II (waarschijnlijk was de inspiratie op voor een behoorlijke songtitel), maar wat een nummer zeg!

De ep wordt stijlvol afgesloten met het dynamische Magau, dat opgevat is zoals Bob Mould het aan boord zou leggen op Warehouse: Songs and Stories: drie minuten weltschmerz en geluk gevat in indienoise vol fuzzgitaren en energieke drums.

Deze debuutep werd opgenomen met beperkte middelen, maar geloof ons: dit is pas het begin. Een band die bulkt van het talent. Eentje om te volgen, en dat dit zal vervolgd worden zijn we sowieso zeker!

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More