Ed Seed van het Londense collectief Stats kwam vorige maand op de proppen met een opvolger voor Other People’s Lives. Adoratie van ondermeer Elton John en een tour die hij deed met Dua Lipa zorgden er over de plas uiteraard voor dat Stats’ nieuwe plaat, Powys 1999, met de nodige argusogen gevolgd werd. Powys verwijst overigens naar het graafschap in Wales, waar Seeds roots liggen. Het is een gebied dat vooral bekend staat voor land- en bosbouw, maar ook een vleugje toerisme. De combinatie van het industriële en politieke kantje dat speelt in dat soort regio’s met mijmeringen over zijn roots in het algemeen, zorgde in zijn hoofd voor een opbouw van spanning wat dan weer de noodzakelijke voedingsbodem leek te vormen voor dit album.
Come With Me opent de debatten met pulserende industriële vibes en een onmiskenbare disco-flair. De teksten mijmeren over een kruisbestuiving met vliegtuigen hoog in de lucht. “Up here you won’t see a soul, up here you can make decisions”. Uit een vergelijkbaar vaatje wordt iets later getapt tijdens Naturalise Me, pure electropop met veel funky rythms: “Give me roots like the trees, make me sing like the birds”. Artpop floreert On The Tip Of My Tongue dat in een heerlijke David Byrne-sfeer baadt. Een spaarzame doch overtuigende gitaar zorgt al meteen voor veel variatie en een sterke start van de plaat. De geest van Bowie’s Lady Stardust waart rond in het niet zo voor de hand liggende Old Flames. Maar met namen als Byrne en Bowie weet je als luisteraar dat je er redelijk gerust in kan zijn.
Seed en co lijken wel een overzicht van 40 jaar popmuziek te maken, want het is in Kiss Me Like It’s Over de beurt aan Pet Shop Boys, of althans de typerende pompende synthesizerbeats doen erg fel denken aan wat Neil Tennant en Chris Lowe vier decennia geleden goud opleverde. Chemical Brothers hadden we hier evenzeer een vermelding kunnen gunnen. Is bij deze rechtgezet.
De overgang naar Out Of Body, denk aan Destroyer of zelfs Pulp, had een stuk vlotter gemogen want ook dit nummer is heel dwingend en onrustig. Er zat meer in het op elkaar afgestemde beatpatroon van beide dancefloorkillers. Een hyperkinetische piano en fluks engelengezang kenmerken Travel With Me Through This Ghost World. Een topnummer zowaar, niet in het minst door het duet met Emma-Lee Moss (jawel, van Emmy The Great), dat behoorlijk Flaming Lipsneigingen vertoont. Innocence gaat over een blaffende hond en is zodanig onschuldig dat we niet blijven hangen bij deze folkpopsong, niettegenstaande we dit genre nog niet de revue zagen passeren.
Het album is een glooiend landschap geworden, en dat treft want het is ook geschreven met een glooiend landschap in het achterhoofd. Opgroeien met de nuances die afgelegen gebieden aftekenden in het hoofd van Ed Seed. Uiteraard speelde ook hier covid-19 een hoofdrol, want de bandleden waren gedwongen samen te leven om dit proces te kunnen afronden. Dat heeft volgens Seed ook positieve gevolgen gehad voor de muzikale verbondenheid in de studio.
If Only sluit Powys 1999 af als een heuse ballad met een behoorlijke dosis tristesse, wat contrasteert met de vibe van de rest van de plaat. Mooier samenvatten kunnen we niet dan met de naakte waarheid dat het album het perfect tegengif biedt tegen de doom en dramatiek die ons al maandenlang overspoelt. The Truth Is Naked dus, en dat mag al eens met een flinke scheut Electric Six geopenbaard worden. En zo ingewikkeld is dat niet als de lyrics in de song laten geloven.
