Dawn/Dusk doet qua titel wat denken aan Night and Day van Joe Jackson maar die laatste kwam uit in 1982 en toen was Sam De Nef nog niet eens geboren. Wat natuurlijk een gave is: jong zijn.
En toch wandelt hij in Passerby’s Ghost heel behoedzaam langs de rivierboorden van zijn Schelde, Antwerpen, in gedachten verzonken want hoe zal het hem vergaan?
Best goed, durven we te veronderstellen getuige Rattle My Mind. De Nef is nog steeds onderweg, altijd onderweg, en ontmoet op zijn tochten Nick Drake. Ze slaan een babbeltje onder neerdwarrelend geblader en dat komt goed, die twee.
Violen vallen in tijdens 143 en er is nog meer instrumentarium te horen en te beleven in Lonely Dinner, wat op Harvest van Neil Young had kunnen staan en waarin het gaat over een casserole wat misschien belachelijk klinkt maar zo klinkt het allerminst.
Come Over is dan weer een zucht van eenzaamheid, bijna fluisterend gezongen want hij wil je niet storen. Hij wil je raken.
“I’ve been a boy for too long, nothing’s changed, nothing’s done” weerklinkt het in de klaagzang die Rushing Sky heet. Gevolgd door het miniature walsje Olja, een song voor de Servische grootmoeder van zijn vriendin.
En dan is het goed geweest. Dawn/Dusk is – ‘Please don’t let me be misunderstood’ – een geweldige plaat. Maar verdomd zwaar om te verteren. Na beluistering dezes even niks meer, we zitten vol.
Sam De Nef heeft voor Belgen die in muzieknoten handelen de lat deze herfst wel héél hoog gelegd. Misschien moet Nafi Thiam zich eens met muzieknoten gaan bemoeien.
Oh ja, weer eens vergeten:
23/11 / Ancienne Belgique / Brussel
30/11 / Democrazy – De Centrale / Gent
1/12 / De Roma / Borgerhout
7/12 / Cactus Club / Brugge
