“How mannekes!” Dat was zo een beetje onze reactie toen we de clipjes van de nieuwe ep van run SOFA te zien kregen. Run SOFA is een band uit Charleroi die een heel interessante cross-over tussen harde elektro, hip hop en punk maakt. Zelf noemen ze zich “Hybrid Mutants From Charleroi, Belgium”. Voor veel Vlamingen zal Charleroi altijd de stad blijven die geassocieerd wordt met een donker, industrieel verleden. Een stad met niet zo een al te beste reputatie ook. Sinds enkele jaren is de muziekscene daar evenwel aan het broeien en wordt Charleroi hier en daar al “Manchester à la Meuse” genoemd.
Run SOFA is een schoolvoorbeeld van wat er zoal in Charleroi te vinden is op muzikaal vlak. Ze experimenteren dat het een lieve lust is. In de clipjes duiken sfeerbeelden op van industriële panden en donkere nachtclubs maar ook van kitscherige interieurs. Het is alsof ze de gangsta attitude van de VS-hiphop inruilen voor een meer marginale sfeer. Metallo-rap-industriel als het ware. Alles is zeer DIY, tot en met de clipjes die ze filmen met hun gsm’s.
Live waren ze al te zien geweest op Dour, Les Ardentes en Ronquieres en brengen ze niet enkel een scratcher en een paar MC’s mee. Er staat een echte band met gitaren en een drummer. Als invloeden name-droppen ze Death Grips en JPEGMAFIA. Wij moesten denken aan de Young Fathers en de Beasty Boys wegens die cross-over tussen hiphop en punk.
Op woensdag 24 april lanceert run SOFA een nieuwe ep en een videogame waarin je de muziek van de ep kan beluisteren. Lees alles daarover in ons nieuwsberichtje via deze link. De ep heet JOMO of The Joy of Missing Out. Vrij vertaald is dat de vreugde van het missen, het bevrijdende gevoel wanneer je erin slaagt helemaal je eigen zin te doen. Tegelijk voel je dan opluchting maar ook angst om dingen te missen of om er niet meer bij te horen (FOMO).
Weirdo is een nummer dat helemaal in die sfeer zit. Het is een verhaal van twee vrienden die eigenlijk graag samen zouden zijn, maar tegelijk elk zin hebben in iets helemaal anders. De een heeft zin in een gezellige avond met een boek en een bad en de andere wil gaan stappen. In dit nummer horen we ze rappen en zingen op een geluidstapijt van elektro en gitaren.
De link met Death Grips is snel gemaakt als je luistert naar een nummer als Ask My Cousin of 27. Net als die band rappen ze namelijk op een haast gezapig elektrodeuntje terwijl de spanning stevig wordt opgebouwd. Maar run SOFA heeft teveel eigenheid om gewoon als een Death Grip kloon afgedaan te worden. Luister maar eens naar This Is Not A Song dat start met een keelgebrom van bijna 20 seconden en even later in een shoegazer song uitbarst om dan even later terug verder te gaan als hiphop nummer.
Cocaine Piss en It It Anita bewezen al dat het in het zuiden van het land allemaal niet zo conventioneel moet zijn maar dit is toch weer even een wake-up call.
