Het is nog altijd zo dat wanneer je op Google het woord Rumours intikt dat je op het best verkochte album ooit uitkomt. Niet dat we iets tegen de klassieker van Fleetwood Mac hebben, maar voor ons part mag de zoekmachine de internetbezoeker voortaan naar het Belgische viertal leiden. Een paar jaar geleden overdonderde Rumours ons met de Infant-ep die inmiddels de status van een undergroundklassieker heeft, en nu is er dus eindelijk dat langverwachte debuut dat net als de eerste release op Live Fast Die Young uitkomt.
Wat maakt muziek goed? Er bestaan daar honderden theoriën over. De ene uitleg is al wat juister dan de andere, maar de essentie is toch dat alleen artiesten met een eigen verhaal overleven en zich weten te onderscheiden van de massa. Bands met een eigen stijl, iets doen want anderen nog niet hebben gedaan, en daar is Rumours een kampioen in en maakt hun tevens groots.
De titel Megamix hebben ze waarschijnlijk van één of andere foute maxi uit de jaren 80 gehaald, of wie weet heeft het allemaal wel te maken met de diverse gevoelens die je op dit debuut kan horen. Megamix is op zijn zachtst uitgedrukt een rollercoaster van emoties. Dromen, dan weer vluchten. Schipperen tussen hemel en hel, twijfel tussen licht en donker, het leven zoals het is…
De plaat begint met de (bijna) volledige instrumentale titeltrack Megamix, een voorbereiding voor wat komen zal.
You And I is een aangrijpend liefdesliedje, waarschijnlijk omdat een groot deel van het leven om liefde draait. Positieve mistroostigheid, een gevoel dat veel terug keert op deze schijf. De kracht van de weemoed die je doet mijmeren over wat het leven zou kunnen zijn, en vaak niet is.
Op I’ll Bet You komen de eerste tropische klanken naar voren. Tropisch, maar wel met een paranoïde gevoel. Het hebben van een eigen verhaal, zoals we reeds zegden.
Naast de bevreemdende elektronica is er bij Rumours ook die opmerkelijke stem van Hannah. Een keelgeluid dat je verleidt, maar toch als die fameuze vergiftigde appel is, gewoon omdat nadien het leven nooit meer hetzelfde is eenmaal je erin hebt gebeten.
Ook niet vies van wat experiment (Soft Stones), en het viertal is zelfs in staat om de perfecte pophit te schrijven. Ibiza dus, en wellicht ook het vrolijkste liedje van de plaat. Pop is helemaal nog niet dood…
Nog meer pop hoor je Pew Pew. Eigenlijk is het dolgedraaide disco, waanzin die soms heerlijk aanvoelt. Neen, wie schrik had dat Rumours zich op deze plaat 11 keer zou herhalen, krijgt het deksel op de neus.
De enige track van Infant die Megamix haalde was Surface, en nog wel in een herbewerkte (en nog meer) intense versie. Nog intenser, ja.
Veel tijd om te bekomen is er niet. Tik Tak. Eenvoudiger kan een titel niet, meer doordringend ook niet. De elektronische klanken van Jonas, Stefanie en Pieter-Jan zijn als een slang die door je hersen kronkelt, zelfs de marimba-achtige synths op So.
Walaroo is zo’n woord dat je in een aflevering van Twin Peaks zou kunnen tegen komen en zo voelt de track ook aan. Weird.
De verwachtingen voor Megamix waren torenhoog, en na afloop kunnen we alleen maar zeggen dat het één van de beste platen is die je dit jaar zult horen. ’t Heeft lang geduurd, maar wat een plaat!
Rumours kun je live zien op:
14/03 Releaseshow in de Sint-Jacobskerk in Gent
15/03 Antwerpen, Trix na Madensuyu
18/03 Brussel, VK Bang! Festival
24/03 Kortrijk, De Kreun Jakhals
13/04 Brugge, Comma
21/04 Aalst, Cosa Nostra op (jawel) Luminous Fest V
