Eén van de best en tegelijk slechtst bewaarde geheimen van de alternatieve Belgische rockwereld komt voor de 3de keer uit de kerkers van het Gentse Gravensteen gekropen met maar één doel voor ogen. ‘To scare the shit out of us’. Pieter-Paul Devos van het onvolprezen Kapitan Korsakov heeft immers nog een band, en die is zo mogelijk nog vervaarlijker. Raketkanon heet die band. RKTKN#1 verscheen in 2012, de opvolger RKTKN#2 in 2015. April wordt niet alleen met de muilperen van Brutus en Cocaine Piss geopend, maar het kwartet uit Gent heeft negen voornamen opgelijst voor RKTKN#3. Compromisloosheid en Rücksichtloskeit gaan weer hand in hand. De man heeft een broertje dood aan transparantie en wil dat iedereen de muziek op eigen houtje interpreteert zonder dat de band tekst (de lyrics zullen het al niet worden) en uitleg dient te verschaffen. Dit verklaart tevens de keuze voor de irrelevante songtitels.
Waarom draait het dan wel? Rochelende keelklanken, het geluid van gekeelde varkens, een oorverdovend geraas van totaal ontspoorde gitaarriffs en een bombardement aan tegendraadse synthesizerdrones stuiteren méér dan ooit alle kanten op. Het geluid van de eerste platen wordt hier tot de limieten uitgepuurd, op een euforische manier. De invloed van Lode Vlaeminck is op deze plaat een pak overheersender. Niet dat de synthesizer het gitaarspel van Jef Verbeeck verdringt, integendeel, het geeft het een extra dimensie.
Ricky is de opener en klinkt als vintage Raketkanon. Een warme synthesizer en een loodzware riff die door merg en been snijdt. Devos kan zijn demonen al een eerste keer laten ontsnappen. Stel je een concertzaal voor waarin iedereen synchroon staat te headbangen en doe vooral mee. ‘Iiaaiiaaiiaaiaaa’ en we zijn vertrokken voor een compleet van de pot gerukte Fons. Veel intenser, witheter en venijniger kan een song echt niet worden. Verschroeiend hard gespeeld maar verrassend genoeg wordt het vuur getemperd na anderhalve minuut destructie. Het is maar schijn want een epische finale komt er met pek en veren aan.
RKTKN#3 klinkt anders en dat kan niet beter worden aangetoond dan met het geweldige Mélody. Een zacht zingende Devos, behaaglijk hees, een rustige Cobaingitaar en een pulserende maar spaarzame interventie van Vlaeminck. Het zet warempel de gitaar nog beter in de noiseverf. En dan is er die stilte, met in de achtergrond industriële geluiden, vaag, luguber ook. Het wordt stil. Hannibal is pure horror. Devos wordt vermoord, bloed overal. Harder dan hard. De hartslagmeter van de band slaat tilt. We kijken er al naar uit welke chaos dit live zal veroorzaken.
Robin dingt mee naar de titel “song van de plaat”, zet aan met een heldere melodie en komt tot rijpheid in een Trent Reznor-waas. Het is het moment waarop we met zijn allen denken dat we naar de beste plaat van het jaar zitten te luisteren. Raketkanon verenigt hier de kracht van haar sound met de psychedelica van Nine Inch Nails en de gitaarnoisescapes van Sonic Youth. Ongeëvenaard. Lou zet het torenhoge niveau moeiteloos verder met naar gothmetal en postrock geurende gitaren. Een nummer dat fans van Amenra en Brutus zullen weten te smaken. Deze plaat zal met bakken sterren overladen worden, en dat is zonder meer terecht. Devos en co hebben hun loodzwaar geluid extra dimensies gegeven, hebben een harde warme plaat gemaakt en tonen vooral ook aan hoe straf ze op elkaar ingespeeld zijn.
Harry bliept tevoorschijn met een intergalactisch stemmetje uit de drumcomputer. Even lachen toch maar ook dit werkt feilloos. Best wel een uppercut van een nummer dat smeekt om een live-uitvoering. Early Raketkanon passeert wel nog eens, en wel onder de vorm van Ernest. Raketkanon anno 2019 zwaait ons uit met een sfeervol Mido.
Raketkanon klonk vroeger chaotisch, hard en bedwelmend, nu klinken ze schizofreen, beenhard en angstaanjagend. Zo wil Devos zijn groep dwingender en dynamischer dan ooit presenteren, ondanks het feit dat de rustpunten in de plaat bedaarder klinken dan vroeger, maar het mes snijdt langs beide kanten even scherp. Dit Raketkanonnenvlees ligt al op de eindejaars-bbq. Weg met de kalkoen!
