Het vaccin van Astrazeneca kwam de laatste tijd niet altijd even positief in het nieuws. Ongetwijfeld hebben de berichten met betrekking tot de mogelijke vorming van bloedklonters bij sommigen toch geresulteerd in enig scepticisme jegens de doeltreffendheid van het vaccin. En hoewel het vaccin, volgens de recentste nieuwsberichten, als volledig veilig werd verklaard, zouden wij Luminous Dash niet zijn als we niet met een pasklare oplossing zouden komen om je van potentiële beroertes te vrijwaren. Wij adviseren dan ook de inname van een auditieve dosis Putain Royale, geproducet door het Gentse Pink Room.
Op de bijsluiter van de longplayer zal te lezen staan dat het aangewezen is om deze in te nemen terwijl je alleen in een open veld staat. Waarom vraag je? Wel, het is niet ondenkbaar dat tijdens het luisteren de bloedproppen als raketten uit elke holte die je lichaam rijk is, gekatapulteerd zullen worden. In het kader van de veiligheid van anderen is de plaat dus best alleen te consumeren. Verdere mogelijke bijwerkingen bij inname zijn: wild in het rond springen, vernieling van alles wat los en vast hangt, excessief alcoholgebruik en projectielbraken.
Het trio van Pink Room wordt gefront door een Ron-Jeremy lookalike die na de wereld voorzien te hebben van meer pornofilms dan er koeien zijn blijkbaar zijn zinnen gezet heeft op het maken van agressieve noiserock. Wie wat bekend is met Ron Jeremy weet dat de man in kwestie zelden alleen werkte en ook voor het Gentse Pink Room is dat niet anders. De band heeft dan ook voor enkele guest appearances gezorgd op hun album en dat zijn er niet van de minste. Zo wordt het trio onder meer versterkt door Cis Deman van Stake en Lee Swinnen van Tubelight en Double Veterans, om al maar twee kleppers te noemen.
Putain Royale is de opvolger van het 2019 debuut Zum Kotzen. De plaat bevat naast een albumcover van een statige pauw, negen nummers snerende loeiharde noiserock die gemaakt werd in de traditie van heerlijke 90’s bands als Tad, Mudhoney, Nirvana en The Melvins. Op de plaat horen we een zanger die gedurende negen nummers de stembanden uit zijn lijf schreeuwt, een ritmesectie die door het speakers raast als ware het een goederentrein vol cocaïne op weg naar de haven van Antwerpen en een gitaar die dissonante fuzzy agressie naar een geheel nieuw niveau brengt.
Na het beluisteren van het album bleven we verweesd en verward achter. Het leek wel alsof iemand een half uur met een voorhamer op ons aangezicht had ingebeukt. En ondanks dat het gros van de mensheid waarschijnlijk niet wild is van frontale klappen met een voorhamer, trapten wij onze kapotte tanden opzij en raasden we naar onze stereo om de plaat zo snel mogelijk nog eens te spelen.
Ondanks dat Putain Royale nog maar het tweede wapenfeit is van Pink Room is het al heel duidelijk dat deze band in het underground parcours en hopelijk ook daarbuiten hoge toppen zal scheren.
Het nummer Colin start met de woorden: “What you see is what you get!” en dat is ook precies wat je bij deze band krijgt. Geen kapsones, geen franjes, gewoon pure fuzzy rock-’n-roll. Tegenwoordig zijn er wel meer mensen die maar al te graag beweren dat rock-’n-roll en meer specifiek gitaarrock dood is. Wij verwijzen deze criticasters graag naar de nieuwste van Pink Room voor een welverdiende mokerslag op het aangezicht.
Facebook / Instagram / Website
