Er gebeurt iets magisch wanneer een bende energieke muzikanten elementen uit verschillende stijlen samenvoegt en er volledig hun eigen weg mee uitgaat. Neem de kracht en het ritme van hiphop, maar vergeet de samples en de synthesizers: Ndugu brengt haar eigen instrumenten mee én haar Afrikaanse melodieën. Akoestisch, maar daarom niet minder funky en opzwepend.
Opener IDWIL kregen we al als single voorgeschoteld. Hoewel de zomer intussen gaan liggen is, blijft dit een ongelooflijk zonnig nummer dat je meteen de plaat in katapulteert. We zijn vertrokken voor een wonderlijke reis door het universum van Ndugu, want ook het tweede nummer, Mad, staat je geen seconde toe stil te zitten.
De naam van de groep betekent ‘broer’ in het Swahili en Ndugu klinkt dan ook als een groepje broers, of toch zeker vrienden, die samen aan het musiceren slaan. “Snakes are sneaking through the grass, if you don’t know, they’ll bite your ass” horen we aldoor op Snakes. Het aanstekelijke plezier dat de bandleden beleven spat uit de luidsprekers. Op Moon zorgt Témé Tan mee voor een heerlijk mysterieuze sfeer. “Papa was the sun and mama was the moon”, fluistert de groep. Alsof we in een sprookje of een eeuwenoude Afrikaanse mythe beland zijn.
Ook YLLS kregen we al eerder te horen. Na al dat geweld is het even wennen aan dit ontspannen nummertje, dat zelfs een tikje melancholisch aanvoelt. “You look like someone who looks like you”, klinkt het in dit verhaal over vriendschap, over iemand die je zo hard mist dat je die overal op straat ziet opduiken. De volgende nummers verkennen verder muzikale horizonten. River klinkt als rauwe oerblues, op Time worden jazzsferen opgezocht en krijgen we uitstapjes naar spoken word, al haalt dat laatste de vaart er wat uit.
Enkel afsluiter Ill, waar de Belgisch-Boliviaanse producer en multi-instrumentalist Susobrino nóg meer kleur komt toevoegen, valt wat uit de toon. Het meer dan acht minuten durende nummer zit boordevol spannende, opwindende, fascinerende klanken, maar weet er nergens een geheel van te smeden. Live levert dit misschien vuurwerk op en als filmmuziek zou het perfect zijn, maar op dit album loopt het wat verloren. Al blijft het lovenswaardig dat Ndugu zo het experiment opzoekt.
Met hun eerste album laat Ndugu een frisse wind door het Belgische hiphoplandschap waaien, en meteen ook door de hele Belgische muziekwereld. Onweerstaanbaar en onnavolgbaar, hier kunnen horden artiesten wat van leren.
