Zot van psychedelica? Geef dan gerust Morgan Delt een kans. Let op, we hebben het niet over psychedelische popliedjes die je heerlijk kan meefluiten terwijl je naar de bakker fiets (had iemand het toevallig over Tame Impala?), wel deze waarvan je denkt dat de makers kilo’s paddenstoelen naar binnen hebben gespeeld.
Morgan doet alles in zijn eentje. Zijn vorige plaat werd uitgebracht op Trouble in Mind waarmee hij in gezelschap vertoefde van kerels als Mikal Cronin en Ty Segall, maar met Phase Zero mocht hij het op Subpop doen en daarmee zit je in indiepopland automatisch een trapje hoger.
Verwacht bij deze muzikant uit Los Angeles geen “normale” songstructuren, je hoort ze geen seconde, wel is het net alsof je wordt ondergedompeld in een zee vol geluidseffecten. Syd Barett achterna dus, en waarschijnlijk sla je daarmee de nagel op de kop.
Geen mens die weet waar deze Amerikaan het over heeft, tenzij je op één of andere manier in zijn complex brein weet binnen te dringen. Niet meteen je alledaagse muziek, en we raden je ten zeerste aan om deze trip (want dat is het uiteindelijk) met de koptelefoon op te maken, wel achteraf niet komen klagen dat je bijna zeeziek wordt van de vele psychedelische geluidjes.
Het enige wat je Morgan kan verwijten is dat hij blijkbaar niet snapt dat overdaad soms schaadt, want hoe goed het allemaal is bedoeld zie je door de vreemde bomen het bos niet meer en lijkt het allemaal net iets te veel op een psychedelische brij.
