Onlangs tekenden we in Genk present voor de, voorlopig laatste, ‘immersive experience’ van het epische Eon van Meteor Musik. Het was op diezelfde dag dat de lp ook officieel werd voorgesteld aan het publiek. “De lp is net de vorige avond geleverd”, kondigde Micha Volders dan ook met veel blijdschap aan.
Laat het ons eerst eens hebben over de lay-out en de verpakking van de plaat. Net zoals bij de vorige release op Mutropia, namelijk het schitterende Pop van The Vermin Twins, zijn ook bij deze release kosten nog moeite gespaard en ademt het hele ding liefde en oog voor detail uit. Een hoes uit dikker karton; een dikke plastic beschermhoes voorzien van een Mutropia sticker; een poster van de te betreuren kosmonaut en een boekje met afbeeldingen van het creatieve proces. Je leest het, wij zouden de plaat enkel al gekocht hebben voor het prachtige artwork en dan moest de muziek nog komen.
En dan nu de muziek. Meteor Musik doet wat de naam doet vermoeden en dat is buitenaardse geluiden creëren, maar geloof ons als we zeggen dat Eon zoveel meer is dan dat. Bij dit project moest het geluid ook een vertaling zijn van emotie die het visuele van de immersieve ervaring complementeert en die de aanwezigen volledig mee in het verhaal trekt.
De plaat start met Deep Space, een track die naast rustgevend ook bijzonder mysterieus overkomt. Het was op de tonen van deze compositie, met klassieke knipoog, dat planeten, texturen en meteorieten vanuit de koepel van de Cosmodrome in Genk op ons neerdaalden.
Waar we in Deep Space baadden in rust is dat in Exit totaal anders. De sfeer is onmiddellijk strakker gespannen. De track wordt gedomineerd door noties van paniek, spanning en duisternis, hoewel dit naarmate de track vordert voorzichtig wordt genuanceerd. Geen agressieve tonen in dit nummer maar pure subtiliteit die de beelden van een kosmonaut onder stress perfect accentueren.
Ondertussen heeft onze kosmonaut het schip verlaten en baadt hij in Bathing In Solitude, niet geheel toevallig, in de weidse leegte van het heelal. Iets dat overigens ook perfect auditief wordt vertaald door de leden van Meteor Musik. De akelige bijklank van de track is voor ons de kers op de taart en hoewel Bathing in Solitude het kortste nummer van de plaat is, is het daarom niet minder essentieel of indrukwekkend.
Beelden van boomtoppen vulden de koepel van de Cosmodrome op de tonen van Memory Scramble. De kosmonaut wordt naakt wakker in de natuur en even lijkt het dan ook alsof alles goed komt. Idylle en een gevoel van hernieuwing wordt door de tonen van Meteor Musik doorheen de ruimte verspreidt. En wederom daalt de rust over ons neer.
Apparition gaat de kaap van 7 minuten voorbij en is daarmee één van de langste tracks op het album. In het nummer blijft van de voorgenoemde idylle nog weinig over en lijkt de kosmonaut deze korte ontsnapping aan de realiteit opnieuw achter zich te laten. De track wordt dan ook gedomineerd door een gevoel van gecontroleerde onrust en weidsheid.
Bij aanvang van Asphyxiator horen we noties van wat een laatste poging tot communicatie lijkt alvorens de apparatuur er definitief de brui aangeeft. De track voelt bijzonder dramatisch en zwaarmoedig aan, iets dat we ook aan het trage tempo voelen. De compositie lijkt de aanvaarding van het onvermijdelijke te benadrukken in het proces waarin we de kosmonaut nog steeds mogen volgen. Voor wie zijn Google Translate al in de aanslag had. De verstikker is momenteel aan het spelen.
Voor zij die de voorgenoemde vertaalmachine alweer in de aanslag hadden, Onset wil zeggen de start van iets en dat hoor je ook in de compositie. Het geheel ademt een nieuw begin en een gevoel van bevrijding. Prachtige melancholie, grandeur en idylle doorspekken het nummer dermate dat het als luisteraar moeilijk is om er niet emotioneel van te worden. Een prachtige track.
Het album eindigt met Zeno’s Paradox. In deze track krijgen we een gevoel van verval, alsof alles wat eens was, afbrokkelt, uit elkaar spat en neerstort. Een soort einde van de wereld lijkt in de maak en dat vertaalt zich ook in de psychedelische beelden die onlangs de koepel van de Cosmodrome domineerden. Verwacht in Zeno’s Paradox geen extreme uitspattingen maar vooral beheersing die de lengte van de compositie rechtvaardigt en het gedurende de ganse luisterervaring intrigerend houdt om naar te luisteren. Vanaf minuut twaalf schroeft Meteor Musik tenslotte alles subtiel terug en bouwen ze de epische track langzaam af tot stilte zich wederom meester maakt van de ruimte.
Je leest het, Eon is niet zomaar een plaat maar een ervaring. Indien je de kans nog niet had om één van de ‘immersive experiences’ bij te wonen, houd dan zeker de onderstaande links in de gaten. Wij duimen alvast mee dat Meteor Musik nieuwe data van dit totaalspektakel aankondigt. In afwachting daarvan kan je echter al één van de 200 prachtige platen aanschaffen voor ze, onvermijdelijk uitverkocht zullen zijn. Zij die iets dieper in hun zak wensen te schieten, kunnen ook voor de limited edition gaan waar een prachtig zwart beeldje van de kosmonaut bij inbegrepen is. Van de special editie van tien stuks is er, volgens de Bandcamp-pagina van de band, momenteel (14/06) nog slechts ééntje over dus snoozing is losing zoals ze dat in het Engels wel eens plegen te zeggen.
En wat die Japanse tekens op de kartonnen band rond de plaat dan wel willen zeggen, vraag je? Je spreekt het uit als: Ryuusei Ongaku, ofwel meteoor muziek.
METEOR MUSIK: FACEBOOK – BANDCAMP – INSTAGRAM – WEBSITE
MUTROPIA: FACEBOOK – BANDCAMP – INSTAGRAM – TWITTER – WEBSITE
