De bandnaam Machukha is Oekraïens voor stiefmoeder en handelt integraal over weerstand. Weerstand tegenover (oorlogs-)gruwel, geweld, de strijd om te overleven. De teksten worden door Natalya allemaal in haar moedertaal uit haar longen geschreeuwd, waardoor de essentie van de teksten qua woorden aan ons voorbij gaat.
De intensiteit echter van de muziek en de zang zelf weegt meer door dan begrijpen waarover het gaat. Het grote lijden, de wantoestanden die de mensheid aanricht, geweld in al zijn vormen, het is voelbaar in de mengeling van postblackmetal en hardcore die met volle kracht over ons heen wordt gekieperd.
Mochari, het debuut van de band, bevat zeven ijzersterke nummers die onverbiddelijk op ons inhakken. Meedogenloos klinken ze, net als de zaken waar de band zich tegen afzet. Gelukkig voor ons bouwt de groep hier en daar wat rustpunten in, waar de gitaar zachtjes wordt betokkeld. Het is steevast de stilte voor de aankomende storm.
Het is een alom bekend trucje natuurlijk, maar in dit geval werkt het wel. Net die kalmere stukken zorgen voor een hogere intensiteit van wat erna komt. Door het gebruik van de eigen taal en traditionele kostuums in hun video’s maakt Machukha zijn boodschap des te urgenter en geloofwaardiger.
Ook in de stem van Natalya zelf klinkt de wanhoop en woede door. Vergeet het overwelmende gevoel van een diepe depressie niet, die als een sluier boven deze plaat hangt. En toch is dit een knap album, ondanks de vele negatieve gevoelens die het opwekt.
Misschien wel door de afkomst van de band en de diverse achtergronden en disciplines waaruit de leden komen, klinkt deze plaat anders dan heel wat (atmosferische) blackmetal of hardcore-platen, wat Mochari meteen tot een ‘leuke’ ontdekking maakt.
WEBSITE / INSTAGRAM / FACEBOOK
