Al vier jaar laat Kregel punk versmelten met new wave in hun eigen moedertaal, in een koppige, kregelige, ongetemde, ontstemde sound. Maar daarnaast is vriendschap en samen creëren vanuit de DIY-spirit voor Sven D., Jeroen O. en Bart Timmermans (Vandal X en Flipo Manchini) even belangrijk als hun muziek.
Voor hun vierde verjaardag lanceren ze dit jaar vier ep’s, waarbij we aan nummer drie toe zijn. Op #3 vinden we opnieuw vier tracks, die toch wel in een andere sfeer zitten dan op de eerste twee binnen deze reeks. Wilden ze toen met rake teksten keet schoppen en confronteren, dan horen we nu zeker al even confronterende teksten, die evenveel raken, maar vooral als een muzikale zelfreflectie op onze eigen ziel schitteren. Hou een spiegel voor, want je loopt hierbij het risico op een DIY-psychotherapeutische sessie over jouw (liefdes)leven en kindertijd.
Bijna theatraal en filmisch klinken de repetitief roffelende ritmes en het snaarwerk in opener Niemand. “Niemand kijkt in haar ziel.” Een nummer over een vrouw die niemand toelaat, maar ook niemands interesse wekt. Net op dat punt dat we overvallen dreigen te worden door medelijden, buigt het nummer om in een onverwachtse liefdesverklaring. “Laat mij jouw niemand zijn.”
Als afgunst het dreigt uit te schreeuwen, komt Kregel met Jalousia op de proppen. Je hoort de dreiging van één van de lelijkste kantjes van de mens al opkomen met de dreigend snerpende synthlijnen. De heren van Kregel kom je best niet tegen als je hun partner wel fijn vindt. “Liefde heeft veel gezichten”, maar na het uiteenrukken, de darmen door je strot trekken en het opgevreten worden met huid en haar uit ziekelijke jaloezie, vrezen we dat er van ons gezicht niet veel zou overblijven. Diepe bassen, strakke ritmes en de dreiging die ingefluisterd wordt, sleuren je – nog voor je een eerste poging doet – al mee de dieperik in.
No nonsens met Et Alors? Nee, want “toen was alles anders… en dan wordt alles anders!” Het laat met de nodige echo en galm op de toetsen, distortion gitaar en weerbarstig uitschreeuwende vocals de (bijna alarmerende) heimwee horen naar het ‘toen’ en relativeert meteen met woorden, zonder aan geluid in te boeten. Een nummer met een hoog Arbeid Adelt!-gehalte.
Doorgedreven geprogrammeerde ritmes, diep gesatureerde bassen, fijne poppende synths en rijk verstoorde gitaren in Safari drijven je eerder op waanzin door hetzelfde heimwee-thema. “Wanneer keek je voor het laatst door de ogen van een kind?” Over het kind in jezelf, dat blind werd met op te groeien. Wij hebben ondertussen best veel zin om op safari te trekken met onze plastic jeep naar een live-optreden van Kregel in een zandbakkenwoestijn…
De covid-nachtmerrie van 2020 heeft ons heel wat nieuwe releases gebracht, met al dan niet noemenswaardige DIY-initiatieven en ontelbare akoestische covers die we dwingen te vergeten. Bij Kregel kunnen we de invloed van het virus alleen maar als positief ervaren en we laten ons graag verder besmetten door hun geluid, want met #3 blijkt het Kregel-verhaal net nog mooier te worden.
Ook deze derde ep werd in hun thuisstudio in Borgloon opgenomen. Het mixen en masteren nam Alessio Di Turi (The Sore Losers) voor zijn rekening.
Ontdek hier ook de twee eerste ep’s #1 en #2. De vierde ep in deze verjaardagsreeks wordt verwacht op 28/9.
