Kaset Hitam is terug van weggeweest, of zo lijkt het toch tenminste. Sjoerd Bruil vormt sinds jaar en dag samen met Jeroen Stevens en Pascal Deweze Black Cassette. Hoewel de groep op het eerste zicht enkel een Indonesische naamsverandering lijkt toegedaan, lijkt het er ook op dat Bruil dit keer alleen voor de muziek op dit groene pareltje verantwoordelijk is.
De eerste release van dit Indonesische alter ego werd voor het gebruiksgemak eveneens Kaset Hitam gedoopt. Zestien tracks probeert Bruil ons te overtuigen van zijn minimalistische kunnen en dat met het asfalt en de wegmarkeringen als inspiratiebron. Naast het feit dat er best wel wat intrigerende muziek op deze cassette terug te vinden is, krijg je ook nog een heuse geografische les. Alle nummers kregen de naam van het eerste verkeersbord dat Bruil onder ogen kreeg tijdens het componeren. Gezien de nakende afkoelweek in het onderwijs lijkt het ons dus pedagogisch aangewezen om voor zoon- en/of dochterlief een cassette aan te schaffen en een atlas. Professor Bruil, at your service!
De cassette start met Wuppertal. Volgens ons is het nummer een ode aan het Doppler effect. Bruil geeft de echo weer van de objecten die hij met zijn voertuig passeert. Statische objecten die enkel geluid kunnen creëren door er snel voorbij te rijden. Het klinkt bijna filosofisch!
Voor de recensie van het tweede nummer Bielefeld Süd verwijzen we je graag naar hier.
Naar verluidt zou Kaset Hitam het beste tot zijn recht komen bij een lichte kater. Als we het nummer, Aische-en-Refail, horen, hopen we echter dat je goed je alcohol weet te doseren. Het nummer gaat van start met een stevige beat maar het zijn vooral de hoge noten die door het geheel sijpelen die ons doen twijfelen of deze track wel geschikt katermateriaal is. Misschien toch maar houden voor het moment dat je zeker weet dat de kater voorbij is.
Aire de Wachenau is de vierde track van de cassette en heeft een beetje een Oosterse E.T. feel. Het nummer heeft een consistente achtergrondlijn maar verrast met een breed scala aan vreemde geluiden. Wij denken alvast het geluid van een dulcimer waar te nemen. Wij zijn erg benieuwd naar welke geluiden jij denkt te herkennen in het geheel.
Bij dit nummer hopen we van harte dat je kater al gepasseerd is. Dortmund lijkt bij aanvang wel een vroege track van Nine Inch Nails. We horen een dansbaar industrial geluid dat je mogelijks zal aanzetten de binnenkant van de auto te verbouwen. We vermoeden dat Trent Reznor in de jaren negentig nooit in Dortmund gepasseerd is, want dan was de kans groot geweest dat hij eerst met het nummer was gaan lopen. Denk er in ieder geval aan dat je veiligheidsgordel je heeft ingesnoerd voor je March-Of-The-Pigs gewijs de hele auto begint af te breken in je, toch wel terechte, enthousiasme.
Dordrecht had, vanwege het minimalisme, wel een track van Kraftwerk kunnen zijn. We zien Bruil alvast statisch op het podium achter zijn vintage synth staan. Aangezien Bruil de composities allemaal tot stand liet komen tijdens autoritten, lijkt het ons niet geheel onzinnig dat hij wat inspiratie zocht bij de Autobahn.
Op Breda horen we opnieuw een ietwat Oosters geluid. Het nummer is heel rustgevend en we menen er zelfs een pan drum in te horen. Doorheen het nummer maakt Bruil de track wat meer dansbaar en dit voornamelijk door het gebruik van elektronische percussie.
Heerenveen lijkt opnieuw een ode aan passerende objecten. Er zit een bepaalde frasering in de verschillende geluiden die doet denken aan een rijdend voertuig dat bepaalde patronen passeert. Of het nu lantaarnpalen, wegmarkeringen of huizen zijn dat weten we niet maar we zijn er vrijwel zeker van dat Bruil ons laat horen wat hij op de weg ziet. Stof tot wegdromen!
Emmeloord heeft een ietwat dreigend, metaalachtig geluid. Alsof er iemand op metalen buizen klopt in een oude verlaten fabriek terwijl er op de achtergrond constant druppels op de grond lekken. Het lijkt ons weinig waarschijnlijk dat Bruil tijdens het reizen door oude fabrieken moest rijden waar men als enige bezigheid het kloppen op metalen buizen heeft en het tot stand brengen van lekkende daken. Mogelijks kan het daarom ook zijn dat ze net een tolhuis passeerden want zeg nu zelf wat is er nu dreigender dan te moeten betalen om gewoon je weg te vervolgen.
Den Bosch is een minimalistische dansbare track. Een uitgelezen nummer voor mensen die een VITO hebben en kunnen rechtstaan, een marteling voor zij die met een Mini Cooper rijden want alles wat wij willen doen is een dansje wagen bij dit nummer. Den Bosch is voorbij voor je het weet dus gelieve jouw waarschuwingslichten aan te zetten voor de andere bestuurders want dit nummer is gevaarlijk dansbaar!
Luxemburg is naast een voormalig fiscaal paradijs en de place to be om jouw sigaretten in bulk te kopen vanaf heden ook bekend als ietwat agressieve elektronische track. Een file kan al wel eens wat woede induceren alsook zij die 50 rijden waar je 70 mag. We vermoeden dat Bruil ter hoogte van Luxemburg nog maar eens voor de zoveelste keer de pas werd afgesneden door één of andere hippe sportwagen bestuurd door een vijftiger met een midlifecrisis. In plaats van uit te stappen en de voorgenoemde midlifer lens te slaan, heeft Bruil zijn frustratie netjes in een stukje muziek gekanaliseerd zoals het een goede burger betaamt. Een les in anger management!
Voor de volgende track moesten we onze Wolters Wereldatlas nog eens even van zolder halen. De les waarin de geneugten en bezienswaardigheden van Luxembizzle werden uitgelegd, hebben we vermoedelijk door ziekte gemist. Ook de atlas en het internet kunnen in dezen weinig soelaas brengen. Hoewel we met de beste wil van de wereld Luxembizzle niet kunnen lokaliseren op de kaart kunnen we wel duidelijk vaststellen dat dit een heerlijk nummer is. Het lijkt wel een track vol samples die met korte tussenpauzes aan elkaar geplakt werd. Waar de track bij aanvang eerder een samenraapsel van losse onderdelen leek, wordt deze verder in het nummer door de elektronische percussie tot één geheel gemaakt. Eén van onze favoriete nummers op het album. For shizzle!
Mercon lijkt een beetje de experimentele klassieke tour op te gaan. We horen een vioolgeluid en een druilerige soundscape. Dat het op het moment van het componeren regende, behoort volgens ons dan ook zeker tot de opties. Wat weggezakt uit het raam turen; naar de regen kijken en dan deze track op de achtergrond. Heerlijk!
De drumbeat van Nieuwendijk doet ons bij aanvang een beetje aan Phone Call From A Ruin van Gruppo Di Pawlowski denken. Het nummer mag dan wel geen tekst bevatten maar in ons hoofd horen wij toch bij aanvang toch iemand: ‘Hello? Hello?’ uitroepen. Verwacht echter geenszins een nummer van Gruppo Di Pawlowski. Wie wat bekend is met die band weet dat dergelijke muziek niet geschikt is voor katers noch rustgevende autoritten.
Lelystad begint voorzichtig funky maar wordt al snel gecounterd door elektronica die de funk langzaamaan in een elektronische beat verandert. We horen akelige echo’s op de achtergrond die ons een beetje aan de hulpdiensten doen denken. Bruil bouwt langzaam de spanning op alsof de hulpdiensten zijn voertuig naderen. Lelystad klinkt alsof er vlot snelheid gemaakt werd en hoewel je in Nederland maar 120 per uur op de autosnelweg mag rijden, lijkt het alsof er 250 per uur wordt gereden in Duitsland. Onrust en adrenaline regeren het nummer. Met een dikke drie minuten is Lelystad overigens één van de langere nummers van de plaat.
Afsluiten doet Kaset Hitam met Hilversum. Je bent net in slaap gevallen en ontwaakt. Het ochtendgloren, de slaap nog in de ogen. Het zachte geluid van de bruisende gemeente Hilversum op de achtergrond dat door de ramen zacht en dof binnenkomt. Diep sliep je niet maar net diep genoeg om de plaats met enige vertraging in het denken waar te nemen. Een poëtisch einde van deze auditieve roadtrip.
Tot slot zouden we de cassette niet aanraden voor de korte afstanden. Ze lijkt ons het best tot haar recht te komen wanneer ze in haar geheel wordt beluisterd. Indien je in het najaar een reis met de auto gepland zou hebben, kan deze felgroene parel een welgekomen afwisseling zijn van de Ultratop 40 en die ene cd van K3 die je van de kinderen alweer voor de 20ste keer moet opzetten.
Aangezien de meeste moderne wagens al een tijdje niet meer voorzien zijn van een cassettespeler stellen we voor om de hele DAB en bluetoothzooi uit je wagen te trappen en je lokale autokerkhof te contacteren voor dat ene stukje nostalgie. Dat de cassettespeler zal passen in je wagen lijkt ons eerder onwaarschijnlijk maar wie kan het wat schelen, niets dat een beetje duct tape niet kan oplossen en je bent tenminste van die verschrikkelijke K3-repeat verlost.
Wij wensen je alvast een voorspoedige auditieve reis met de nieuwste parel van Sjoerd Bruil. Vergeet ook zeker niet om te genieten van de prachtige cover van Jef Cuypers!
De cassette is momenteel nog te verkrijgen via het Turnhoutse Gazer Tapes maar weet dat de verkoop hard gaat!
