Het is nogal wat met dat zoete gevaarte, doordrenkt met whisky en room genaamd Irish coffee. Waaraan we ons tijdens de koude wintermaanden al wel eens durven bezondigen. Van de eerste genieten we steeds met volle teugen en die drinken we nog ietwat voorzichtig uit. De tweede gaat altijd al iets vlotter binnen, en doet ons bij wijlen al eens nostalgischer van aard worden. Bij de derde is de teloorgang echter definitief ingezet en beginnen we doorgaans te raaskallen dat het kant noch wal raakt. We willen daarom dan ook een warme muzikale oproep doen aan de wereld om Roger Waters geen drie Irish koffies meer te geven op momenten dat hij met de gedachte speelt zijn meesterwerken van weleer te herwerken.
Gelukkig zijn er ook mensen die tijdig stoppen na twee Irish coffees en zich niet bezondigen aan gruwelijke redux albums maar blijven hangen in heerlijke nostalgie. Herwig Goeman is daar overigens een uitgelezen voorbeeld van. Zo blies Goeman, naar aanleiding van het overlijden van frontman William Souffreau, de band Irish Coffee kortstondig nieuw leven in met de release van het dubbel live-album Live At Netwerk Aalst 1993.
Het uitgangspunt? De liefde voor de muziek en een eerbetoon voor de gevallen frontman.
De live-opname dateert (je raadt het al) alweer van 1993, hoewel de tracklijst ons nog veel verder terug in de muzikale geschiedenis katapulteert. Op de eerste van twee platen prijken dan ook heel wat grote namen: Jimmy Hendrix, Deep Purple, David Crosby en Cream om er maar enkele te noemen. Allemaal vakkundig onder handen genomen door het Belgische vijftal van Irish Coffee. De band vuurt in hun set dan ook de ene na de andere klassieker op ons af en wij kunnen, samen met het aanwezig publiek, enkel maar minzaam lachen en horen dat het goed is.
Op de tweede plaat wordt er dan weer meer tijd gemaakt voor eigen werk. “Riep er daar iemand, Irish Coffee?”, vraagt Souffreau aan zijn publiek, waarna hij het overduidelijke enthousiasme beantwoordt met zeven krachtige klassieke salvo’s van hun eigen nummers. Starten doen ze met, hoe kan het ook anders, The Show en daarna wordt het enkel nog maar beter. De gitaarsolo’s, klassieke riffs en grooves spatten uit de speakers en dan hebben we het nog niet over Souffreau’s heerlijke vocale uithalen waarmee hij zonder problemen, dertig jaar na het wapenfeit, nog iedereen in de kamer mee omver blaast.
We zouden hoogtepunten kunnen beginnen opsommen maar de realiteit is dat de release van begin tot einde gevuld is met hoogtepunten. Zowel klassiekers als eigen werk worden met het nodige respect en fingerspitzengefühl gebracht waardoor we deze live-plaat alleen maar als een aanwinst kunnen zien voor elke muziekliefhebber. Zij die kortstondig vergeten waren hoe geweldige de jaren zestig en zeventig wel waren, worden daar met deze plaat stante pede terug aan herinnert.
De eerste plaat van Irish Coffee is bijzonder goed gekend onder het publiek en is dan ook een echt collectors item geworden. En als we de verkoop van Live At Netwerk Aalst mogen geloven, is ook deze plaat daar geen uitzondering op. Met Live At Netwerk Aalst 1993 haal je naast een mooie plaat ook een tijdsdocument in huis waarvan we met onze tweede Irish koffie ter hand nostalgisch terugblikken op wat geweest is.
Helaas is de plaat en cd op de website volledig uitverkocht maar met wat geluk kan je bij je lokale platenboer nog wel je slag slaan. Gelukkig staan er op de website nog heel wat andere Irish Coffee releases te wachten om zich een weg naar jouw collectie te banen.
