Het tempo van de releases die de Zweedse multi-instrumentalist Henrik Meierkord uitbrengt, is bijna niet meer bij te houden. We mogen hem gerust tot de categorie klankbrakers rekenen zoals het Nederlandse Machinefabriek, onze landgenoot Dirk Serries en de Canadees Aidan Baker (Nadja). Echter door aan de lopende band van alles op de liefhebbers los te laten ontstaat er al vlug het risico op een wegebbende interesse in de eindproducten. Förnimmelser (Zweeds voor zintuig) werd een boeiende test om onze belangstelling voor zijn creaties aan te houden.
Meierkord is een zoeker en een waarnemer met een scherpe neus om emotionele echo’s uit de natuur, oude gebouwen en mensen op te vangen. Hij zet deze onstoffelijke prikkelingen om in muzikale resonanties waarbij de cello meestal de hoofdrol speelt. Förnimmelser is een in droefheid gedrenkt distillaat van een bezoek aan een oud Zweeds klooster. De schoonheid en de melancholie van deze plek is een rijke inspiratiebodem voor deze diepe luistertrip geworden.
De Zweed veroorzaakt met zijn cellospel een uiteenlopende gevoelensexplosie waar zowel rustgevende klanken als golvende spanningsvelden doorheen wazige ambientnevels gestuurd worden. Het gebruik van elektronische effecten is beperkt maar kleuren des te meer de in duisternis gehulde composities. Meierkords klanken snijden in op gevoelige zintuigelijke waarnemingen en stimuleren de donkere schemeringen in ons bewuste als onbewuste bestaan.
Met Förnimmelser slaagt Meierkord in zijn opzet met het detecteren en doorgeven van emotionele galmen en deze terug onder de vorm van prachtige klanklandschappen los te laten.
