Nou, voor mijn wekelijks WTF-moment trok ik een blik Baz Luhrmann open. Zijn verfilmde wikipediapagina van de heer Elvis Presley, koning van de rock’n roll, trekt echt op niks. Wie verwacht dat hij een inkijk krijgt in het persoonlijke leven van de meest gefotografeerde mens ter wereld, is eraan voor de moeite. Wie iets meer wil weten over de muziek, toch de core business van Elvis, krijgt het deksel op de neus.
Luhrmann is bekend van flashy nietszeggende videoclipfilms zoals de overstuurde musical Moulin Rouge en de complete miskleun The Great Gatsby, waardoor F. Scott Fitzgerald nog steeds omgedraaid in zijn graf ligt.
Met een over-the-top regisseur als Luhrmann is Las Vegas niet ver, en Elvis, de redder van dit woestijnstadje, was dan ook niet veraf. Elvis en Vegas. Niet het beste muzikale huwelijk. Enter the Colonel. Een mythische figuur, kolonel Tom Parker. Dat is de uit Nederland gevluchte Dries Van Kuiyck die in de V.S. een nieuwe identiteit aannam, en mogelijk een moord pleegde in Holland. Daarover niets in de film. Er bestaat een gefundeerd boek, Elvis and the Colonel van Alana Nash,voor wie meer wil weten.
Elvis is een videoclip van dik 2 uur en een klets. Gevuld met gezwets en alle mogelijke blingbling en flashflash. Maar er is geen kloppend hart. Ik zie een acteur met opgeplakte bakkebaarden. Een opgeblazen Tom Hanks die credibiliteit moet verlenen. Een speedy regisseur aan het werk. Maar geen film. De acteur die Elvis speelt is op z’n minst lachwekkend. Zeker, hij ziet er goed uit en zijn (spreek)stem is ok. Maar om Elvis te zijn, zal hij toch wat meer boterhammekes en cheeseburgers moeten eten.
Nee, u kunt beter uw tijd besteden aan de fantastische boeken van Peter Guralnick, Last Train to Memphis en Careless Love. Boeken waarvoor zware research is gebeurd, in tegenstelling tot het ongefundeerde wangedrocht van Luhrmann.
Voor hij in Escape from New York doorbrak, speelde ene Kurt Russell de rol van Elvis in de gelijknamige TV-film uit 1979. Deels gefilmd zelfs in Graceland, voor dat pand openstond voor het publiek. Totnogtoe de enige zinvolle film over Presley.
Nog een straffe en grappige film is Elvis and Nixon, uit 1997. Een Canadese komedie over een manische fase uit het leven van de King en een foute president. Voor wie er geen genoeg van krijgt, check Bubba-ho-tep. Elvis in een rusthuis versus aliens. De beste Elvis-film.
