De meeste mensen zullen de Arabische wereld niet echt associëren met brutale en verpletterende metal maar met bands als Riyadh en Al-Namrood beweegt er daar toch één en ander. Niet alleen weten ze de hardheid en intensiteit van hun westerse collega’s te evenaren, ze vertonen ook dezelfde broederlijkheid, dezelfde onderlinge steun. Daarbij, vaak komen deze bands verdomd origineel uit de hoek. De combinatie van Arabische muziek en snoeiharde metal kan zeer verfrissend zijn. Maar wat éénmansband Dusk doet, is ronduit vernietigend. Metalcore? Djent? Progressieve metal? Hardcore? Death metal? Dubstep? Industrial? Ja dus.
Laten we met de deur in huis vallen. Spectrums is niet geschikt voor mensen die voorzichtig beginnen kennismaken met de wereld van harde gitaren. Op een paar korte ambient/elektronische interludes na, staat deze plaat bol van de intensiteit en de energie. Zowat alles tussen Deftones, Meshuggah, Cannibal Corpse en Born of Osiris wordt genadeloos in de blender gezwierd en knalt er al even meedogenloos weer uit. Elektronica wordt afgewisseld met grindcore en djent, wat voor een bijzonder explosief geluid zorgt. Een behoorlijk aantal gastvocalisten zorgen voor de nodige variatie in zang en het technische spelniveau is van een heel hoog niveau.
En dat gaat zo zeven nummers door, van de meeslepende opener The World We Used To Know tot het lichtjes waanzinnige Burning In My Mind. Nummer acht, Karma Will Find You vindt dan dat er te weinig variatie inzit en komt met techno op de proppen, alvorens weer genadeloos verder te djenten. Met andere woorden. Dusk leg in één plaat meer variatie dan de meeste metalbands op dertig jaar doen. Na dat pseudo-vrolijke dance-tussendoortje komt trouwens één van de absolute hoogtepunten Someone To Trust en daarna nog drie schedelbreuken.
Niet voor doetjes! Dat is een waarschuwing.
